Πένθος στον Ηρακλή - «Έφυγε» ο πρόεδρος που έφερε τον Χατζηπαναγή στην Ελλάδα

Θρηνεί η οικογένεια του Ηρακλή για το χαμό του Νίκο Ατματζίδη.

Στο πένθος βυθίστηκε ο Ηρακλής στο άκουσμα πως ο Νίκος Ατματζίδης έφυγε από τη ζωή.

Ο ιστορικός πρόεδρος του συλλόγου πρόσφερε τα πάντα στον Γηραιό, ενώ ήταν κι αυτός που έπεισε τον Βασίλη Χατζηπαναγή να φορέσει τα κυανόλευκα.

Στην τελευταία συνέντευξη του 2020 είχε δηλώσει: «Για εμάς ο Ηρακλής είναι στην ψυχή μας. Θέλω να δω τον Ηρακλή να παίζει ξανά στην μεγάλη κατηγορία και να έχει μια καλή ομάδα. Είναι το όνειρο μου αυτό. 75 χρόνια είμαι δίπλα στον Ηρακλή, από το 1946 όταν υπέγραψα ο πρώτο δελτίο κολυμβητή. Πάντοτε είχαμε ατυχίες και πάντα μας κυνηγούσαν γιατί ήθελαν οι ομάδες στην Θεσσαλονίκη από τρεις, να γίνουν δυο. Δυστυχώς έχουμε και εμείς ευθύνη σε αυτή την εξέλιξη και στο θέμα της απόκτησης ενός νέου γηπέδου».

Για την μεταγραφή του «Βάσια» και όλο το παρασκήνιο είχε τονίσει παλιότερα στο gazzetta.gr

« Έλαβα ένα γράμμα από τον ξάδελφο μου που ζούσε στην Τασκένδη για έναν παίκτη που όπως μου έγραψε ήταν βιρτουόζος. Επειδή εκείνη την εποχή μας πολλοί μας έλεγαν για τέτοιου είδους παίκτες δεν τον πίστεψα. Στη συνέχεια μου έστειλε ένα το περιοδικό εκείνης της εποχής που έλεγε πως είναι στην δεύτερη θέση πίσω από τον Όλεγκ Μπλαχιν. Μόλις το είδα αποφάσισα να κάνω την μεγάλη κίνηση. Χρειάστηκε να πάω πέντε φορές μαζί με τον ξάδελφο ενός παλιού παράγοντα του Ηρακλή τον Νίκο Καραλή και έναν Ρώσο μεσάζοντα. Χρειάστηκε να ταξιδέψω πέντε φορές στην Τασκένδη για να μιλήσουμε από κοντά με τον πατέρα του Κυριάκο να είναι παρών».

Οι άνθρωποι του Γουλάνδρη

«Μετά από ένα χρόνο καταφέραμε κάτω από άκρα μυστικότητα να έρθουμε σε συμφωνία με τον Βασίλη Χατζηπαναγή και με την ομάδα του την Παχτακόρ. Ο πατέρας του που ήταν από την Κύπρο ήθελε ο γιος του να έρθει στην πατρίδα όπως έλεγε συνεχώς. Μόλις πήραμε το δελτίο στα χέρια μας ετοιμαζόμασταν να μετακινηθούμε για την Ελλάδα. Ξαφνικά εμφανίστηκαν δύο άνθρωποι του «παππού» όπως τον αποκαλούσαμε τον Νίκο Γουλανδρή. Μας είπαν πως όποιος έχει το δελτίο του Χατζηπαναγή να μας το δώσει και θα πάρει 10.000.000 δρχ. Εκείνη την εποχή το 1973 ήταν πολύ καλά χρήματα. Όμως κάναμε ότι δεν γνωρίζαμε για το θέμα. Αφού έφυγα εγώ για να οργανώσω την υποδοχή, έστειλα δύο δικούς ανθρώπους στην Τασκένδη ως συνοδεία».

Στην Θεσσαλονίκη τι έγινε όταν έφτασε ο Χατζηπαναγής;

«Στο τρένο ήταν ο Βασίλης και ο πατέρας του ο Κυριάκος. Φοβόντουσαν πολύ γιατί έφευγαν από μια χώρα που ήταν μια κατάσταση πολύ δύσκολη εκείνη την εποχή. Στον σταθμό δεν ήμουνα μόνος μου φυσικά. Ήμασταν περίπου 3.000 φίλοι του Ηρακλή παρά το περασμένο της ώρας αφού το τρένο έφθασε ώρα 1:00 μετά τα μεσάνυχτα. Ενώ άλλοι τόσοι ήταν σα σύνορα με την Γιουγκοσλαβία που ήθελαν να τον δουν από κοντά. Είχε μείνει άναυδος από την αποθέωση που είχε γνωρίσει. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μου είχε πει: «Τι κόσμος είναι αυτός». Ένας κόσμος του Ηρακλή που τον αγάπησε και το έδειξε με την παρουσία του στις κερκίδες του Καυτανζογλείου Σταδίου όπου λόγω των εμφανίσεων του έρχονταν και φίλαθλοι από άλλες ομάδες για να τον δουν. Δεν μας ζήτησε παράλογα πράγματα. Ότι είχαμε συμφωνήσει τα πήρε στο ακέραιο. Δεν σκεφτόταν ποτέ το χρήμα.

Ο «Καπετάνιος» προσέφερε 120 εκατ. δρχ.

Εκτός από τον Ολυμπιακό, υπήρξε άλλη ομάδα που να ενδιαφέρθηκε για τον Βασίλη Χατζηπαναγή;

«Υπήρξε και αυτή ήταν ο Παναθηναϊκός. Δεν ήμουν εγώ πρόεδρος, αλλά ο συγχωρεμένος Πέτρος Θοδωρίδης. Ο οποίος θέλοντας ν’ αποφύγει τον «Καπετάνιο» του έλεγε πως δεν αποφασίζω μόνο εγώ, αλλά και ο Νίκος Ατματζίδης που τον έφερε στην Θεσσαλονίκη. Σε μία συνεδρίαση της ΕΠΑΕ το 1983 ο Βαρδινογιάννης μου είχε πει «πως προσφέρει 120.000.000 δραχμές για να πάρει το δελτίο του Χατζηπαναγή. Όμως ο Πέτρος ζητούσε 180 εκατ. δρχ. Δεν θα τον άρω γιατί ο Θεοδωρίδης δεν θέλει να τον πουλήσει». Πράγματι ο Θεοδωρίδης δεν ήθελε να τον αφήσει να φύγει και τον ικανοποίησε οικονομικά τον Βασίλη».

Ξεχωρίζετε κάποιο παιχνίδι του Χατζηπαναγή;

«Κανένα. Το καθένα είχε την δική του ξεχωριστή χάρη προσφέροντας ένα μοναδικό θέαμα σε όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο αφού σε κάθε παιχνίδι είχε και κάτι καινούριο να κάνει. Σίγουρα όμως δεν θα ξεχάσω τον τελικό του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό στην πρώτη χρονιά του Βασίλη όπου είχαμε φθάσει στην κατάκτησή του μετά από την παράταση και τα πέναλτι».

Μπορείτε να θυμηθείτε κάποια περιστατικά όταν ο Ηρακλής έπαιζε κάθε Κυριακή στο Καυτανζόγλειο ή σε άλλο γήπεδο;

«Είμαι πολύ χαρούμενος που ο Ηρακλής ήταν η ομάδα εκείνη που έφερε τον Χατζηπαναγή στην Ελλάδα με πολύ μεγάλη προσπάθεια. Αν δεν ερχόταν εκείνη την εποχή στον Ηρακλή τώρα δεν θα ήταν ζωντανός. Κι αυτό γιατί μετά από τρείς μήνες η πρώην ομάδα σε ένα ταξίδι που έκανε στη Ρωσία έπεσε το αεροπλάνο και όλοι οι ποδοσφαιριστές σκοτώθηκαν.

Η καλύτερη στιγμή του Ηρακλή ήταν το κύπελλο και ο Βασίλης Χατζηπαναγής. Αν δεν έπαιζε αυτός είχαμε 10.000 εισιτήρια λιγότερο καθώς είχε δικά του προσωπικά εισιτήρια. Πολλές «φουρνιές» του Ηρακλή δημιουργήθηκαν από τον Βάσια. Θυμάμαι πως οπαδοί του ΠΑΟΚ ερχόντουσαν μόνο και μόνο για να τον δούνε. Πολλές φορές πηγαίναμε στο γήπεδο και δε μας ένοιαζε τι θα γίνει στον αγώνα αλλά τι καινούριο θα δούμε από τον Χατζηπαναγή. Ο Ηρακλής οφείλει πολλά στον Χατζηπαναγή, όπως και ο Βασίλης στον Ηρακλή. Εκείνη την εποχή είχαν δημιουργηθεί και σύλλογοι φίλων Χατζηπαναγή στην Νότια Ελλάδα, όπως η Αθήνα, η Πάτρα και σε άλλες περιοχές».