ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Η ανάρτηση του Γιώργου Βρέντζου:
Πριν από 3 ακριβώς χρόνια ζήσαμε όλοι οι Εργοτελίτες μια πολύ όμορφη στιγμή. Δεν ήταν φυσικά μια από τις μεγαλύτερες στην ένδοξη και με μεγάλες επιτυχίες τα τελευταία 15-20 χρόνια ιστορία μας (αν και δυστυχώς η μεγαλύτερη τα τελευταία 6 χρόνια), ούτε καν η σημαντικότερη επί προεδρίας μου (η απαλλαγή από τα τεράστια χρέη και τις αμαρτίες του παρελθόντος ένα χρόνο νωρίτερα ήταν πολύ σημαντικότερη), αλλά ήταν σίγουρα μια σημαντική μέρα για τον Σύλλογο.
Για εμένα προσωπικά η 21η Μαίου είναι πολύ ξεχωριστή (πάνω απ’ όλα λόγω της ονομαστικής εορτής της κόρης μου). Αυτό που καταφέραμε, όλοι μαζί, πριν από 3 χρόνια αποτελεί για μένα τη δικαίωση μεγάλων οικονομικών και μη θυσιών και κόπων. Θυμάμαι με μεγάλη συγκίνηση όλη εκείνη την πορεία, αγωνιστική και μη, μέχρι τη “λύτρωση” κι αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να είχε γίνει, τι θα μπορούσαμε ακόμα να καταφέρουμε και που θα βρισκόμασταν σήμερα αν είχα τότε την οικονομική δυνατότητα να συνεχίσω. Δυστυχώς τότε δεν την είχα, την έχω όμως τώρα (εδώ και καιρό).
Απευθυνόμενος στον κόσμο του Εργοτέλη, όπως πάντα με μεγάλη υπευθυνότητα κι ειλικρίνεια, καθώς και στον ιδιοκτήτη και τη διοίκηση της ΠΑΕ, τους ενημερώνω ότι είμαι έτοιμος από κάθε άποψη να επιστρέψω στο δεύτερο σπίτι μου και να συνεχίσω αυτό που αναγκάστηκα πριν 3 χρόνια ν’ αφήσω στη μέση.
Είμαι διατεθειμένος, μαζί με τους χρηματοδότες μου, ν’ αγοράσουμε την ΠΑΕ αναλαμβάνοντας όλα τα χρέη της. Δεν πρόκειται φυσικά να δώσουμε ούτε ευρώ για την αγορά των μετοχών μιας εταιρείας “απαξιωμένης”, με χρέη εκατοντάδων χιλιάδων, με ελάχιστα έσοδα (που από του χρόνου θα είναι ακόμα λιγότερα), χωρίς σημαντικά περιουσιακά στοιχεία (παίκτες με αξία προς πώληση) και με μικρή γενικά “δυναμική”. Παρέδωσα τον Εργοτέλη με σχεδόν μηδέν χρέη κι είμαι έτοιμος να τον παραλάβω χρεωμένο μ’ εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ! Ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ θα πρέπει να μ’ ευγνωμονεί που είμαι διατεθειμένος να τον απαλλάξω όχι μόνο από τα χρέη, τα οποία εκείνος δημιούργησε, αλλά και από τη περαιτέρω οικονομική αιμορραγία που του προκαλεί μια επένδυση στην οποία είναι φανερό ότι δεν πιστεύει εδώ και καιρό.
Δε με νοιάζει, αν και θα έπρεπε, αν θα γίνει η όχι αναδιάρθρωση (πολύ πιθανή και μη θετική για τον Εργοτέλη), σε ποια κατηγορία θα αγωνιζόμαστε του χρόνου, πόσοι και ποιοι θα είναι οι αντίπαλοι μας, ποια θα είναι τα εγγυημένα έσοδα μας κλπ. Αναλαμβάνω ακόμα και στα “τυφλά”, όπως άλλωστε έκανα και την προηγούμενη φορά. Γιατί πάνω απ’ όλα, πάνω από τα χρήματα, πάνω από τις συνθήκες, υπάρχει ένα πράγμα: η αγάπη και “τρέλα” για τον Εργοτέλη…
Καλώ τη διοίκηση της ΠΑΕ να ενημερώσει τον ιδιοκτήτη για τις προθέσεις μου (καθώς και για την πραγματική κατάσταση που επικρατεί και τις προοπτικές της νέας σεζόν). Τα προηγούμενα 3 χρόνια, 3 φορές συνολικά, ήμουν εγώ αυτός που προσέγγισα τον ιδιοκτήτη προκειμένου να διαπραγματευτούμε την αγορά της ΠΑΕ (άλλωστε έτσι είθισται να κάνει ο υποψήφιος αγοραστής). Αυτή τη φορά όμως, αν ο ιδιοκτήτης θέλει να πουλήσει την ΠΑΕ (προτού χρεοκοπήσει), θα πρέπει να με προσεγγίσει εκείνος (άλλωστε ουσιαστικά χάρη του κάνω και το ξέρει).
Καλώ τον αγαπητό φίλο μου Μάνο Σεβαστάκη, τον άνθρωπο που λόγω της αγάπης του για τον Εργοτέλη έχει στηρίξει “τυφλά” τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ (όπως στήριξε κι εμένα, θέλω να πιστεύω με τα μάτια ανοικτά), να σταματήσει να πετάει χρήματα σ’ ένα βαρέλι όχι μόνο χωρίς πάτο (αυτό δυστυχώς συμβαίνει τος περισσότερες φορές στο ποδόσφαιρο) αλλά και χωρίς περιεχόμενο. Και να συμπορευτεί μαζί μου, δίπλα μου, χωρίς καμιά περαιτέρω οικονομική επιβάρυνση (έχει βάλει υπερ-αρκετά χρήματα τα τελευταία 3 χρόνια, ακόμα κι επί ημερών μου).
Καλώ επίσης την εξαιρετική διοίκηση του “Ερασιτέχνη”, υπό τον άξιο Πρόεδρο Γιώργο Στειακάκη, ν’ αναλογιστεί την ευθύνη της ως θεματοφύλακας του Συλλόγου…
Καλώ τέλος, αλλά πάνω απ’ όλους, τον κόσμο του Εργοτέλη να σταματήσει ν’ ανέχεται τη συνεχή “σμίκρυνση” του Συλλόγου σ’ όλα τα επίπεδα και ν’ αρχίσει να ονειρεύεται ξανά…
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΘΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΨΗΛΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ, ΤΟΝ ΕΡΓΟΤΕΛΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ!
