ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες του Ηλυσιακού, ο Θοδωρής Κυριακού μετά από μια σειρά δεκαετιών στο χορτάρι, παρακολουθεί πια τα παιχνίδια από την εξέδρα.
Αναλυτικά όσα είπε στο «gazzetta»:
«Όλη μου τη ζωή την έχω περάσει δίπλα στον Ηλυσιακό. Πρέπει να ήμουν 12 χρονών όταν ξεκίνησα στους μικρούς. Δύο χρόνια αργότερα έβγαλα το πρώτο μου δελτίο. Στα 15 έπαιξα το πρώτο μου παιχνίδι στη βασική ενδεκάδα. Κι από τότε δεν ξαναβγήκα ποτέ.
Το πρώτο γήπεδο της ομάδας βρισκόταν εκεί που σήμερα είναι το γήπεδο μπάσκετ της ομάδας. Εκεί φόρεσα για πρώτη φορά τη φανέλα του Ηλυσιακού. Έπαιζα αμυντικό χαφ, κόφτης με λίγα λόγια. Έπαιρνα την μπάλα και την έδινα μπροστά για να κάνουν άλλοι το παιχνίδι. Δεν ήθελα να τη σηκώνω ούτε ένα πόντο από το χώμα. Το 1973 ήρθαμε εδώ, στο γήπεδο του Ζωγράφου, όπου και παίζουμε μέχρι σήμερα. Ο Ηλυσιακός ουσιαστικά εκπροσωπεί τρεις γειτονιές: τα Ιλίσια, του Ζωγράφου και του Γουδί. Φτάσαμε να παίξουμε μέχρι και τη Β’ Εθνική. Στο τσακ δεν ανεβήκαμε στην πρώτη. Εκείνη η ομάδα το άξιζε, αλλά πέσαμε πάνω στα Γιάννενα που είχε φοβερή ομάδα με τους ξένους.
Έμεινα για 17 χρόνια στην ομάδα. Έχω την τεράστια τιμή να είμαι ο πρώτος ποδοσφαιριστής του Ηλυσιακό που έχει περισσότερες από 270 συμμετοχές στη Β’ Εθνική. Αν βάλεις και εκείνες στην πρώτη ερασιτεχνική, τότε πρέπει να είναι συνολικά πάνω από 400.
Έγινα διεθνής, είχα προτάσεις από αρκετές ομάδες της πρώτης κατηγορίας, αλλά πάντα επέλεγα να μείνω. Έφυγα μόνο για ένα διάστημα στο τέλος της καριέρας μου και έπαιξα στη Δόξα Βύρωνος που εκείνη την εποχή ήταν επίσης στη δεύτερα κατηγορία.
Έχω υπηρετήσει τον Ηλυσιακό από κάθε πόστο. Ποδοσφαιριστής, προπονητής, διοικητικός παράγοντας, πρόεδρος των Παλαιμάχων και τώρα πια φίλαθλος. Μπορεί να βρίσκομαι στην κερκίδα, αλλά είμαι πάντα κοντά στην ομάδα. Είναι η ζωή μου ο Ηλυσιακός, τι να σου πω. Είμαι 75 χρόνων. Τα 60 και περισσότερα από αυτά ήμουν εδώ. Δεν ξέρω κάτι άλλο.
Πολλοί οπαδοί με λένε «Πατριάρχη» της ομάδας. Έχω άλλα έξι αδέρφια. Όλα τους παντρεύτηκαν. Εγώ που δεν το έκανα, λένε ότι «παντρεύτηκα τον Ηλυσιακό». Και είναι μεγάλη ευτυχία για μένα όταν το ακούω αυτό.
Ο Ηλυσιακός μπορεί να είναι ένας συνοικιακός σύλλογος της Αθήνας αλλά έχει πολύ μεγάλη ιστορία. Έχει διαπρέψει σε εννιά ολυμπιακά αθλήματα. Στην κολύμβηση, στο μπάσκετ, στο πόλο, στο βόλεϊ και σε πολλά ακόμη. Και από το ποδόσφαιρο έχουν περάσει τρομεροί παίκτες. Ο Νίκος Σαργκάνης, ο Βασίλης Σιώκος, ο Μιχάλης Σουλάνδρος μέχρι και ο Γιώργος Μασούρας που παίζει σήμερα στην Ολυμπιακό. Δεν είναι πολλές ομάδες της πόλης που το έχουν καταφέρει αυτό.
Καμιά φορά με πιάνει το κρίμα που δεν είμαι και εγώ στο χορτάρι, αλλά έτσι είναι η ζωή. Δεν τελειώνουν σε μας όλα. Σήμερα η ομάδα πιστεύω ότι είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Ο πρώτος στόχος της χρονιάς ήταν να παραμείνουμε στην τρίτη κατηγορία. Δεν μπορούσα να τη βλέπω στις ερασιτεχνικές κατηγορίες, με έπιανε η καρδιά μου. Η χρονιά έχει εξελιχθεί καλά και τώρα βρισκόμαστε στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτή η ομάδα, με αυτή την ιστορία, βρίσκεται μαζί μας σε αυτή την κατηγορία. Όταν έπαιζα και άκουγα το όνομα του Απόλλωνα με έπιανε δέος. Τεράστιος σύλλογος. Το ίδιο συμβαίνει με τον Πανιώνιο, τον Εθνικό. Ομάδες που έγραψαν τεράστια ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο Ηλυσιακός πάντα μάζευε κόσμο. Κι όχι μόνο στα δικά μας χρόνια αλλά και τώρα που η ομάδα βρίσκεται στην τρίτη κατηγορία. Έχει πολύ καλό όνομα γιατί είναι ένας σύλλογος που δεν έδωσε ποτέ κανένα δικαίωμα, που ασχολούνταν 100% με το ποδόσφαιρο».
