ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Για τις πρώτες του εντυπώσεις στον Μακεδονικό μίλησε ο Αλμπέρτο Σιμόνι
Αναλυτικά η ενημέρωση του Μακεδονικού αναφέρει:
Ένας επιθετικός με αστείρευτη ενέργεια και πηγαίο πάθος. Η μετάφραση αυτών στο γήπεδο είναι τα γκολ και οι ασίστ. Όλη του η καριέρα έως τώρα είναι γεμάτη από στατιστικά επιτεύγματα και το όνομα του είναι γνωστό χρόνια πια στους ποδοσφαιρικούς κύκλους της βόρειας Ελλάδας. Τώρα έρχεται και η πρώτη του ευκαιρία να αγωνιστεί σε επίπεδο Super League 2.
Ο Αλμπέρτο Σιμόνι ανεβαίνει στο πλοίο του Μακεδονικού και ο Μακεδονικός φορτώνει ένα σπάνιο «κανόνι» για να ξεκινήσει τις… πειρατικές του διαδρομές στην θάλασσα των επαγγελματικών πρωταθλημάτων!
Ντυμένος στα «πράσινα» από τις 9 Αυγούστου, ήταν ένα από τα τέσσερα ονόματα που ανακοινώθηκαν εκείνη την ημέρα ως νεοαποκτηθέντες ποδοσφαιριστές για τον Μακεδονικό, οι τέσσερις πρώτες μεταγραφές ενόψει της νέας σεζόν. Μια σεζόν κατά την διάρκεια της οποίας ο Αλμπέρτο καλείται να βρει την δύναμη και το σθένος να προχωρά δίχως την στήριξη της πολυαγαπημένης του μητέρας, που «έφυγε» από κοντά του το καλοκαίρι, χάνοντας τη μάχη με την επάρατη νόσο. Μια δοκιμασία που κανένας ποδοσφαιρικός αγώνας δεν μπορεί ούτε να αγγίξει… Με την έμπνευση της ανάμνησης και της αγάπης της, ο 26χρονος Αλβανός θα εφορμεί κατά μέτωπο προς τις αντίπαλες άμυνες.
Στον Μακεδονικό, μοιράζεται την «μάχη» της κορυφής στην επιθετική γραμμή του Γιώργου Αμανατίδη με τον Απόστολο Σαραντίδη και τον Χρήστο Ταχματζίδη, διαμορφώνοντας μια τριπλέτα που αν μη τι άλλο ξέρει καλά να βρίσκει δίχτυα.
Μάλιστα, ενώ η προετοιμασία κυλούσε χωρίς απρόοπτα, ένα σφοδρό χτύπημα στο πρόσωπο, στο φιλικό παιχνίδι με τον Ηρακλή την προηγούμενη εβδομάδα, λίγο έλειψε να του στερήσει πολλά περισσότερα από την απώλεια απλώς του επόμενου φιλικού αγώνα. Ο Σιμόνι προπονείται κανονικά και είναι έτοιμος για όσα έρχονται…
Στο δωμάτιο του στο ξενοδοχείο όπου καταλύει η ομάδα στην Πτολεμαΐδα για το πενθήμερο καμπ προετοιμασίας, ο Αλμπέρτο μίλησε στο makedonikos.gr για την καριέρα του, την μετακίνηση στον Μακεδονικό, το «σήμερα» και τον φίλο που έκανε, αφού πρώτα… μάλωσαν!
Καταρχάς, τι γινεται με τον τραυματισμό στο πρόσωπο σου; Πώς είσαι;
«Έχω κάταγμα στο μπροστινό και στο πίσω τοίχωμα του ζυγωματικού, είναι όμως κάτι που θα ιαθεί μόνο του. Δεν χρειάζεται κάποια επέμβαση ή κάτι αντίστοιχο. Συμμετέχω κανονικά στην προπόνηση, φορώ μια μάσκα, μέχρι να με ενοχλεί και να την βγάλω (σ.σ. γέλια)».
Εσύ παίζεις και στα πλάγια και μπροστά. Από ποια θέση ξεκίνησες; Ποιος ήταν αυτός που σου «άνοιξε» την δεύτερη;
«Από μικρός έπαιζα σέντερ φορ. Όταν πήγα στον Άρη Παλαιοχωρίου, ο Παντζιαράς με έβαλε αριστερό εξτρέμ. Είδε ότι μπορώ να κινούμαι στον χώρο, ότι είμαι γρήγορος και καλός στη ντρίμπλα και σε καταστάσεις 1v1. Επίσης, είχαμε ως φορ τον Ιγνατίδη που δεν έπαιζε στα πλάγια καθόλου, οπότε ο Παντζιαράς έβγαλε εμένα στην πτέρυγα. Έβαλα, ωστόσο, πολλά γκολ και έδωσα πολλές ασίστ ακόμα και από αυτήν τη θέση. Ήμουν σε πολύ καλή κατάσταση και δεν είχε τόση σημασία η θέση μου».
Που νιώθεις όμως καλύτερα;
«Εντάξει, ως φορ μου αρέσει να παίζω πιο πολύ. Αλλά και ως εξτρέμ δεν έχω πρόβλημα. Όπου επιλέγει ο προπονητής και εγώ θα το υπηρετήσω».
Είσαι ένας παίκτης που παίζει με πολύ πάθος, «τρέλα». είναι ένα χαρακτηριστικό σου στοιχείο. Από που πηγάζει αυτό;
«Μεγάλωσα έτσι. Ήμουν από μικρό παιδί νευρικός σε πολλά πράγματα. Όποτε έπαιζα μπάλα είχα αυτό το πάθος και την τρέλα να κερδίζω συνέχεια, δεν ήθελα με τίποτα να χάσω. Έβγαζα τρέλα για να κερδίσω. Και συνεχίζω έτσι ακόμη και σήμερα»,
Είχες τρομερή εκκίνηση στην καριέρα σου σε Ρυσιο, Καλλικράτεια και Παλαιχώρι. Ακόμη και στον Τηλυκράτη πέρυσι, που αγαπήθηκες πολύ. Στην Βέροια κάποια στιγμή δεν πήρες αρκετή εμπιστοσύνη και ευκαιρίες, που οφείλεται αυτό;
«Στην Βέροια είχα ξεκινήσει πολύ καλά. Στη πρώτη μου χρονιά είχα αρκετά γκολ και είχα μοιράσει και ασίστ. Η ομάδα, πάντως, δεν τερμάτισε εκεί που ήθελε και αυτό οφείλεται στο ότι δεν ήμασταν καλά γενικά, δεχόμασταν εύκολα γκολ και τέλος πάντων η ομάδα δεν κατάφερε να πετύχει στο τέλος τους στόχους της, τερματίσαμε μακριά από την πρώτη θέση. Την δεύτερη χρονιά, ο νέος προπονητής δεν με υπολόγιζε το ίδιο, για τους δικούς του λόγους. Και έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Αλλάζουν αυτά, δεν ξέρεις τι σου τυχαίνει».
Υπάρχει κάποιος άνθρωπος (προπονητής, συνεργάτης, συμπαίκτης), στον οποίο αποδίδεις μεγάλο μέρος της επιτυχίας σου έως τώρα; Που να σε πίστεψε ή που να σε βοήθησε σημαντικά να βελτιωθείς;
«Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Ό,τι έκανα, το έκανα μόνος. Δεν πήρα κάποια παραπάνω βοήθεια ή προσοχή από κάποιον. Και φυσικά, ήταν απλό: όταν ήμουν καλός, έπαιζα. Όταν δεν ήμουν καλός, δεν έπαιζε. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Και συμφωνώ πρώτος εγώ με αυτήν την κατάσταση: όταν είμαι καλός θέλω να παίξω, αλλά όταν δεν είμαι, αναγνωρίζω ότι δεν πρέπει να μπω. Θα παίξω αν αξίζω. Φυσικά, στόχος μου είναι να αποδεικνύω συνεχώς ότι αξίζω».
Ήσουν ένα από τα τέσσερα πρώτα μεταγραφικά αποκτήματα της ομάδας και πλέον κλείνεις 50 μέρες στα «πράσινα». Φαντάζομαι πως η απόφαση σου ήταν εύκολη, δεδομένης της προοπτικής να παίξεις για πρώτη φορά στην Super League 2…
«Εννοείται πως γνώριζα για τον Μακεδονικό ότι είναι μια πολύ καλή ομάδα, ένας σύλλογος με μεγάλη ιστορία και φοβερές εγκαταστάσεις. Είχα μιλήσει και με παλιούς συμπαίκτες μου, που είχαν περάσει από εδώ, και μου είπαν τα καλύτερα λόγια. Υπάρχει και ένα άλλο γεγονός, βέβαια: το καλοκαίρι έχασα την μητέρα μου από καρκίνο και αυτό ήταν κάτι πολύ δύσκολο για μένα, όπως φαντάζεστε. Ήθελα, λοιπόν, να επιστρέψω στον τόπο μου, κοντά στα δικά μου πρόσωπα. Μένω στην Καλλικράτεια με τον πατέρα μου.
Φυσικά, γνωρίζω πολύ καλά τον προπονητή, τον Γιώργο Αμανατίδη. Ξέρω ότι, όπου πήγε, πρωταγωνίστησε. Γνώριζα καλά τον τρόπο που δουλεύει, τις ιδέες του, τα πάντα, γιατί είχαμε βρεθεί αρκετές φορές και αντίπαλοι. Μίλησα, λοιπόν, με τον μάνατζερ μου, είχαμε την πρόταση του Μακεδονικού, και μετά ήταν πολύ εύκολο να συμφωνήσω με την ομάδα: παίζουμε στην Super League 2, εντελώς άλλη κατηγορία, με προοπτικές, δυνατά παιχνίδια, γήπεδα με κόσμο, μεγάλα ματς, ιστορικές ομάδες…».
Ο πήχης που μπαίνει;
«Τον πήχη τον βάζουμε ψηλά. Θέλουμε, αν τα καταφέρουμε – γιατί όχι – να φτάσουμε ως και την τετράδα. Προσωπικά θέλω να βάλω πολλά γκολ και να μοιράσω ασίστ στους συμπαίκτες μου. Να βοηθήσω την ομάδα να διακριθεί και μέσα από αυτήν να διακριθώ και εγώ».
Ο Μακεδονικός έχει φτιάξει ένα νεανικό σύνολο, μπολιασμένο με εμπειρότερους ποδοσφαιριστές. Εσύ, στα 26 σου σχεδόν, που εντάσσεις τον εαυτό σου; Δίνεις ή παίρνεις συμβουλές περισσότερο;
«Είμαι ένας παίκτης που και δίνω και παίρνω συμβουλές, για να πω την αλήθεια. Έχω, βέβαια, κάποιες σημαντικές εμπειρίες, έπαιξα στην Football League με την Βέροια και είχα δίπλα μου έμπειρους συμπαίκτες από τους οποίους κέρδισα πάρα πολλά. Δίνω συμβουλές και στους μικρότερους, θέλω να τους βοηθώ, αλλά ταυτόχρονα παίρνω και από τους μεγαλύτερους. Έτσι είναι στο ποδόσφαιρο, ούτως ή άλλως. Κάθε μέρα μαθαίνεις, δεν σταματά αυτή η διαδικασία. Δεν είναι ότι οι εμπειρότεροι κάποια στιγμήθα τα έχουν μάθει όλα».
Με ποιον μένετε μαζί στο δωμάτιο; Και γιατί;
«Με τον Σαραγιώτη. Τον ξέρω πολλά χρόνια. Έχουμε παίξει αντίπαλοι πολλές φορές, αλλά τον ξέρω και σαν άνθρωπο, έχουμε κοινές παρέες και γνωριστήκαμε καλύτερα με τον καιρό. Βέβαια πρώτη φορά παίζουμε ως συμπαίκτες».
[Στο σημείο αυτό ο Σαραγιώτης επιμένει να μας πει ο Αλμπέρτο πώς γνωρίστηκαν]
«Λοιπόν, ναι! Ήταν σε ένα Καλλικράτεια – Αγγελοχώρι. Και είχαμε μαλώσει! (σ.σ. γέλια) Φιλικό εν τω μεταξύ! Αλλά μαλώσαμε. Φορ εγώ, αμυντικός αυτός. Έπειτα, όμως γνωριστήκαμε καλά. Μετά είχε έρθει και στο Παλαιχώρι για ενάμιση μήνα, καλοκαίρι, στην προετοιμασία. Μετά πήγε στην Καλλικράτεια, μας κέρδισε και δυο φορές, πήραν και την άνοδο τότε».
Αφήσαμε τους δύο φίλους να φύγουν για το δείπνο της ομάδας και να ξεκουραστούν, με την προετοιμασία να κορυφώνεται και το φιλικό παιχνίδι με τον Αλμωπό Αριδαίας (01/10) να πλησιάζει.
