Πατάπης: Με την Παναχαϊκή στη Super League 1!

Διαβάστε την συνέντευξη που παραχώρησε ο παίκτης της Παναχαϊκής στη «Match»:

Σε γνωρίσαμε σαν στόπερ, σαν δεξί μπακ ενίοτε, αλλά παλιότερα έπαιζες αμυντικό χαφ. Ποια είναι τελικά η θέση σου;

Δ.Π.: «Η πραγματική μου θέση είναι στον άξονα, 6αρο… 8άρι. Η πρώτη επαφή με την θέση του στόπερ ήταν όταν με είδε ο προπονητής μου Σωκράτης Οφρυδόπουλος. Τότε μου είπε «εσύ θα παίξεις στόπερ και θα φτάσεις ψηλά, θα κάνεις καριέρα». Και όταν στο λέει αυτό ένας προπονητής σαν τον κ. Οφρυδόπουλο και ένας άνθρωπος σαν τον κ. Κατσουράνη, είναι σημαντικό».

Εσένα σαν θέση πως σου φαίνεται. Σου αρέσει; Τι προτιμάς;

Δ.Π.: «Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Έτσι όπως έχει εξελιχθεί το ποδόσφαιρο, τα στόπερ κάνουν την δουλειά των κεντρικών, αυτοί οργανώνουν το παιχνίδι. Η αλήθεια είναι ότι ο στόπερ είναι καλύτερη θέση. Είναι πιο ξεκούραστη. Έχει βέβαια περισσότερες ευθύνες. Αν κάνεις λάθος είσαι η τελευταία γραμμή άμυνας. Λέμε το λάθος του τερματοφύλακα δεν συγχωρείται.

Το δικό μου σαν στόπερ «συγχωρείται» μόνο από τον τερματοφύλακα. Όσο πάμε πιο μπροστά, λιγότερες ευθύνες».

Θα έπαιζες σε οποιαδήποτε θέση;

Δ.Π.: «Ναι. Αγαπάω τόσο πολύ το ποδόσφαιρο που όπου και να μου έλεγε ο προπονητής μου θα έπαιζα. Και αλλαγή τερματοφύλακα να μου έλεγε εγώ θα έμπαινα, να είμαι μέσα στο γήπεδο».

Η πρώτη σου… απόπειρα στην Παναχαϊκή ήταν το 2016 επί Τσιριμπή. Τότε είχες ανακοινωθεί μαζί με αρκετά ακόμη παιδιά αλλά δεν παίξατε ποτέ στην ομάδα…

Δ.Π.: «Ήμουν στο Κεραυνό τότε. Κάναμε 1 μήνα προπόνηση με την ανδρική ομάδα, αλλά δεν βγήκαν τα δελτία. Μάλιστα λόγω αυτού, έχασα τον τελικό με τον Κεραυνό, παίζαμε με τον Ατρόμητο Πατρών που είχαμε κερδίσει και πήραμε το Κύπελλο».

Πάμε λοιπόν ανάποδα, ξεκινώντας από την φετινή χρονιά και όσα έχουν ακουστεί. Αρχικά ένα πρώτο σχόλιο;

Δ.Π.: «Η ομάδα ξεκίνησε πολύ καλά, στα πρώτα 6 ματς ήμασταν αήττητοι και πάλι όμως ακούγονταν πάρα πολλά για εμάς, ακόμη και που πήγαινε καλά η ομάδα. Όταν ήρθαν τα άσχημα μπήκαν και άλλα πράγματα στη μέση…»

Επειδή είχες ζήσει και την προηγούμενη κατάσταση, με Συμμαχία και Κατσουράνη, αλλά και την αλλαγή με Δρόσο – Καλογερόπουλο, πως ήταν το κλίμα και πόσο επηρεαστήκατε;

Δ.Π.: «Ο κορμός έμεινε ο ίδιος και αυτό αγωνιστικά ήταν καλό. Ειδικά σαν κλίμα στα αποδυτήρια ακόμη και στα άσχημα ήμασταν καλά. Άρχισαν να ακούγονται διάφορα για τον πρόεδρο, τα οποία -όπως λένε οι παλιότεροι ποδοσφαιριστές «αν θες να πετύχεις, κλείνεις αυτιά και στόμα»- δεν με απασχόλησαν. Άκουσα πάρα πολλά, ακούστηκαν και για εμένα πολλά…»

Υπήρξε στιγμή που να είπες θα τα παρατήσω και θα φύγω με όσα γίνονταν και εξωαγωνιστικά;

Δ.Π.: «Απλά απομόνωσα το εξωαγωνιστικό κομμάτι και είπα: έκανες τα πάντα για να βελτιωθείς, είναι η 1η φορά που έχεις παίξει, δεν γίνεται να φύγεις. Έχω μάθει στα δύσκολα».

Το ότι από το καλοκαίρι έφυγαν όλοι οι παλιοί συμπαίκτες και δεν ανανέωσε κανένας το συμβόλαιο του; Δεν σε προβλημάτισε;

Δ.Π.: «Προβληματίστηκα πολύ και μίλησα και με τα παιδιά. Απλά είχα συμβόλαιο και ούτως ή άλλως θα ήμουν εδώ. Όταν φεύγουν παιδιά σαν τον Λουμπαρδέα, τον Αργυρόπουλο, τον Πολυχρόνη που ήμασταν από την Γ’ Εθνική μαζί, που φτάσαμε εδώ μαζί, άκουγα και διάφορα για τις συζητήσεις και τις διαφωνίες.

Αλλά εγώ είχα συμβόλαιο και είχαν μείνει άλλα παιδιά, οπότε άρπαξα την ευκαιρία να παίξω».

Η χρονιά εξελίχθηκε όπως περίμενες;

Δ.Π.: «Σε ατομικό μόνο επίπεδο, ναι. Μόνο σε ατομικό. Πρόσφερα όσα μπορούσα, όμως και σε ομαδικό επίπεδο ήμουν αισιόδοξος…

Ειδικά στην αρχή θεωρούσα ότι θα είμαστε σίγουρα 3οι-4οι, δεν γίνεται αυτή η ομάδα να μείνει εκτός 6αδας. Εντάξει ο ΠΑΣ είχε ποιοτικό ρόστερ, ο Απόλλωνας είχε το μεγαλύτερο μπάτζετ, αλλά για εμένα δεν παίζουν ρόλο τα χρήματα στο ποδόσφαιρο».

Είχες πάρει εγγυήσεις για φέτος; Δεν φοβήθηκες να ξαναγίνει ότι και το 2015 όπου η ομάδα διαλύθηκε;

Δ.Π.: «Είχα τόσο σκεφτεί το καλοκαίρι ότι θα παίξω και υποσυνείδητα είχα βάλει στόχο μόνο αυτό. Το σκέφτηκα βέβαια ότι θα μπορούσαμε να διαλυθούμε. Ειδικά τα Χριστούγεννα, ήταν το μεγαλύτερο μου άγχος».

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή φέτος;

Δ.Π.: «Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν μετά το ματς με τον Λεβαδειακό, με το περιστατικό με τους οπαδούς.

Ξέχωρα τις δυσκολίες στον αγωνιστικό χώρο -που δεν τις βάζω μέσα-, ποδόσφαιρο είναι, χάσουμε-κερδίσουμε, παιχνίδι είναι, θα το ευχαριστηθούμε, η ψυχολογική επιβάρυνση ενός τέτοιου περιστατικού είναι μεγαλύτερη από να χάσεις 3-0. Όταν γυρίσαμε στην Πάτρα και έγινε αυτό ήταν… εγώ έχω μάθει αλλιώς την Παναχαϊκή, να είναι μαζί με τον κόσμο. Το έζησα τα περασμένα χρόνια».

Ναι, οι ίδιοι είναι όμως…

Δ.Π.: «…Ναι το ξέρω. Ξαφνικά βλέπω τον κόσμο εναντίον των παικτών και αυτό με στεναχώρησε πάρα πολύ. Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Σκέφτηκα το γιατί. Είμαστε τόσο δεμένοι
με τον κόσμο.

Γιατί να συμβεί αυτό; Γιατί εδώ; Και σε άλλες ομάδες γίνονται διάφορα, και άλλες ομάδες έχουν κόσμο, αλλά δεν πιστεύω να έχουν τέτοιο δέσιμο, όπως έχουμε εμείς…»

Δεν πιστεύεις ότι αυτοί που πανηγύριζαν αγκαλιά μαζί σας για να φτάσουν σε κάτι τέτοιο, κάτι τους ώθησε στα άκρα;

Δ.Π.: «Σίγουρα. Εκείνο το βράδυ που έγινε το ντου ήρθε ένας μπροστά μου και μου είπε: «μας κάνετε ρεζίλι σε όλη την Ελλάδα, να μην σας ξαναδούμε, φύγετε», αλλά ένας άλλος τον τράβηξε και του είπε: «άστον αυτόν, δεν έχει κάνει τίποτα». Απ’ ότι κατάλαβα είχαν στοχοποιήσει κάποιους συγκεκριμένους…»

Εσείς είχατε υποψίες για το αν κάποιος συμπαίκτης δεν τα έδινε όλα ή μπορεί να έπαιζε πιο αδιάφορα;

Δ.Π.: «Θα μιλήσω ειλικρινά. Εγώ σε όλα τα ματς έμπαινα και έπαιζα για την φανέλα. Η ομάδα έκανε μια κοιλιά που φαινόταν και στο γήπεδο και προς τα έξω ότι ήμασταν στημένοι. Δεν έχω παράπονο από κάποιον, αλλά δεν ξέρω αν έγινε κάτι, δεν το γνωρίζω και για να πω αλήθεια, δεν ασχολήθηκα καθόλου. Έχω καθαρή την συνείδηση μου και δεν με ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι.

Ξέρω ότι είναι συμπαίκτες μου, αλλά μετά από ένα σημείο αν βγεις και μιλήσεις θα βρεθείς και στο στόχαστρο. Εγώ είμαι 23 χρονών. Δεν μπορώ να πιάσω τον άλλο που είναι 35».

«1 vs 1»

Ποιο ήταν το καλύτερο παιχνίδι σου μέχρι τώρα;

Με τον Λεβαδειακό -και ας μπήκα αλλαγή και τον Απόλλωνα Λάρισας εντός έδρας.

Ποιο ματς θα ήθελες να ξαναπαίξεις για να το διορθώσεις;

Το ματς στη Λάρισα για το πέναλτι που έκανα.

Η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα σου μέχρι τώρα;

Με τον Καραϊσκάκη που έπαιξα για 1η φορά.

Ποιος είναι το ποδοσφαιρικό σουπρότυπο;

Ο Φάμπιο Καναβάρο. Αρχικά ήταν ο Τζέραλντ, αλλά με τα χρόνια είναι ο Καναβάρο.

Αγαπημένη ομάδα;

Λίβερπουλ βαμμένος.

Αγαπημένο στυλ παιχνιδιού;

Το κάθετο ποδόσφαιρο.

Πιο δύσκολος αντίπαλος που αντιμετώπισες μέχρι τώρα;

Ο Βουό από άποψη δύναμης. Μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση ο Δημήτρης Μπράβος του Πανόπουλου. Μου είχε βγάλει τη γλώσσα…

Πρωτάθλημα στην Ελλάδα ή μεταγραφή στο εξωτερικό;

Στο εξωτερικό.

Αγαπημένη Εθνική ομάδα;

Η Ελλάδα. Πάντα με την Εθνική μας…

«ΑΓΙΑΞ, ΒΕΡΟΝΑ ΚΑΙ ΤΡΙΠΟΛΗ»

Πρώτη εμπειρία σου εκτός Νομού;

Δ.Π.: «Έχουμε πάει με τον Αχαϊκό σε τουρνουά του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη. Εκεί μάλιστα το πιο μικρό τμήμα μας έπαιξε με την Λίβερπουλ. Ότι είχαμε πάρει το Ενωσιακό και πήγαμε σε αυτό το τουρνουά με πολύ καλές ομάδες και κάθε μέρα αγώνα».

Πάμε λίγο στο θέμα Άγιαξ το 2013; Πως προέκυψε όλο αυτό;

Δ.Π.: «Έχει γίνει μια συνεργασία μεταξύ Πάτραι και Ajax Hellas, που ήταν οι εκπρόσωποι του Άγιαξ στην Ελλάδα. Από την Πάτρα επέλεξε το Πάτραι που ήταν τότε στο “DaLuz”, έγινε δοκιμαστικό στο οποίο πήγα κι εγώ και έδειξε ενδιαφέρον ένας Ολλανδός που με κάλεσε στο Σοφικό, εμένα και τον Διονύση τον Καλούδη. Πήγαμε εκεί, παίξαμε όλοι οι επίλεκτοι της Ελλάδας και μας αξιολογούσαν επί σχεδόν μια εβδομάδα.

Εκεί με επέλεξαν για να πάω στην Ολλανδία (μια 18αδα), αλλά χάλασε το «deal» με τον Άγιαξ και δεν πήγαμε ποτέ».

Και η Ελλάς Βερόνα πως μπαίνει στο πλάνο;

Δ.Π.: «Στο Σοφικό με είδε ένας άνθρωπος που με σύστησε σε έναν μάνατζερ που με έστειλε να δοκιμαστώ στην Βερόνα. Έκατσα κι εκεί 5 μέρες, δοκιμάστηκα σαν στόπερ. Δεν θα πω απέτυχα, γιατί από τέτοιες εμπειρίες μόνο κερδισμένος βγαίνεις. Ήταν θέμα μιας μέρας να αποφασίσω αν θα πάω. Με πήρε βράδυ να πάω με δικά του έξοδα, ολομόναχος, 17χρονών.

Η μητέρα μου είχε αρνηθεί αλλά ο πατέρας μου με ρώτησε αν θέλω να πάω και με άφησε να το πάρω πάνω μου και να αποφασίσω. Δεν γινόταν να μην πάω. Ότι δυσκολία και αν υπήρχε. Είχα τεράστιο άγχος στο αεροπλάνο, αλλά αυτό με έκανε πολύ πιο δυνατό».

Εκτός από αυτές τις δύο περιπτώσεις όμως, υπάρχουν και 2 ιστορίες από την Ελλάδα. Πες μας για αυτές;

Δ.Π.: «Είχα πάει στην Ερμιονίδα να δοκιμαστώ, όταν έπαιζε Β’ Εθνική. Γύρισα πίσω γιατί ήθελε ο πρόεδρος να κάτσω μισό χρόνο στους μικρούς και μετά ή θα μου έκανε επαγγελματικό συμβόλαιο ή θα με επέστρεφε στο Πάτραι. Εκεί υπήρχε διαφωνία με τον πρόεδρο του Πάτραι στο οικονομικό και μου δίνεται μετά μια ευκαιρία να πάω στην Τρίπολη. Εκεί είναι προπονητής ο Βεργέτης και πήγα εκεί με τον Βασίλη Φίλιππα και τον Νίκο τον Στυλιανόπουλο…»

«Έλα μέσα μικρέ και κάτσε δίπλα μου»

Δ.Π.: «…Εγώ νόμιζα θα δοκιμαστώ στην Κ20 του Αστέρα που τότε είχε τον Γιώργο τον Κυριακόπουλο τον οποίο τον γνώριζα κιόλας. Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω κατά λάθος στην μεγάλη ομάδα που επίσης είχε προπόνηση εκείνη την ώρα. Μου είχαν πει βέβαια να μπω σε εκείνο το δωμάτιο συγκεκριμένα.

Μπαίνω και λέω «συγγνώμη» και πάω να κλείσω την πόρτα, αλλά ήρθε ο Ζησόπουλος, που ήταν αρχηγός και μου λέει «έλα μέσα μικρέ και κάτσε δίπλα μου.

Με εμάς θα δοκιμαστείς, έχουμε ενημερωθεί». Έκανα 3 μέρες με τους μεγάλους και την 4η μέρα είχαν εσωτερικό φιλικό οι μικροί, αλλά πάλι χάλασε στο οικονομικό κομμάτι. Βέβαια και εκεί λογικά στους μικρούς θα έπαιζα. Και είναι φυσιολογικό. Δεν γίνεται να βάλεις ένα παιδί από τοπικό στα 16 του στην Α’ Εθνική».

«Χαζά τα πέναλτι που έκανα, ήταν λόγω απειρίας»

Όπως και εσύ προανέφερες, ακούστηκαν και για εσένα πολλά. Ειδικά για τα πέναλτι σε Λάρισα και Λιβαδειά. Πες μας λίγο για αυτά και τι απαντάς;

Δ.Π.: «Όπως είπα και πριν το να παίζεις στόπερ έχει ευθύνες και γίνονται λάθη. Το πρώτο λάθος στην Λάρισα είναι τελείως χαζό και λόγω απειρίας. Δεν είχα δει όταν έγινε η σέντρα, ότι υπάρχει πίσω μου παίκτης και με το που γυρίζω βλέπω την μπάλα στον αέρα, αλλά ο αντίπαλος με πρόλαβε εκατοστά του δευτερολέπτου πριν την βρω εγώ και τον κλώτσησα στο κεφάλι και σωστά δόθηκε πέναλτι.

Στο Λεβαδειακό, πάλι από σέντρα (σ.σ. γελάει), κάνει πίσω βήματα ο Βαγγέλης (σ.σ. Μάντζιος), με πατάει και εκεί ασυναίσθητα βάζω τα χέρια μου όχι για να τον σπρώξω, αλλά να μπορέσω να πηδήξω για κεφαλιά ή τουλάχιστον να τον ενοχλήσω να μην πιάσει την κεφαλιά αυτός, να περάσει η μπάλα πίσω.

Αυτός μου το πήρε έξυπνα. Επίσης χαζό πέναλτι, το παραδέχομαι. Εγώ θα πω ότι για να πας ψηλά, πρέπει να έχεις κρύο αίμα και δεν πρέπει να σε επηρεάζει τι λένε έξω. Είσαι επαγγελματίας και κάνεις λάθη. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι λαθών».

Λίγο πριν την αναγκαστική διακοπή λόγω του ιού είχαμε και την αλλαγή στην διοίκηση. Πρώτα συναισθήματα και εντυπώσεις;

Δ.Π.: «Πολύ ωραία συναισθήματα, ευχάριστα, χαρούμενα. Μπαίνει μέσα ο «Λούμπα», ο αρχηγός μας, μας μίλησε και μόλις τον βλέπεις, μπαίνει στην ομάδα ένας πρώην συμπαίκτης σου, στην διοίκηση ένας Πατρινός που ξέρουμε ποιος είναι και τι κάνει, αλλάζει η ψυχολογία σου.

Μόλις ανακοίνωσαν ότι αναλαμβάνει ο κ. Μπάρλος ένιωσα ότι κάτι καλό πάει να γίνει στην ομάδα. Πιστεύω και ο ίδιος έχει παραπάνω κίνητρο σαν Πατρινός να αποδείξει τι μπορεί να πετύχει με τις δυνάμεις του και που μπορεί να φτάσει την Παναχαϊκή.

Είναι βέβαια αργά για φέτος, αλλά ποτέ δεν είναι αργά! Είμαστε τυχεροί που ήρθε».

Πιστεύεις ότι μπορεί αυτή η διοίκηση να συνεχίσει ότι έμεινε μισό από την εποχή Κατσουράνη και Συμμαχίας;

Δ.Π.: «Ναι πιστεύω ο Λουμπαρδέας έχει την ικανότητα να το πετύχει. Δεν μας αξίζει να είμαστε εκεί που είμαστε. Ξέρω ότι θα παίξω με παιδιά που είμαστε κοντά σε ηλικία, με τον Μασούρα, τον Αντωνακόπουλο, με παιδιά που έχουμε δεθεί πολύ και αυτό είναι πολύ όμορφο».

Το βλέπεις και σαν ευκαιρία να δώσεις απαντήσεις για όσα αναφέραμε παραπάνω με τις φετινές κατηγορίες;

Δ.Π.: «Τα μόνα πράγματα που έχω να αποδείξω είναι στην ομάδα, στον προπονητή μου και στον εαυτό μου. Αν δεν ήμουν «καθαρός» δεν θα ήμουνα στην ομάδα. Θα με είχε διώξει ο Λουμπαρδέας από την πρώτη μέρα. Οπότε η απάντηση είναι ότι είμαι στην ομάδα και τη θέση έδωσε ο Λουμπαρδέας για εμένα».

Πάμε στο θέμα των ημερών… Πόσο πιστεύεις θα επηρεάσει ο κορωνοϊός το ποδόσφαιρο;

Δ.Π.: «Πιστεύω θα αλλάξει σίγουρα οικονομικά σε παγκόσμιο επίπεδο. Θα πέσουν συμβόλαια, μισθοί κ.ο.κ., αλλά επειδή το ποδόσφαιρο δεν πρόκειται ποτέ να «πεθάνει», απλά όποιος το αγαπάει θα συνεχίσει να παίζει. Είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος και πιστεύω θα βγουν νέα ταλέντα, θα δοθούν ευκαιρίες σε νεαρά παιδιά. Για παράδειγμα η Παναχαϊκή αντί να πάρει έναν ξένο, θα πάρει ένα Πατρινόπουλο».

Εσύ πως το αντιμετώπισες όταν ξεκίνησε;

Δ.Π.: «Με έπιασε απροετοίμαστο όπως όλο τον κόσμο. Ψάχνω να βρω τι θα κάνω σπίτι, έχει φροντίσει και η ομάδα με τον γυμναστή, με πρόγραμμα, με βίντεο, αλλά κι εγώ μπήκα αμέσως σε σκέψεις πως να βελτιωθώ».

Μιας και είπες «βελτιωθώ», που νομίζεις ότι υστερείς;

Δ.Π.: «Νομίζω στο ψηλό παιχνίδι. Με την μπάλα στα πόδια νομίζω δεν έχω θέμα, φέτος έχω βελτιώσει την δύναμη, την ταχύτητα. Η επαφή με την μπάλα είναι καλή, αλλά σίγουρα έχω περιθώρια βελτίωσης. Και εννοείται η εμπειρία».

Πόσο δύσκολο είναι να προσαρμοστείς σε όλο αυτό; Πως περνάει ο καιρός;

Δ.Π.: «Είναι πολύ δύσκολο. Ειδικά η επιστροφή θα είναι πολύ πιο δύσκολη. Εγώ είμαι τυχερός εδώ που μένω και μπορώ να βγαίνω για περπάτημα, για τρέξιμο. Έχω αρχίσει να διαβάζω, έχω αυξήσει ακόμη περισσότερο την γυμναστική, λίγο playstation…»

Που μπορεί να φτάσει ο Δημήτρης Πατάπης; Που φτάνουν τα όνειρα του;

Δ.Π.: «Δεν πιστεύω ότι το ταβάνι μου είναι η Παναχαϊκή. Έχω όνειρα να παίξω στο εξωτερικό, στην Εθνική ομάδα. Σίγουρα θα βοηθήσει η Παναχαϊκή, το έχει κάνει ήδη με το να μου δώσει την ευκαιρία να παίξω. Και αυτή θα με βοηθήσει να πάω παραπάνω. Θα ήθελα να πάω με την Παναχαϊκή στην Α’ Εθνική, να είμαι σε αυτούς που θα την πάνε στην Α’. Θα ήθελα να το ζήσω αυτό».

Θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα στον κόσμο;

Δ.Π.: «Να είμαστε αισιόδοξοι και να πιστεύουμε στον θεό, όλα θα πάνε καλά».