ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Αναλυτικά η συνέντευξη του προπονητή του Εδεσσαϊκού, Πάρη Ζουμπούλη στο “campion”:
Καταρχήν θέλουμε να μας πείτε τι ήταν αυτό που σας έκανε να πείτε το “ναι” στον Εδεσσαϊκό.
Από την στιγμή που έχω παίξει στον Εδεσσαϊκό τόσα χρόνια, αλλά και αν λάβουμε υπόψη την δεδομένη χρονική στιγμή που η κατάσταση είναι λίγο δύσκολη, δεν μπορούσα να αρνηθώ την πρόταση. Βέβαια βλέποντας και την προσπάθεια που κάνουν οι άνθρωποι που αγαπούν την ομάδα ώστε να μην διαλυθεί, η εμπιστοσύνη που μου έδειξαν, αλλά και η εν γένει προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία χρόνια, ήταν σημαντικοί παράγοντες που με έκαναν να πω το “ναι”.
Τι διαφορές και τι ομοιότητες βλέπετε στην τωρινή ομάδα, με την ομάδα στην οποία αγωνιζόσασταν σαν ποδοσφαιριστής;
Οι διαφορές είναι μόνο στην κατηγορία στην οποία συμμετέχει ο σύλλογος. Παλιότερα ήταν στην Α’ εθνική κατηγορία και τώρα είναι στην Γ’, ενώ πρόσφατα ήταν στο τοπικό. Παραμένει όμως ίδια η αγάπη ορισμένων ανθρώπων που όπως παλιότερα, έτσι και τώρα έτρεχαν και τρέχουν για την ομάδα από αγάπη. Και παλιά ο Εδεσσαϊκός έδινε την ευκαιρία σε νέα παιδιά να παίξουν και να δείξουν το ταλέντο τους, το ίδιο γίνεται και τώρα. Βέβαια όπως και παλιότερα έτσι και τώρα, ο κόσμος αγαπάει πολύ την ομάδα και όταν βλέπει ότι γίνεται προσπάθεια από μέρους μας, δίνει και εκείνος απλόχερα την στήριξή του.
Ποιοί είναι οι στόχοι σας για την νέα σεζόν;
Λόγω του ότι έφυγαν αρκετοί παίκτες από την περυσινό βασικό κορμό, αλλά και με όλα όσα έγιναν πρόσφατα σε διοικητικό επίπεδο όταν η ομάδα στις συνελεύσεις δεν μπορούσε να βρει διοίκηση, ο στόχος είναι να παραμείνει ο Εδεσσαϊκός ανταγωνιστικός και φέτος, όπως τα τελευταία 2-3 χρόνια. Από εκεί και πέρα σαν Εδεσσαϊκός κοιτάμε πάντα ψηλότερα γιατί αυτό επιτάσσει το όνομα και η Ιστορία του συλλόγου.
Ποιά γνώμη έχετε σχηματίσει μέχρι στιγμής από την ομάδα;
Το διάστημα που είμαι στην ομάδα είναι λίγο, βρισκόμαστε μόλις στην 4η εβδομάδα της προετοιμασίας. Όπως είπα και πριν, έφυγαν αρκετοί παίκτες το καλοκαίρι, πήραμε 3-4 καλούς παίκτες με μεταγραφή και “ανεβάσαμε” και 3-4 παιδιά στην μεγάλη ομάδα από τις ακαδημίες. Νομίζω ότι μέχρι τώρα οι εντυπώσεις είναι θετικές. Όλα τα παιδιά δουλεύουν με όρεξη, ξέρουν ότι βρίσκονται σε μια ομάδα με Ιστορία και πιστεύω ότι θα κάνουμε ένα καλό και αξιόμαχο σύνολο.
Ποιά είναι η προπονητική σας φιλοσοφία και ποιό είναι το πλάνο σας για φέτος;
Δεν θα πω “θα παίξουμε επιθετικά”, ή “θα παίξουμε αμυντικά” κτλ. Αυτό που με ενδιαφέρει σαν προπονητής είναι τους παίκτες που έχω στη διάθεσή μου να μπορώ να τους βελτιώσω όσο μπορώ περισσότερο. Και το πιό βασικό είναι να μπορώ να παίρνω το 100% των δυνατοτήτων τους.
Πάμε λίγο και στο ποδοσφαιριστή Ζουμπούλη. Με ποιά ομάδα από όσες έχετε αγωνιστεί, έχετε δεθεί περισσότερο;
Πρώτα από όλους με τον Εδεσσαϊκό. Είναι η ομάδα που μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω κάτι ποδοσφαιρικά και φυσικά να γίνω επαγγελματίας. Εδώ ανδρώθηκα, εδώ έζησα μεγάλες στιγμές. Και φυσικά ο ΠΑΟΚ γιατί τον υποστήριζα από μικρός και ήταν το όνειρό μου να φορέσω την φανέλα του.
Πετύχατε το μοναδικό γκολ της ΑΕΚ στο συγκλονιστικό φιλικό με την Παρτιζάν στο εμπόλεμο Βελιγράδι το 1999. Μιλήστε μας γι’ αυτή την εμπειρία.
Ήταν απίστευτη εμπειρία. Είναι πολύ δύσκολο να την περιγράψεις με λόγια. Με το που μας ανακοίνωσε ο Δημήτρης Μελισσανίδης ότι θα πάμε να παίξουμε αυτό το φιλικό ήταν σαν να πηγαίναμε στον πόλεμο δεδομένης της κατάστασης που επικρατούσε στη Σερβία. Ήταν στην διακριτική μας ευχέρεια αν θέλουμε να πάμε, αλλά κανείς μας δεν σκέφτηκε να μην πάει και να μην ακολουθήσει την ομάδα! Όλοι στο μυαλό μας είχαμε ότι έπρεπε να πάμε και να δώσουμε το μήνυμα να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί. Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι έπρεπε να φύγουμε γρήγορα μετά την λήξη γιατί με το που νύχτωνε θα άρχιζαν πάλι οι βομβαρδισμοί! Επίσης ήταν συγκινητική η υποδοχή από τον κόσμο, από τους απλούς Σέρβους. Όπως περνούσαμε με το λεωφορείο για να πάμε στο γήπεδο, οι άνθρωποι είχαν μαζευτεί στην άκρη του δρόμου για να μας υποδεχθούν και να μας δουν. Σαν να είμαστε απελευθερωτές! Μας έδιναν ψωμί και αλάτι όπως είναι το έθιμο που έχουν όταν υποδέχονται φίλους!
Στο γήπεδο όλοι αγκαλιασμένοι, Έλληνες και Σέρβοι, φίλαθλοι και ποδοσφαιριστές, τρομερή ατμόσφαιρα. Ήταν μία από τις καλύτερες στιγμές στην καριέρα μου, αλλά και μια εμπειρία ζωής. Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι ότι φεύγοντας περάσαμε από την μοναδική από τις 9 γέφυρες που είχε απομείνει και έτσι ήταν η μοναδική πρόσβαση στο Βελιγράδι. Την επόμενη μέρα βομβαρδίστηκε και αυτή!
