ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Η οικογένεια της ΑΕ Μεσολογγίου είναι από σήμερα φτωχότερη μετά τον χαμό ενός μεγάλου φίλου του συλλόγου, του Χρήστου Παγούρα.
Πιστός στην ομάδα που λάτρεψε, την ακολούθησε για δεκαετίες σε όλα τα γήπεδα, ενώ διατέλεσε για πάνω από δύο δεκαετίες φροντιστής του τμήματος, καθώς και έφορος υλικού σε παλιές διοικήσεις.
Η διοίκηση της ΑΕ Μεσολογγίου εκφράζει τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος. Κυρ Χρήστο θα μας λείψεις…
Ακολουθεί κείμενο αφιέρωμα από το μέλος του ΔΣ της ΑΕΜ και ιστορικό Μιλτιάδη Ζαβέρδα.
«ΕΦΥΓΕ… Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΓΟΥΡΑΣ…»
Η αθλητική κοινωνία του Μεσολογγίου και όχι μόνο, πληροφορήθηκε με θλίψη σήμερα το πρωί την είδηση του θανάτου του Χρήστου Παγούρα, ενός ανθρώπου που το όνομά του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία της ποδοσφαιρικής ομάδας της πόλης μας, της θρυλικής ΑΕΜ.
Ο συμπαθής σε όλους Χρήστος, υπηρέτησε για πάνω από δύο δεκαετίες την ομάδα από την θέση του φροντιστή κυρίως, δείχνοντας μεγάλο ενδιαφέρον και προσήλωση στα καθήκοντά του και όσοι συνεργάστηκαν μαζί του, παίκτες, προπονητές και παράγοντες, είχαν να πουν πάντα έναν καλό λόγο, για την αφοσίωσή του στον σύλλογο.
Ο Χρήστος την ΑΕΜ την υπεραγαπούσε, ήταν η ομάδα της καρδιάς του και η προσφορά του στον σύλλογο ήταν ανιδιοτελής και ανεκτίμητη.
Η σχέση του με το ποδόσφαιρο ήταν σχέση ζωής. Από την δεκαετία του ΄50 το σπίτι του στα Κονιαρέικα (όπως αναφέρει ο Νάσος Γκούβας σε άρθρο του), το είχαν “επιτάξει”, με την αμέριστη συγκατάθεση των γονιών του και το χρησιμοποιούσαν για αποδυτήρια οι νεαροί ποδοσφαιριστές των ανεξάρτητων ομάδων της εποχής (ΕΟΚΑ, Άρης κλπ.), ενώ ο Χρήστος ήταν ο “αιμοδότης” των ομάδων σε μπάλες, ρουχισμό κλπ., αλλά και σε παροχή υπηρεσιών, πλύσιμο, σιδέρωμα κλπ.
Γρήγορα εντάχθηκε στην οικογένεια της ΑΕΜ, την οποία υπηρέτησε με πάθος για πολλά χρόνια, αφού εκτός από τα καθήκοντα του φροντιστή, ορισμένες φορές υπήρξε και μέλος του διοικητικού συμβουλίου, έχοντας τα καθήκοντα του εφόρου υλικού.
Αλλά και όταν την δεκαετία του ΄90 αποσύρθηκε από τα καθήκοντά του, ποτέ δεν ξέχασε την αγαπημένη του ομάδα και έστω και σαν απλός φίλαθλος, ήταν πάντα κοντά της για να την στηρίξει.
Φεύγοντας, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στο ποδόσφαιρο της πόλης μας και με την καλοσύνη του και την ευγένειά του σαν άνθρωπος, κέρδισε την εκτίμηση και την αγάπη του κόσμου, ιδίως των φιλάθλων της ΑΕΜ που δεν πρόκειται ποτέ να τον ξεχάσουν.
