ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Ο νέος προπονητής της Δόξας, Στάικος Βεργέτης μίλησε στην ΕΡΤ 3 για τη νέα του ομάδα, αναφέρθηκε στη φιλοσοφία του και έστειλε το μήνυμά του στον φίλαθλο κόσμο της Δόξας.
Συγκεκριμένα, ο Στάικος Βεργέτης τόνισε:
«Η Δόξα μου φέρνει θύμισες από το παρελθόν, όπου σαν παιδάκι την παρακολουθούσα να αγωνίζεται με τον ασπροκέφαλο αετό. Η Δόξα ήταν από τις αγαπημένες μου ομάδες και στα χαρτάκια που μάζευα μικρός. Δυστυχώς ήρθαν έτσι οι καταστάσεις που η Δόξα έφυγε από εκεί που ανήκε, από την πρώτη κατηγορία και είμαστε όλοι εδώ για να συντελέσουμε στην επάνοδό της.
Έχουμε αρκετή δουλειά να κάνουμε, όπως επάνδρωση του ρόστερ και οργάνωση της προετοιμασίας της ομάδας. Έχουμε μπροστά μας το βασικό στάδιο. Φεύγουμε για Μπάνσκο για να δώσουμε τα πρώτα μας φιλικά και επιστρέφουμε με προπονήσεις και φιλικούς αγώνες για να παρουσιάσουμε την ομάδα όσο γίνεται πιο έτοιμη και ανταγωνιστική.
Η Δόξα συμπληρώνει 100 χρόνια, αλλά υπάρχει ένα παιδικός ενθουσιασμός σ’ όλη την πόλη για να βρεθεί και πάλι ψηλά, εκεί που ανήκει.
Υπόσχομαι ότι θα καταβάλω μεγάλη προσπάθεια και θα δουλέψω σκληρά μαζί με τους συνεργάτες μου, για να παρουσιαστεί η ομάδα ανταγωνιστική σε ότι αφορά τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις.
Προσωπικά, σαν Στάικος Βεργέτης, θα ήθελα να προσφέρω στη Δόξα και στην πόλη της Δράμας χαρές σαν αυτές που προσέφερα στην πόλη μου πριν κάποια χρόνια και να γίνω ένα με τους Δραμινούς.
Θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι πολύ σημαντικό για μια ομάδα να έχει έναν πρόεδρο, όπως είναι ο Γιάννης Μπύρος. Θα ήθελα λοιπόν να στείλω ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Αυτούς τους ανθρώπους που έρχονται στο ελληνικό ποδόσφαιρο και βοηθούν οικονομικά, αλλά και με κάθε τρόπο για να το αναβαθμίσουν, καλό είναι να τους εκτιμούμε, να τους σεβόμαστε και να προσπαθούμε, όσοι συνεργαζόμαστε μαζί τους, να τιμούμε τα χρήματα που μας δίνουν.
Το ρόστερ της ομάδας έχει κλείσει κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Δεν έχουμε βασικές στερήσεις, αλλά είμαστε σε φάση αξιολόγησης των παικτών μας. Δεν γίνεται να προχωρήσουμε σε προσθήκες, αν δεν αξιολογήσουμε πρώτα το ρόστερ που έχουμε.
Πάντα πίστευα ότι όταν ένας προπονητής πηγαίνει σ’ έναν τόπο, πρέπει να έχει την ψυχολογία ότι θα μείνει δέκα χρόνια. Πρέπει λοιπόν να έχουμε κατά νου ότι πρέπει να βάλουμε βάσεις και να δουλέψουμε με τα νέα παιδιά. Πρέπει να ασχοληθούμε με την ακαδημία, με τα νέα παιδιά και να αξιοποιήσουμε το ντόπιο στοιχείο.
Θέλω τον κόσμο δίπλα μας, όχι μόνο στις χαρές, αλλά και στις δύσκολες στιγμές της ομάδας. Ένα ολόκληρο πρωτάθλημα δεν γίνεται να έχει μόνο χαρές. Θα ήθελα ο κόσμος να είναι δίπλα μας όχι μόνο στους πανηγυρισμούς, αλλά να στηρίξουν τα παιδιά στις δύσκολες στιγμές. Ιδιαίτερα σε κάποιους αγώνες που τα παιδιά ίσως να μην είναι σε καλή ημέρα, εκεί θα ήθελα ο κόσμος να κάνει τη διαφορά, να τα «αναστήσει» για να πάρουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Το ποδόσφαιρο που φροντίζω να παίζω, ανεξαρτήτως σχηματισμού, είναι ένα επιθετικό ποδόσφαιρο, όπου ο παίκτες θα πρέπει να έχει στο μυαλό του πόσο καλύτερα θα λειτουργήσει όταν χαθεί η μπάλα. Δεν μου αρέσει και δεν μ’ εκφράζει η ομάδα που έχει πάντα αμυντική οργάνωση και κοιτά να χτυπήσει μόνο στην κόντρα. Μ’ αρέσει η ομάδα να έχει τον έλεγχο του αγώνα, να έχει την κατοχή της μπάλας, να προσπαθεί να δημιουργεί, αλλά ταυτόχρονα να μην είναι ευάλωτη πίσω».
