ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Ο τεχνικός του ΑΟ Υπάτου Γιώργος Αντωνόπουλος αναφέρθηκε στον χαμό του Ιορδάνη Αδαμάκη στην τραγωδία στα Τέμπη αλλά και τον θάνατο του γιου του το 2014.
Αναλυτικά όσα είπε στην εφημερίδα ΦΩΣ των ΣΠΟΡ:
Πόσων χρόνων είσαι;
Είμαι 42.
Τι δίπλωμα προπονητή έχεις;
ΟΥΕΦΑ Α.
Από πότε είσαι στον ΑΟ Υπάτου;
Από πέρσι. Χάσαμε την άνοδο στη Σούπερ Λιγκ 2 στο τελευταίο ματς. Ήρθαμε 1-1 με τον Ηρακλή Λάρισας και ανέβηκε ο Ηρακλής. Αν νικούσαμε, θα ανεβαίναμε εμείς.
Πες μου όσα γνωρίζεις για τον άτυχο Ιορδάνη Αδαμάκη.
Στις 26 Φλεβάρη έπαιξε το τελευταίο του ματς. Τους έδωσα ρεπό μετά για τις 27 και 28 Φλεβάρη. 28 Φλεβάρη έγινε το δυστύχημα…
Πέρασε καθόλου από το μυαλό σου ότι αν δεν τους έδινες ρεπό δεν θα σκοτωνόταν;
Μπορεί, όμως η λογική λέει ότι δεν έπρεπε ο Ιορδάνης να είναι σε αυτό το τρένο…
Δηλαδή;
Όταν με πήραν τηλέφωνο το πρωί και μου είπαν τι έγινε, δεν ανησύχησα διότι το μεσημέρι είχαμε προπόνηση στη Θήβα και δεν ήταν λογικό να είναι ο Ιορδάνης το βράδυ σε ένα τρένο που πήγαινε στη Θεσσαλονίκη. Όμως τελικά πήγαινε στη Θεσσαλονίκη δυστυχώς μόνο για να διανυκτερεύσει εκεί και να φύγει το πρωί για τη Θήβα. Είχε μιλήσει με συμπαίκτη του.
Γιατί το έκανε αυτό; Είχε κοπέλα εκεί;
Δεν το έχω διασταυρώσει, αλλά οι πληροφορίες λένε ότι είχε κοπέλα. Στη Θεσσαλονίκη πήγαινε, όχι στους γονείς του στην Καβάλα. Οι γονείς του δεν ήξεραν καν ότι το παιδί ήταν σε αυτό το τρένο και ότι πήγαινε στη Θεσσαλονίκη.
Πήγες στην κηδεία του στην Καβάλα;
Ναι. Πήγαμε εγώ ως προπονητής, ο πρόεδρος της ομάδας Κώστας Περαντάκος, ένα μέλος της διοίκησης, ο Γιώργος Σουλτανάκης, και οι δύο αρχηγοί ποδοσφαιριστές. Ο Θέμης Ποτουρίδης και ο Μιχάλης Σταγάκης.
Είχε πολύ κόσμο;
Πάρα πολύ. Ήταν συγκλονιστικό.
Η οικογένεια;
Οι δύο γονείς, έχει και δύο αδέρφια. Ένα μεγαλύτερο αγόρι και ένα κορίτσι μικρότερο.
Τι θέση έπαιζε;
Σέντερ φορ. Μαχητής.
Διάβασα ότι έχεις χάσει κι εσύ τον γιο σου…
Είναι αλήθεια.
Πόσων χρόνων;
Τεσσάρων χρόνων. Το 2014. Ήταν το πρώτο μου παιδί…
Λυπάμαι πολύ. Πώς έγινε;
Από καρκίνο.
Καρκίνο; Υπήρχε κληρονομικότητα; Συγγνώμη που το ρωτάω, αλλά όλοι φοβόμαστε τέτοια πράγματα και σκεφτόμαστε τα παιδιά μας.
Δεν υπήρχε κληρονομικότητα. Οι γιατροί είπαν ότι πιάσαμε το λόττο… Ήταν και σπάνια μορφή, έλεγαν ότι δεν είχε ελπίδα…
Πώς το καταλάβατε ότι είχε καρκίνο το παιδί; Και σε ποιο σημείο;
Ο γιος μου ήταν ενάμισι έτους και τον πήγαμε στην παιδίατρο για να κάνει ένα εμβόλιο. Στην εξέταση ρουτίνας διαπίστωσε ότι η περίμετρος της κεφαλής ήταν λίγα εκατοστά πιο μεγάλη από ό,τι έπρεπε. Κάναμε εξέταση και διαπιστώθηκε όγκος. Πάλεψε δυόμισι χρόνια το παιδί με τον καρκίνο.
Πόσο τοις εκατό των παιδιών σώνονται σε τέτοιες περιπτώσεις;
Η δική μας περίπτωση ήταν πάρα πολύ δύσκολη, οι γιατροί ουσιαστικά μας είπαν να μην ξεκινήσουμε καν τον αγώνα. Αλλά εμείς δεν θέλαμε να τα παρατήσουμε. Το παλέψαμε. Ο γιος μας το πάλεψε.
Άλλο παιδί έχεις;
Έχω άλλα δύο παιδάκια τώρα. Όταν διαγνώστηκε ο γιος μου με καρκίνο στο κεφάλι, η γυναίκα μου ήταν επτά μηνών έγκυος στο άλλο μας παιδί.
Το νέο μωρό σάς κράτησε…
Εγώ θα πω ότι είναι πολύ δυνατή η γυναίκα μου και είμαστε ζευγάρι πολύ αγαπημένο. Αυτό μας κράτησε. Συν το ότι υπήρχε βέβαια ένα μωρό ακόμα που είχε έρθει στη ζωή μας. Ήμασταν δυόμισι χρόνια στο νοσοκομείο «Ελπίδα». Είδαμε τραγικές περιπτώσεις που ο πατέρας άφηνε τη μάνα κι έφευγε, χωρίζανε, δεν άντεχαν. Το πιο σημαντικό είναι να είναι οι γονείς αγαπημένοι μεταξύ τους και να το παλεύουν μαζί. Θέλω να σου πω και κάτι άλλο…
Ό,τι θες.
Ο γιος μου έφυγε ανήμερα του Πάσχα… Πάλεψε όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, η κατάσταση επιδεινώθηκε τη Μεγάλη Εβδομάδα, έφτασε 42 πυρετό. Ήταν η Εβδομάδα των Παθών. Κατέληξε στις πέντε τα χαράματα ανήμερα Πάσχα.
Τι να πω. Πρέπει όμως να κλείσουμε με τους άλλους πονεμένους γονείς. Πώς σου φαίνεται που ο εμπλεκόμενος υπουργός θα κατέβει πάλι στις εκλογές και που το κόμμα του το δέχεται;
Είμαι άσχετος από αυτά. Δεν θέλω να πάρω θέση, γιατί δεν γνωρίζω το θέμα.
Εσύ γνώριζες ότι αν κάνει ένα λάθος κάποιος σταθμάρχης θα σκοτωθούμε στο τρένο και ότι δεν υπήρχαν δικλίδες ασφαλείας;
Αυτό είναι τραγικό. Είναι τραγικό. Παίζαμε τη ζωή μας κορόνα – γράμματα, ζούμε από τύχη. Χάθηκαν άδικα τόσα παιδιά. Θέλω να πω στους γονείς του Ιορδάνη να είναι υπερήφανοι για το παιδί τους. Να καμαρώνουν όταν τον θυμούνται. Ήταν μαχητής. Εμείς ως ομάδα θα τον θυμόμαστε για πάντα.
