ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Μπορεί να μιλάει πολύ σπάνια στα μέσα ενημέρωσης αλλά όταν το κάνει έχει σαφώς κάτι να πει. Ο προπονητής του ΑΠΣ Ζάκυνθος Στάθης Καραμαλίκης ήταν σκέτος «ποταμός» μιλώντας στο ραδιόφωνο του «Ερμή 91,8».
Ιδού οι πιο «ζουμερές» σε απόδοση του «ioniansports»:
El clasico: Στο πρόσφατο ερωτηματολόγιο που απάντησες για λογαριασμό του «ioniansports» κάποιες από τις ατάκες σου δείχνουν έναν άνθρωπο με ισχυρή αυτοπεποίθηση και πίστη στις ικανότητες του. Ισχύει αυτό;
Στάθης Καραμαλίκης: «Πιστεύω ότι έχω αυτοπεποίθηση και γενικά δε νομίζω ότι μπορείς να φτάσεις ψηλά αν δεν την έχεις. Ήξερα ότι δεν ήμουν το μεγαλύτερο ταλέντο της γενιάς μου και για να φτάσω τους υπόλοιπους χρειαζόμουν πολύ δουλειά. Όταν έμπαινα στο γήπεδο δεν καταλάβαινα τίποτα και δεν φοβόμουν κανέναν όποιο και αν ήταν το βιογραφικό του. Όταν ξεκινά το παιχνίδι όλα αυτά τελειώνουν και ο καθένας προσπαθεί να κάνει το καλύτερο για την ομάδα του. Δεν σκέφτεσαι ότι απέναντι σου είναι είτε ο Ζεβλάκοφ του Ολυμπιακού, είτε ο Μαϊστόροβιτς της ΑΕΚ. Αυτός θέλει να σε κερδίσει και εσύ το ίδιο να κερδίσεις αυτόν».
Πώς άνοιξες τα «φτερά» σου και πέταξες τόσα μακριά από το νησί της Ζακύνθου;
«Ξεκίνησα στο τοπικό της Ζακύνθου και όταν ήρθε η ώρα της στρατιωτικής μου θητείας πήγα στη Λέρο. Πήγα στην πρώτη μου έξοδο σε ένα γήπεδο όταν η Δόξα Λέρου είχε προπόνηση και τους ζήτησα να συμμετάσχω και εγώ, αφού πρώτα τους διευκρίνισα ότι έπαιζα ποδόσφαιρο και στη θέση του επιθετικού. Δεν μου το αρνήθηκαν. Ποιοτικά δεν ήμουν ποτέ πάρα πολύ καλός, είχα όμως πολύ καλά σωματικά προσόντα. Η ομάδα τότε ήταν Β’ τοπικό Δωδεκανήσου. Δεν με ένοιαζε ότι ήταν χαμηλή κατηγορία. Εμένα με ενδιέφερε να απολαμβάνω το ποδόσφαιρο. Έτσι με πήραν στην ομάδα και έβγαινα εξοδούχος όταν παίζαμε παιχνίδια. Παράλληλα έπαιζα με την ομάδα του στρατού όπου είχα έναν σοβαρό τραυματισμό σπάζοντας το πόδι μου. Την επόμενη χρονιά πολλά παιδιά από εκείνη τη φουρνιά πήγαμε στην Α.Ε. Λέρου και στην συνέχεια πήρα μεταγραφή στον Διαγόρα Ρόδου με τον οποίο έκανα εξαιρετική χρονιά και σκόραρα πολλά γκολ (26). Για να καταλάβετε ότι είχα από τότε αυτοπεποίθηση είχα πάει να κάνω προπονήσεις με τη Ζάκυνθο αλλά δεν είχα και την καλύτερη αντιμετώπιση από κάποιον παράγοντα που ήταν τότε υπεύθυνος. Είχα ζητήσει ένα μικρό ποσό για να καλύψω τις στοιχειώδεις ανάγκες μου αλλά εκείνος μου είπε ότι έπρεπε να κάνω και τον σταυρό μου που έκανα προπονήσεις με την ομάδα. Τότε του είπα ασυναίσθητα ότι σε λίγα χρόνια θα μιλάμε μαζί για να έρθω στην ομάδα όχι με ψίχουλα αλλά με εκατομμύρια. Δεν του το είπα για να τον πικάρω αλλά γιατί πραγματικά πίστευα στις δυνάμεις μου. Και ήμουν 17- 18 ετών. Είχα άγνοια κινδύνου. Αυτό ήταν το καλύτερο «πάτημα» που μου δόθηκε για να φύγω από το νησί και να ανοίξω τα φτερά μου».
Πώς προέκυψε ο Εθνικός Πειραιώς;
«Η ΕΠΣ Δωδεκανήσου μου είχε προτείνει τότε να παίξω κάποια φιλικά παιχνίδια μαζί τους απέναντι σε άλλες Ενώσεις. Παίξαμε κόντρα στην αντίστοιχη της Μακεδονίας στην Σαλαμίνα, όπου χάσαμε 5-3 αλλά εγώ είχα σκοράρει και τα τρία γκολ της ομάδας μου. Τότε στο γήπεδο βρισκόταν ένας παράγοντας του Εθνικού που μου άφησε το τηλέφωνο του και μου είπε να τον πάρω εγώ εάν ενδιαφερόμουν. Την ίδια περίοδο είχα δοκιμαστεί σε διάφορες ομάδες της Αθήνας αλλά και στην δεύτερη ομάδα της Άϊντραχτ Φρανκφούρτης, η οποία βρισκόταν σε μια μεταβατική περίοδο καθώς έψαχναν προπονητή για την πρώτη ομάδα. Το ένστικτο μου όμως, μου έλεγε να φύγω και έφυγα. Αν και δεν μετανιώνω για τίποτα απ’ όσα έχω κάνει στο ποδόσφαιρο, αν γύριζα το χρόνο πίσω ίσως θα έπαιρνα διαφορετική απόφαση. Ίσως να ήταν και η μόνη απόφαση μου που θα άλλαζα. Έτσι κατέληξα στον Εθνικό χωρίς δοκιμή. Έκανα προετοιμασία στο Πήλιο με 35 άτομα! Παίζαμε δύο φιλικά την ημέρα για να χωρέσουμε όλοι».
Σαν ποδοσφαιριστής τόλμησες να κάνεις το παραπάνω βήμα και να φύγεις από το νησί για να κυνηγήσεις το όνειρο σου. Σαν προπονητής ποια είναι τα σχέδια σου; Τι σκέφτεσαι για το μέλλον;
«Αυτή την στιγμή δεν σκέφτομαι την προπονητική σαν καριέρα. Το πρώτο που με ενδιαφέρει είναι να βοηθήσω τα νέα παιδιά του τόπου μου και να τους μεταδώσω τη γνώση και τις εμπειρίες μου. Να αφήσω μια παρακαταθήκη. Εγώ δεν είχα την παραμικρή βοήθεια όταν ξεκίνησα. Εάν την είχα θα έπαιζα σε πολύ πιο υψηλό επίπεδο. Αυτό λείπει από το νησί και εκεί έχω ευθύνη να βοηθήσω».
Εάν έρθει κάποια καλή πρόταση στο μέλλον εκτός νησιού θα την εξέταζες;
«Εάν έρθει μια πραγματικά καλή πρόταση που θα με βοηθήσει να αποκτήσω εμπειρίες και να γίνω καλύτερος ίσως να την εξέταζα. Κύριος όμως στόχος μου είναι αυτό που είπα παραπάνω, να βοηθήσω τα νέα παιδιά του τόπου μου να προχωρήσουν».
Ήταν ρίσκο για σένα να αναλάβεις τον ΑΠΣ Ζάκυνθος προπονητικά στην 3η Εθνική μετά και την φυγή του Αγκουστίν Εγκουαβόν;
«Ήταν ρίσκο και για μένα αλλά και για τους ανθρώπους της διοίκησης. Εκ του αποτελέσματος τα πράγματα πήγαν καλά. Όμως το κύριο θέμα στις συζητήσεις που είχα με τον κ. Γούναρη ήταν ένα: Το πώς θα είναι βιώσιμη αυτή η ομάδα. Ακόμα και όταν ήταν στη Β’ Εθνική έπρεπε να πέσει και να κάνει restart. Το είχα πει μάλιστα και στον Πρόεδρο τότε και του φαινόταν απίστευτο».
Μάλιστα πήρες την ομάδα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο της. Όταν έζησε σχεδόν την απαξίωση παίζοντας στο τοπικό πρωτάθλημα για δεύτερη φορά σε μια τριετία…
«Η απαξίωση που είπατε είναι κάτι που με στενοχωρεί πολύ, μα πάρα πολύ. Σίγουρα υπάρχουν κάποιοι λόγοι που φτάσαμε εδώ. Θυμάμαι μικρός να πηγαίνω στο γήπεδο και να βλέπω την Ζάκυνθο με 2 και 3.000 κόσμο και ονειρευόμουν να παίξω σε αυτή. Είναι ένας προβληματισμός που έχω και θέλω να αντιστρέψω το κλίμα αυτό. Δεν ευθύνεται ένας συγκεκριμένα. Είναι πολλοί οι λόγοι. Η Ζάκυνθος έχει απομακρυνθεί από τις υπόλοιπες ομάδες του τοπικού. Κάποιες κόντρες που είχαν δημιουργηθεί όταν ήταν η ομάδα στο τοπικό με άλλες ομάδες, έφεραν αυτό το περίεργο κλίμα. Είμαι της άποψης ότι τη «βάση» της ομάδας πρέπει να την αποτελούν τα Ζακυνθινά παιδιά. Σαφώς χρειάζονται και οι καλοί ποιοτικοί ξένοι. Δεν το συζητώ. Παιδιά που να έρχονται από τις ομάδες του τοπικού, με τις οποίες θα υπάρξει συνεργασία. Να έρθουν κοντά οι δύο πλευρές».
Τα τόσα χρόνια παρουσίας του ΑΠΣ Ζάκυνθος στις εθνικές κατηγορίες, ήταν κάτι που καλόμαθε τον κόσμο; Που δημιούργησε κορεσμό;
«Αναμφίβολα και αυτό έπαιξε το ρόλο του στην απουσία του κόσμου από τις κερκίδες. Να βλέπεις ομάδες τύπου Λάρισας είναι πιο ελκυστικό από ότι να παίζεις με μια ομάδα τοπικού. Όμως το να βλέπεις στην Ζάκυνθο ντόπιους παίχτες, που κάποιοι θα είναι γνωστοί σου ή φίλοι σου, είναι μια πολύ καλή αφορμή να έρθει κόσμος στο γήπεδο. Μπορεί να μην έρθουν 2.000 αλλά μπορεί να έρθουν 500-600 άτομα. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Κάπως έτσι το δημιουργείς όλο αυτό και που ξέρεις; Μπορείς να φτάσεις και Α’ Εθνική ή και να παίξεις σε κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση. Τόσες ομάδες το έχουν κάνει. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει ταβάνι».
Η ομάδα όλα αυτά τα χρόνια αμέλησε σημαντικά πράγματα για το μέλλον της όπως οι ακαδημίες ή ένα προπονητικό κέντρο. Συμφωνείς;
«Ασφαλώς. Όλα αυτά τα χρόνια υπήρξαν παραλείψεις και λάθη. Δεν ήρθα εδώ για να κρίνω αυτούς που τα έκαναν. Σημασία έχει τι γίνεται από εδώ και πέρα. Η Ζάκυνθος πρέπει να έχει το δικό της προπονητικό κέντρο. Που θα ξέρεις ότι εκεί μέσα κάνει προπόνηση ΜΟΝΟ η Ζάκυνθος. Κάτι που σημαίνει ότι δεν θα τρέχουμε δεξιά και αριστερά να ψάχνουμε να βρούμε γήπεδο και να συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγελαφικά που έχουμε ζήσει κατά καιρούς. Φέτος είχαμε μεγάλο πρόβλημα. Κάθε μέρα σκεφτόμουν το που θα κάνουμε προπόνηση. Εμείς σαν Ζάκυνθος πρέπει να έχουμε το δικό μας σπίτι. Είναι δεδομένο».
Φέτος γίνανε πραγματάκια στην ομάδα. Είδαμε αρκετό ντόπιο στοιχείο και εσένα να δίνεις παιχνίδια και αγωνιστικό χρόνο στα παιδιά από το νησί…
«Ταλέντο στο νησί υπάρχει και μάλιστα αρκετό. Πρέπει να αξιοποιηθεί. Να ξέρει το νέο παιδί που ξεκινά ότι θα έρθει από μικρό στην ομάδα και ότι στα 20 του θα είναι έτοιμος ποδοσφαιριστής της Ζακύνθου. Θα πάψει να είναι ταλέντο. Επίσης αν υπάρχει κάποιο παιδί που ξεχωρίζει, φυσικά θα πρέπει να φύγει για να ανοίξει τα «φτερά» του. Αυτό που πρέπει να του δώσουμε εμείς από εδώ είναι οι βάσεις. Να νιώθουμε υπερήφανοι γι’ αυτό. Αυτό το πλάνο νομίζω ότι είναι το σωστό. Τα δικά μου προπονητικά δείγματα είναι πολύ μικρά ακόμη για να πει κάποιος εάν είμαι καλός προπονητής ή όχι. Αυτό που θέλω είναι να βοηθήσω τα παιδιά όπως και να έχει, Ας μην είμαι εγώ προπονητής του ΑΠΣ Ζάκυνθος. Μπορεί να το κάνω από κάποιο άλλο πόστο. Δεν ξέρω εάν θα γίνω καλός στο μέλλον. Αυτό που θέλω είναι να βοηθήσω στην πρόοδο του αθλήματος στο νησί».
Πάμε σε σένα τώρα. Αμφισβητήθηκες τη φετινή χρονιά; Τι πιστεύεις;
«Εννοείται ότι συνέβη αυτό (γέλια). Έτσι είναι η φύση της δουλειάς αυτής και του ποδοσφαίρου γενικά. Όλοι έχουν γνώμη για το πως κοουτσάρει ένας προπονητής. Εγώ δεν μπορώ να κρίνω δουλειές άλλων. Οι υπόλοιποι όμως μπορούν να κρίνουν εμένα και τον κάθε προπονητή. Από τη μικρή μου εμπειρία μέσα από το σεμινάριο ΟΥΕΦΑ C αλλά και τα χρόνια που έπαιξα ποδόσφαιρο, έκρινα ότι δεν χρειαζόταν να ταράξω τους ποδοσφαιριστές στην προπόνηση για ένα μίνι πρωτάθλημα επί της ουσίας. Δεν έχει σχέση η τωρινή Γ’ Εθνική σε ένταση με παλιότερες. Προτίμησα να εστιάσω κυρίως στο ψυχολογικό κομμάτι. Και αυτό ήταν ένα ρίσκο. Δεν ήξερα άμα θα βγει ή δε θα βγει. Για παράδειγμα στο παιχνίδι με τη Θύελλα Πατρών θεωρώ ότι μπέρδεψα τη «χημεία» της ομάδας με κάποιες επιλογές που έκανα. Προσπάθησα να παίξω κάτι που δεν ταίριαξε στην ομάδα. Αλλάξαμε τα πλάνα μας και το σκεπτικό μας στην συνέχεια και μας βγήκε. Όλα αυτά δε με κάνουν ούτε καλό αλλά ούτε και κακό προπονητή. Τίποτα απ’ τα δύο.».
Σκέφτηκες ποτέ κατά την διάρκεια της χρονιάς να παραιτηθείς;
«Ναι το σκέφτηκα! Είχα στενοχωρηθεί απ’ τον τρόπο που ήρθε η ήττα στο παιχνίδι με τον Α.Ο. Τσιλιβή. Παίζαμε με κόντρα τον άνεμο αλλά για 25 λεπτά ήμασταν κυρίαρχοι. Χάσαμε πέναλτι, ευκαιρίες και σαν να μην έφταναν όλα αυτά βρεθήκαμε να χάνουμε στο ημίχρονο με 3-0. Όλα στραβά και ανάποδα. Έλεγες ότι συνωμότησε το σύμπαν εναντίον μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Τσιλιβή δεν είχε καλή ομάδα. Το ακριβώς αντίθετο! Συμβαίνουν όμως αυτά στο ποδόσφαιρο. Στράβωσε το ματς. Με είχε πειράξει πολύ…»
Το ματς που σε ευχαρίστησε περισσότερο;
«Το ματς στα Βραχνέϊκα με τον Διαγόρα. Έξω οι Μπεκατώρος και Κούντικ και ο Ζυγκερίδης στον πάγκο. Αν χάναμε σε εκείνο το ματς θα έφευγα. Ήταν τα vibes αρνητικά εκείνη την περίοδο γιατί είχαμε κάποια άσχημα αποτελέσματα. Το ματς είχε ξεκινήσει με κακές προϋποθέσεις. Ο Διαγόρας είχε να χάσει εκεί μέσα μισό αιώνα (γέλια) αλλά πήγαμε και κάναμε διπλό».
Τι ήταν αυτό που σε δίδαξε το σεμινάριο προπονητικής στο οποίο έλαβες μέρος πρόσφατα και που έγινε εδώ στη Ζάκυνθο;
«Πάρα πολλά πράγματα. Άλλαξα εντελώς σχεδόν την οπτική που είχα μέχρι εκείνη την στιγμή. Μας έδωσαν ένα χαρτί και ένα μολύβι στην αρχή. Πιο πριν δεν είχα ούτε αυτό. Θυμάμαι ότι τις πρώτες τρεις ημέρες δε μπορούσα να κάτσω και να παρακολουθήσω. Ήθελα να φύγω. Έπρεπε να ξεκινήσεις από μία βάση. Μου έδωσαν κάποια χρήσιμα πράγματα και εργαλεία που είδα ότι στην πορεία μου χρησίμευσαν. Η προσαρμοστικότητα θεωρώ ότι ήταν ότι πιο σημαντικό έμαθα στο σεμινάριο. Είναι μια λέξη που εμπεριέχει σχεδόν τα πάντα. Πρέπει να μάθεις να προσαρμόζεσαι στις συνθήκες. Και κυρίως να έχεις τον τρόπο στο πώς να διαχειρίζεσαι προσωπικότητες. Κανείς προπονητής δε θέλει να χάσει. Στο μυαλό του κάθε προπονητή παίζει αυτός που εκείνος θεωρεί καταλληλότερο για το εκάστοτε παιχνίδι».
Πώς μπορείς να φέρεις με το μέρος σου έναν ποδοσφαιριστή που σου δείχνει ότι δεν σε πηγαίνει σαν χαρακτήρα ή δεν σε πιστεύει σαν προπονητή;
«Κάποτε ο Μπάγεβιτς είχε πλακωθεί με τον Ίβιτς δύο μέρες πριν από ένα ματς. Στην συνέχεια τον ξεκίνησε βασικό και όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους γιατί τον έβαλε απάντησε ότι μέσα στο γήπεδο μου κάνει την δουλειά μου και γι’ αυτό θα τον βάλω. Ας μην ήταν ο καλύτερος χαρακτήρας. Πρέπει να βάζεις και νερό στο κρασί σου. Ο ποδοσφαιριστής σε βάζει καθημερινά σε μια διαδικασία να δοκιμάζεις τα όρια σου. Εσύ πρέπει να του το κόψεις αυτό από την αρχή. Από την πλευρά μου προσπαθώ να είμαι όσο πιο δίκαιος μπορώ. Οι απαντήσεις δίνονται μέσα στο γήπεδο. Μια δε θα σε βάλει ο προπονητής, δύο δε θα σε βάλει αλλά την 3η θα παίξεις αν είσαι πραγματικά καλός και αξίζεις».
Ποια η σχέση σου με την διοίκηση του ΑΠΣ Ζάκυνθος;
«Θέλω να ευχαριστήσω την διοίκηση και τους ανθρώπους της για την ευκαιρία που μου έδωσαν και πιο συγκεκριμένα τον κ. Γούναρη. Όπως επίσης τον κ. Κορωνιό που ήταν πολλές φορές το στήριγμα που χρειαζόμουν μέσα στην διάρκεια της χρονιάς. Τον Ντένη Κόκλα για την πολύτιμη βοήθεια του, ενώ δεν πρέπει να παραλείψω να ευχαριστήσω τους Βετεράνους που σε κάποια δύσκολη φετινή στιγμή με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι με στηρίζουν. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και στον φίλο Ανδρέα Τριανταφυλλίδη εκτός διοίκησης που ήταν πάντα δίπλα μας. Οι σχέσεις μου με την διοίκηση σε γενικές γραμμές ήταν πολύ καλές. Σε όλες τις οικογένειες υπάρχουν προβλήματα. Η μητέρα σου ή ο πατέρας σου μπορεί να σου πει μια κουβέντα και να μαλώσεις. Αλλά αυτά σε κάνουν σκληρότερο αλλά και καλύτερο επαγγελματία.».
Ο Αγκουστίν Εγκουαβόν τον οποίο διαδέχτηκες στον πάγκο του ΑΠΣ Ζάκυνθος, βάσει βιογραφικού ήταν ίσως το μεγαλύτερο όνομα που έχει έρθει στο νησί. Πώς βίωσες την συνύπαρξη μαζί του;
«Όντως ήταν ένα μεγάλο όνομα για το νησί. Το κυριότερο ότι ήταν ένας πολύ καλός προπονητής και άνθρωπος με πάρα πολλές γνώσεις. Δυστυχώς για εκείνον έπεσε στη χειρότερη δυνατή εποχή του ΑΠΣ Ζάκυνθος. Πέρυσι κυριολεκτικά δεν υπήρχε τίποτα. Σε όλα τα επίπεδα. Έμοιαζε με καράβι που έπλεε σε ταραχώδη νερά η ομάδα. Έχει γνώσεις ο κ. Εγκουαβόν. Θεωρώ ότι με συμβούλεψε πολύ σωστά να μην παίρνω αποφάσεις εν θερμώ και αυτό μου έχει χρησιμεύσει πολύ. Πέρα από τα τακτικά ζητήματα που ήταν εξαιρετικός. Είχε επίπεδο ο άνθρωπος και αυτό φαινόταν από χιλιόμετρα. Ήταν όμως έξω από τα νερά του. Άλλα περίμενε και άλλα βρήκε. Άνετα θα μπορούσε να σταθεί στη Β’ Εθνική. Ήταν για επαγγελματική ομάδα πιο κατάλληλος και όχι τόσο για τοπικό».
Πάμε στα φετινά. Η Ζάκυνθος μετά από κάποια ματς άρχισε να ρολάρει και να βγάζει μια «χημεία» μέσα στο γήπεδο και κάποιοι παίχτες πήραν αρκετό βάρος πάνω τους. Συμφωνείς με την άποψη του κόουτς Μαγκαφίνη ότι αν η ομάδα είχε 2-3 ακόμη παίχτες πρώτης γραμμής, θα μπορούσε να πάρει και τον τίτλο;
«Σαφώς. Μιλάμε πάντα σε υποθετικό επίπεδο. Δεν είναι όμως αυτός για μένα ο κύριος σκοπός. Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Το βασικό για τη Ζάκυνθο δεν είναι να πάει στη Β’ ή την Α’ Εθνική. Το βασικό είναι το πώς θα μείνει εκεί όταν πάει. Να έχει δηλαδή τις βάσεις. Κάποια στιγμή με την σωστή χημεία θα τα καταφέρουμε. Είμαι σίγουρος. Σημασία έχει να έχεις γερά «θεμέλια». Έχεις ακαδημίες; Έχεις προπονητικό κέντρο; Έρχεται να δει εσένα ο κόσμος ή τη μεγάλη ομάδα που έχεις αντίπαλο; Όλα παίζουν ρόλο. Αυτό είναι το ζητούμενο. Τη Λάρισα και την κάθε Λάρισα θα την δεις. Αυτός είναι το μόνο σίγουρο. Η ομάδα στην τριετία της Β’ Εθνικής είχε πολύ καλά σύνολα. Όμως από κάτω ήταν αδειανή. Δεν υπήρχε τίποτα».
Τι προσδοκίες έχεις σαν προπονητής και τι είναι για σένα απαραίτητο να γίνει τη νέα χρονιά;
«Ένα προπονητικό κέντρο. Ή έστω ένας χώρος που να ξέρουμε ότι θα πάμε εκεί να κάνουμε προπόνηση. Να μην έχουμε άλλα τέτοια προβλήματα όπως αυτά που είχαμε πέρυσι και φέτος. Αυτό θεωρώ ότι μας λείπει πολύ σαν ομάδα. Ο δικός μας χώρος, που θα ξέρουμε ότι θα είμαστε εκεί και πουθενά. Ίσως να ακούστηκα κάπως υπερβολικός στην αρχή (γέλια) αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα».
Αγωνιστικά τι θα ήθελες να υπάρχει στον καινούργιο ΑΠΣ Ζάκυνθος;
«Αν γινόταν να κρατήσουμε το μεγαλύτερο μέρος των ποδοσφαιριστών της φετινής ομάδας. Οι Ζακυνθινοί να μείνουν και να συνεχίσουν απαραιτήτως και φυσικά να προσθέσουν και άλλα ντόπια παιδιά στην πρώτη ομάδα. Αναφέρομαι φυσικά και σε παιδιά από το τοπικό. Να τα πάρουμε στην ομάδα τα παιδιά αυτά και να τα εξελίξουμε. Αυτό είναι το όνειρο μου. Το λέω όπου σταθώ και όπου βρεθώ. Δεν είναι απαραίτητο να παίζουν αυτά τα παιδιά με τη μία στην πρώτη ομάδα αλλά να ξεκινήσουν να μπαίνουν σε μια πιο ημι- επαγγελματική διαδικασία».
Η γνώμη σου για την 2η ομάδα του ΑΠΣ που αγωνίζεται στο τοπικό;
«Δίνουμε πολύ μεγάλη προσοχή στην δεύτερη ομάδα. Έχουμε πολύ καλή συνεργασία με τον κ. Φιορεντίνο και μάλιστα κάθε εβδομάδα κάναμε και από ένα φιλικό για να τα βλέπουμε. Δε γίνεται να γίνουν όλοι ποδοσφαιριστές. Κάποια παιδιά θα συνεχίσουν γιατί θα ξεχωρίσουν και κάποια άλλα όχι. Με την δουλειά που θα κάνουν αυτά τα παιδιά θα φανεί αν μπορούν να σταθούν σε υψηλότερο επίπεδο.».
Πώς βλέπεις το τοπικό πρωτάθλημα μας;
«Δυστυχώς η απαξίωση είναι πλήρης. Τα γήπεδα αυτά που έχουμε στο νησί είναι ακατάλληλα. Δε γίνεται να παίζεται ποδόσφαιρο σε τέτοιους χώρους. Χρειαζόμαστε νέους αγωνιστικούς χώρους. Δε ρίχνω ευθύνες σε όλους. Ξέρουμε ποιοι τις έχουν τις ευθύνες. Πρέπει να πέσει χρήμα στις υποδομές αλλιώς δε γίνεται τίποτα. Μας λείπουν γήπεδα. Πρέπει αυτό το προϊόν να αναβαθμιστεί σιγά – σιγά για να πάρει κάποια αξία.».
Είναι καλό για σένα να υπάρχουν τρεις ομάδες Γ’ Εθνικής στο νησί;
«Κακό δεν είναι σίγουρα. Όμως εδώ που τα λέμε, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα ακόμα και να υπάρχει ΜΙΑ ομάδα στη Ζάκυνθο (γέλια). Τι να συζητάμε. Ομάδα πλην της Ζακύνθου για να επιβιώσει δεύτερη χρονιά στην κατηγορία είναι πολύ δύσκολο. Έχουν γίνει πολύ αξιόλογες προσπάθειες κατά καιρούς. Αξίζουν συγχαρητήρια στους παράγοντες για τους κόπους τους. Οι ομάδες μας είναι πολύ άδειες στις υποδομές τους. Πάνε να ζήσουν το ταξίδι τους στην κατηγορία και μέχρι εκεί. Καταλαβαίνω τους ανθρώπους αυτούς για τα λεφτά που βάζουν. Εδώ μια ομάδα με την υποδομή του Τσιλιβή κολλάει και δεν μπορεί να παίξει δεύτερη χρονιά στη Γ’. Τι να λέμε;».
Η άποψη σου για την ενδεχόμενη αναδιάρθρωση των κατηγοριών;
«Είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Η Γ’ Εθνική για εμένα πρέπει να είναι επαγγελματική. Δε λέω να γίνουν εκατομμυριούχοι οι παίχτες αλλά να μπορούν να ζουν μέσα από αυτό. Πρέπει να κάνουμε ότι και οι Άγγλοι. Να πέσει χρήμα στις μικρές κατηγορίες, Να ξέρουν οι ομάδες ότι θα έχουν ένα βοήθημα. Αλλά και αυτές από την πλευρά τους θα είναι υποχρεωμένες να είναι συνεπείς στη μισθοδοσία τους. Να κάνουμε ένα σωρό ομίλους σε όλες τις κατηγορίες δε νομίζω ότι είναι λύση. Εννοείται και ότι οι ομάδες του τοπικού πρέπει να λαμβάνουν επιχορήγηση. Πρέπει να παίρνουν και μπόνους οι ομάδες ανάλογα με τη θέση που τερματίζουν στη βαθμολογία».
Η γνώμη σου για τον Α.Ο. Τσιλιβή και για την πορεία του;
«Αξιοπρεπέστατη προσπάθεια απ’ όλους. Πολύ καλή ομάδα και ποιοτική. Σώθηκε εύκολα και αν εξαιρέσουμε την ιστορία με τα δελτία, νομίζω ότι η χρονιά κύλησε ιδανικά για εκείνους».
Για τους φιλάθλους του ΑΠΣ Ζάκυνθος και ειδικά για τους «Απέναντι» τι έχεις να πεις;
«Φέτος είχαμε υποστήριξη από εκείνους όχι μόνο εντός αλλά και εκτός έδρας και τους ευχαριστώ ιδιαίτερα γι’ αυτό. Μας ακολουθούσαν στα ταξίδια και μας έδιναν περαιτέρω ώθηση. Βάζανε από το υστέρημα τους για να βρίσκονται κοντά μας».
Ποια ομάδα σε εντυπωσίασε και ποια σε απογοήτευσε στο φετινό 7ο όμιλο;
«Σαν ποιότητα παιχτών χωρίς να με εντυπωσιάσει ξεχώρισε η Σπάρτη. Σαν ποσότητα ο Αστέρας Βλαχιώτη. Η ποιότητα νίκησε την ποσότητα. Δεν υπήρχε ομάδα φόβητρο στην κατηγορία και το έλεγα στους ποδοσφαιριστές μας ότι δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί να μας έχει «πατητήρι» σε κάποιο παιχνίδι».
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ TIPS ΚΑΙ “ΕΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΝΟΣ” ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ ΚΑΡΑΜΑΛΙΚΗ
Απ’ όταν ασχολήθηκες με την προπονητική βλέπεις περισσότερο ή λιγότερο ποδόσφαιρο:
«Λιγότερο. Είναι λάθος πιστεύω να βλέπεις τακτικές από άλλους προπονητές υψηλού επιπέδου και να προσπαθείς να τις εφαρμόσεις στην δική σου ομάδα. Υπάρχει διαφορά επιπέδου».
Τι κάνεις μετά τα παιχνίδια; Ξεκουράζεσαι; Κάνεις κάτι άλλο; Ξεκινάς να σκέφτεσαι το επόμενο παιχνίδι;
«Η προετοιμασία για το επόμενο παιχνίδι ξεκινά αμέσως μετά τη λήξη του προηγούμενου».
Ποιο πρωτάθλημα από τα ξένα σου αρέσει περισσότερο; Ελληνικό βλέπεις;
«Το αγγλικό και το ισπανικό. Ελληνικό δε βλέπω καθόλου».
Πόσο χρόνο αφιερώνεις στον προσεχή αντίπαλο και πόσο στην ομάδα σου;
«Αφιερώνω αρκετό χρόνο στο σκάουτινγκ του αντιπάλου αλλά και στο πώς θα δουλέψουμε μέσα στην εβδομάδα για να χτυπήσουμε στα αδύνατα σημεία του».
Έχεις παίξει δίπλα αλλά και απέναντι σε μεγάλα ονόματα. Πες μας ορισμένα πράγματα που δεν έχεις πει ποτέ. Για παράδειγμα Ζιοβάνι:
«Πολύ σεμνός και ταπεινός άνθρωπος. Ποδοσφαιρικά απίστευτος δεν το συζητάμε καν. Κάναμε προπόνηση σε πλαστικό για παράδειγμα και ποτέ δεν είπε κουβέντα. Παίχτης που πέρασε από Μπαρτσελόνα και Εθνική Βραζιλίας».
Βασίλης Τσάρτας;
«Δύσκολος χαρακτήρας σε σχέση με τον Ζιοβάνι. Μαγικό αριστερό πόδι».
Συμπαίκτες σου που να είχαν όλο το «πακέτο» σε ποιότητα και χαρακτήρα;
«Ζιοβάνι, Ανρί Καμάρα και Γιώργος Θεοδωρίδης πιστεύω ότι ξεχώριζαν τόσο σαν παίχτες όσο και σαν χαρακτήρες. Ο Θεοδωρίδης έχω την αίσθηση ότι αδικήθηκε στον Παναθηναϊκό. Σε ότι αφορά τον Καμαρά τρομερός παίχτης και χαρακτήρας με μεγάλη καριέρα. Δεν είναι τυχαίο ότι έκανε τόσα πολλά πράγματα και με τις ομάδες του και με την Εθνική της χώρας του. Υπόδειγμα επαγγελματία».
Άλλοι παίχτες που σου φέρνουν ωραίες αναμνήσεις;
«Στρατάκης, Ρούσεφ και Ζαϊρί. Ο πρώτος φίλος μου και καλός παίχτης, ο δεύτερος πραγματικός «μάγος» και ο τρίτος «ζογκλέρ» και πολύ μποέμ τύπος (γέλια).
Γιατί δεν τελείωσες τη χρονιά με τον ΑΠΣ Ζάκυνθος στη Β’ Εθνική;
«Ήταν μια αρρώστια αυτό που επικρατούσε τότε στην ομάδα γενικά και δεν μπορούσα να συνεχίσω άλλο, ήταν κάτι που μου έκανε κακό. Ήταν από την αρχή όλα λάθος».
Παρά ταύτα ξαναφόρεσες τη φανέλα στη Γ’ Εθνική…
«Ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό σαν κατηγορία. Είχε γίνει τότε προσπάθεια μήπως και σωθεί η ομάδα στο δεύτερο γύρο αλλά ήταν δύσκολο».
Έζησες δύσκολες στιγμές στην ομάδα πριν τη φετινή χρονιά…
«Η αλήθεια είναι ότι είχαμε τρεις σερί αποτυχίες στην ομάδα τις οποίες έζησα από κοντά. Πιστεύω ότι ούτε βοήθησα όπως θα μπορούσα, ούτε και με βοήθησε η ομάδα να δείξω τον καλό μου εαυτό. Αυτή είναι μια πίκρα που έχει μείνει μέσα μου σαν Ζακυνθινός. Γι’ αυτό και είπα προηγουμένως ότι θέλω να βοηθήσω τα νέα παιδιά και την ομάδα κατ’ επέκταση για να μην ξαναζήσουμε άσχημες στιγμές όπως την τελευταία τριετία».
Στον Ζακυνθιακό όμως πήγες πολύ καλά, είχε μια εξαιρετική διετία!
«Άλλο Ζάκυνθος και άλλο Ζακυνθιακός. Ξεπεράσαμε όλοι τους εαυτούς μας. Ήταν τρομερές αυτές οι δύο χρονιές. Η επιτυχία αυτής της ομάδας δεν είχε την ίδια αναγνώριση όπως για παράδειγμα θα γινόταν αν όλα αυτά τα κάναμε με τον ΑΠΣ Ζάκυνθος. Παίξαμε και πολλά παιδιά από το νησί. Ήταν κάτι ξεχωριστό αλλά το μερίδιο της επιτυχίας που πήραμε δεν ήταν αυτό που μας αναλογούσε».
Από τις ομάδες που έπαιξες, σε ποια θεωρείς ότι έδειξες τον καλύτερο σου εαυτό;
«Τα έχω χωρισμένα σε διάφορα κεφάλαια. Από την κάθε ομάδα πήρα κάτι. Ο Εθνικός ήταν ξεχωριστό. Τα χρόνια της ποδοσφαιρικής μου αθωότητας τα έζησα εκεί. Μετά από πολλά χρόνια στη Γ’ ανεβήκαμε στη Β’. Είχαμε τρομερό κλίμα, βοηθούσε ο ένας τον άλλο και με πολλά από τα παιδιά κρατάω επαφή ακόμα και σήμερα. Ακόμα και στην Ηλιούπολη έπαιξα μπαράζ ανόδου παρότι χάσαμε. Με το Λεβαδειακό άνοδο στην Α’ Εθνική. Με τον Παναιτωλικό δύο ανόδους και μάλιστα μετά από 35 χρόνια πήγαμε στη μεγάλη κατηγορία. Με τον Απόλλωνα ξανά άνοδος μετά από 15 χρόνια. Στιγμές που δεν περιγράφονται με λόγια. Το μπαράζ της Νέας Σμύρνης με τον Παναιτωλικό ήταν για μένα η κορυφαία στιγμή. Είχα βάλει και γκολ και μετά γυρίσαμε το ματς. Δεν ξέρω τι θα γινόταν εάν δεν ανέβαινε η ομάδα τη χρονιά εκείνη. Ίσως να μην συνέχιζε και ο κ. Κωστούλας μετά από τόση προσπάθεια που είχε κάνει. Είναι πολλά τα πράγματα που έζησα με τον Παναιτωλικό. Περάσαμε δύσκολες στιγμές. Δύο χρόνια είχε επιχειρήσει την άνοδο η ομάδα και εκείνη ήταν η 3η και φαρμακερή. Δεν γινόταν να αποτύχει ξανά η ομάδα…».
Γιατί διάλεξες τον Τάκη Λεμονή σαν προπονητή της καλύτερης ενδεκάδας που έδωσες πρόσφατα στο ioniansports.gr;
«Είχε όλο το πακέτο. Τρομερά χαρίσματα. Ήταν ξεχωριστός και πολύ απλός άνθρωπος χωρίς καθόλου τουπέ, παρότι είχε κοουτσάρει σε ομάδα Τσάμπιονς Λιγκ. Με είχε βοηθήσει πολύ και ο Νίκος Γκουλής αλλά και όλοι οι προπονητές που είχα, μου έδωσαν από κάτι».
Πρόσφατα μας έδωσες την αγαπημένη σου ενδεκάδα συμπαικτών. Σήμερα πρέπει να βάλεις και πάγκο με αναπληρωματικούς…
«Μαλαδένης, Χατζηπαντελίδης (τον είχα στον Θρασύβουλο), Παλαιολόγος (λόγω φιλίας), Ζαϊρί (από Ζάκυνθο), Θωμόπουλος (τερματοφύλακας Εθνικού), Καούνος (εξαιρετικός επιθετικός στον Παναιτωλικό), Χαριστέας (πολύ αδικημένος και τρομερό παιδί χωρίς το παραμικρό τουπέ αν και πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική)».
Σαν παίχτης ήσουν γκρινιάρης;
«Στα τελειώματα μου μόνο. Μου το έλεγε και ο Νίκος Γκουλής: « Όταν μπορείς δε μιλάς και όταν δε μπορείς μιλάς». Απλώς προς το τέλος της καριέρας μου δε μου έβγαιναν κάποια πράγματα όπως εγώ θα τα ήθελα».
Γιατί δεν έβαλες ένα γκολ στην Α’ Εθνική;
«Δεν έτυχε! Κάτι οι συγκυρίες, κάτι οι τραυματισμοί, δεν είχα ψυχολογία. Κάθε φορά που πήγαινα να βρω ρυθμό κάτι συνέβαινε με τραυματισμούς και πήγαινα πίσω. Δεν ήμουν πολύ τυχερός. Φυσικά και δεν ψάχνω δικαιολογίες αλλά είχα πολύ ατυχία»
Καλύτερη στιγμή της καριέρας σου; Η πρόκριση επί της ΑΕΚ με τον Θρασύβουλο στο κύπελλο Ελλάδος;
«Βάσει ονόματος και δυναμικότητας αντιπάλου, ναι. Είναι η καλύτερη στιγμή μου στα γήπεδα».
Τι θα ρωτούσες τον Στάθη Καραμαλίκη εάν τον είχες απέναντι σου;
«Δύσκολη ερώτηση (γέλια). Αν όλα αυτά που έχει κάνει στην καριέρα του τον ικανοποιούν ή εάν θα άλλαζε κάτι σε αυτήν.».
Και τι θα απαντούσε ο ίδιος;
«Ότι είναι ευλογημένος για όσα έχει ζήσει και αν άλλαζε κάτι θα ήταν να συνέχιζε στην Γερμανία και την Φρανκφούρτη στα πρώτα χρόνια της καριέρας του».
