ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Ένα πλούσιο αφιέρωμα στην ιστορική επάνοδο των Μαυραετών στα «μεγάλα σαλόνια» πριν από 32 χρόνια…
«Τέτοιες μέρες πριν 32 χρόνια πανηγυρίζαμε την άνοδο στην Α’ εθνική» σχολίασε ο παλαίμαχος της Δόξας Δράμας, Βασίλης Μουρατίδης στα social media, ξυπνώντας «θύμησες» του ένδοξου παρελθόντος. Μέσα στον Μάιο του 1988, οι «Μαυραετοί» πανηγύριζαν την άμεση επάνοδο, μετά από μια σεζόν-διάλλειμα στη Β΄. Ως ένα highlight ακόμα στην πολύ «πλούσια» ιστορία της. Ανάμεσα στα αμέτρητα «παράσημα».
Ο Βασίλης Μουρατίδης (άλλοτε συνεργάτης και του Κώστα Βασιλακάκη στο τεχνικό επιτελείο) πόσταρε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα βίντεο που «ανέβασε» στο «youtube» ο ίδιος το 2018 (στη επέτειο 100 χρόνων από την ίδρυση της ομάδας), με στιγμές, αναμνήσεις και εικόνες από εκείνη τη σεζόν.
Δείτε το
«Μια υπέροχη χρονιά για την Δόξα Δράμας που αποτελούνταν από Δράμινους ποδοσφαιριστές. Πρωταθλήτρια Β ‘εθνικής» είναι το συνοδευτικό μήνυμα του Βασίλη Μουρατίδη στο βίντεο.
Η Δόξα αναδείχτηκε πρωταθλήτρια εκείνη τη σεζόν, έχοντας πρώτο σκόρερ της τον Γιάννη Γκαμπέτα, με 16 γκολ, ενώ στην Α΄ Εθνική την ακολούθησαν οι Ολυμπιακός Βόλου και Απόλλων Αθηνών.
Ο Βασίλης Μουρατίδης έχει δημοσιεύσει στο youtube δυο ακόμα βίντεο, από εκδηλώσεις της Δόξας πριν μια διετία, ως “σμίξιμο” παλαιμάχων
ΜΑΛΛΙΟΣ: «ΕΠΑΙΖΑ ΜΕ ΤΑ ΙΝΔΑΛΜΑΤΑ ΜΟΥ»
Ο παλαίμαχος της Δόξας, Γιώργος Μάλλιος, που πρόσφερε πολλά διαχρονικά, σε αρκετές κατηγορίες, αλλά και σε άλλα πόστα (γενικός αρχηγός, προπονητής ακαδημιών), που σήμερα είναι τεχνικός στον ΠΑΣ Τήνου, σχολίασε στην επίσημη ιστοσελίδα των «Μαυραετών» για τη συγκεκριμένη σεζόν και όχι μόνο:
«Ήταν πολύ καλή εκείνη η χρονιά, η πορεία άμεσης επανόδου από τη Β΄, όπως και οι προηγούμενες για τη Δόξα, στην Α΄ Εθνική. Ήμουν 23 χρονών και έπαιζα μαζί με τα ινδάλματά μου. Μετά έπαιξα ένα εξάμηνο ακόμα με τη Δόξα, στην Α΄ Εθνική και πήρα μεταγραφή για τον Ηρακλή. Πραγματικά πολύ καλές «φουρνιές». Ήταν πολύ δυνατή «βάση» για τους πιο νέους παίκτες, να πατήσουμε εκεί και να βοηθηθούμε για να εξελιχθούμε. Μεγάλες προσωπικότητες του ποδοσφαίρου, αλλά και καλοί χαρακτήρες. Παίκτες-πρότυπα για εμάς, όπως οι Λευκόπουλος, Γκατζηλάκης, Κατσαρίδης, Σταύρου, Υφαντίδης και ο Αθανασιάδης, γνωστός ως «Φοξ». Πραγματικά μας βοήθησαν πολύ. Καλές εποχές για τη Δόξα, οι «χρυσές» ήταν πιο παλιά, με τη συμμετοχή σε τρεις τελικούς Κυπέλλου. Πιστεύω ότι τιμούσαμε τη φανέλα της Δόξας όσο μπορούσαμε».
ΤΟ ΡΕΚΟΡ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΩΝ
Ο Γιώργος Μάλλιος είναι ξεχωριστή φιγούρα στο «πάνθεον» και το «hall of fame» της Δόξας, αφού είναι «μέσα» σε τρία πρωταθλήματα των Δραμινών (ίσως και ο μοναδικός). Το 1988 ως παίκτης, με προπονητές τα αδέρφια Λουκανίδη, το 2003 ξανά ως παίκτης, στο ρίξιμο αυλαίας της καριέρας του με την άνοδο από τη Δ΄ Εθνική με διοίκηση Σάκη Ορφανίδη και το 2009, ως γενικός αρχηγός (προπονητής ο Κώστας Βασιλακάκης), στην παλικαρίσια άνοδο από τη Γ΄ Εθνική, με κατάμεστες εξέδρες και μεγάλο ανταγωνισμό (όμιλος με Παναιτωλικό κ.α.).
«ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΧΡΥΣΟ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟ, ΕΠΕΦΤΑΝ ΤΑ ΣΥΡΜΑΤΑ ΣΤΟ ΓΚΟΛ ΜΟΥ, Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΟΠΑΔΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ»
Για να συνεχίσει ο Μάλλιος: «Για μένα προσωπικά, φανταστική χρονιά ήταν και αυτή στη Δ΄ Εθνική, το 2003, στην πρώτη σεζόν της διοίκησης του Σάκη Ορφανίδη. Όταν ανεβήκαμε στο μπαράζ ανόδου με τον ΠΑΣ Αβέρωφ στο Αλκαζάρ της Λάρισας.
Δε θα ξεχάσω ποτέ δυο αγώνες. Έναν μέσα στο Χρυσό Σερρών και ένα μέσα στο Παραλίμνιο, πήραμε σημαντικά διπλά. Ειδικά στο Παραλίμνιο, θεωρώ ότι ήταν η μεγαλύτερη μετακίνηση φιλάθλων για το επίπεδο κατηγοριών όπως η Γ΄ και η Δ΄ Εθνική, περίπου 5.000 οπαδοί μας εκτός έδρας! Ρεκόρ για αρκετά χρόνια στο πανελλήνιο. Ήταν κάτι τρομερό, όταν έβαλα γκολ με πέναλτι και έπεσαν τα σύρματα! Δεν άντεξαν την πίεση του κόσμου, που είχε περικυκλώσει το γήπεδο. Μπήκε μέσα και ο Ορφανίδης, μπορεί αυτά να υπάρχουν και σε βίντεο. Ο Ορφανίδης υπεραγαπούσε τη Δόξα, ενώ φοβερή δουλειά έκανε και ο Μπάμπης Νικολαϊδης. Ακόμα ένας φανατικός Δοξαίος. Άφησε πίσω του έργο, με μεγάλη παρακαταθήκη ένα εξαιρετικό μουσείο, που δεν έχουν και ζηλεύουν πολλές ομάδες. Έκανε πολλά, αλλά δεν μπόρεσε ψυχολογικά να συνεχίσει. Στα τελευταία ματς της σεζόν στη Γ΄ Εθνική με Νικολαϊδη, το 2009, δεν έπεφτε καρφίτσα στο γήπεδο. Μια εικόνα που είχαμε ζήσει ξανά παλιά στη Δόξα και ονειρευόμαστε να βιώσουμε ξανά».
«Η ΓΕΜΑΤΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ, ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ»
Όσο για το τι θυμάται έντονα από τους «Μαυραετούς» συνολικότερα; «Βλέπαμε την Κυριακή, δυο-τρεις ώρες πριν το ματς, γεμάτη την οδό Βενιζέλου, με κόσμο στα ασπρόμαυρα, να «ανεβαίνει» ομαδικά προς το γήπεδο, με συνθήματα. Απίστευτος παλμός. Μόνο όσοι το έζησαν, μπορούν να καταλάβουν ακριβώς τι εννοώ. Το βιώσαμε και τη σεζόν της ανόδου το 2009 αυτή την «ένταση», τη δίψα και το πάθος. Τη στήριξη και τον ενθουσιασμό. Μακάρι να μπορέσουν να ζήσουν το μεγαλείο και νεότερες γενιές. Παραμένει μέσα μου κάτι δυνατό, μετά από αρκετά χρόνια. Πράγματα που μου έμειναν από τη Δόξα, δεν είναι μόνο αγωνιστικά.
Για παράδειγμα, ο φανατικότερος Δοξαίος, ο Θύμιος Βαλαβάνης, πέρασε πολλά για τη Δόξα και ήταν αρχηγός και συντονιστής της «Θύρας 4», των οργανωμένων. Μας περίμενε και μας… κυνηγούσε στα αρνητικά αποτελέσματα. Αυτή είναι η Δόξα του «χθες», αυτά άφησαν ανεξίτηλα σημάδια μέσα μας. Όπως και ένας Δοξαίος που είναι πάντα εκεί. Ασταμάτητα για δεκαετίες. Ο Κώστας Σαραχοζιάννης. Είναι μέσα στα γραφεία και έχει προσφέρει τα μέγιστα. Είναι ο… Άκης Πάνου της Δόξας Δράμας!».
«ΤΑ ΕΓΚΩΜΙΑ ΡΩΣΣΙΔΗ ΓΙΑ ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ, ΜΟΝΟ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ»
Ο αείμνηστος Ηλίας Ρωσσίδης, παλαίμαχος του Ολυμπιακού που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή
Για να αναφερθεί ο Μάλλιος και σε μια ξεχωριστή και συγκινητική ιστορία: «Θα αναφέρω και ένα περιστατικό που ίσως να μην είναι ευρέως γνωστό. Μόλις είχε δημιουργηθεί η ομάδα παλαιμάχων της Δόξας, περίπου μια δεκαετία πριν, βρεθήκαμε για φιλικό βετεράνων με τον Ολυμπιακό τόσο στο Καραϊσκάκη, όπου έγινε ξενάγηση στον χώρο που κάποτε έπαιζαν οι «θρύλοι» μας, όσο και στις εγκαταστάσεις του Ρέντη. Μείναμε 2-3 μέρες στην Αθήνα, είδαμε και μεγαλύτερους σε ηλικία πρώην παίκτες. Στου Ρέντη μετά το φιλικό ήμουν στα αποδυτήριά μας. Ενώ άλλαζα, έρχεται μέσα ο αείμνηστος Ηλίας Ρωσσίδης, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Έπαιξε δέκα λεπτά περίπου, ήταν αρκετοί μεγάλοι σε ηλικία. Η πόρτα ήταν ανοιχτή και κρατούσε μια φανέλα του Ολυμπιακού. Τον ρώτησα μήπως μπερδεύτηκε και μπήκε στα αποδυτήρια της Δόξας. Μου απαντά «Όχι, γι’ αυτό ήρθα. Μήπως έχεις τη φανέλα του Βασίλη Ιωάννου; Θέλω να μου τη δώσεις!». «Ναι, την έχω», του απάντησα. Οι φανέλες είχαν τα ονόματά μας. «Να πάρε να του δώσεις και αυτή, από τον Ρωσσίδη» λέει εκείνος, ως ανταλλαγή. Πριν φύγει, μου είπε κάτι συγκλονιστικό, ανατριχιάζουν όσοι το ακούν: «Αγόρι μου, δεν ξέρω αν ξέρεις τι ήταν η Δόξα της εποχής μου, τη δεκαετία του ’50. Όταν παίζαμε εμείς μπάλα, μόνο τον Παναθηναϊκό και τη Δόξα Δράμας υπολογίζαμε! Ποτέ δεν είχα άγχος πριν και στους αγώνες, όσο έπαιζα στον Ολυμπιακό. Μόνο ένα ματς, αυτό με τη Δόξα, δε με άφηνε μια εβδομάδα να κοιμηθώ! Εκείνος ο αντίπαλος, ο Ιωάννου!
Ο Βασίλης Ιωάννου
Ο μόνος που με προβλημάτισε, με δυσκόλεψε παραπάνω από τον καθένα διαχρονικά, από τους μεγαλύτερους παίκτες όλων των εποχών στη Δόξα. Περίμενα με αγωνία να διαπιστώσω αν «κατέβει» Αθήνα για να παίξει, πήγαινα στα γραφεία μας και ρωτούσα αν ήξερε κανείς να μου απαντήσει. Αυτή ήταν η Δόξα, αυτή είναι η ιστορία της».
«Η ΝΙΚΗ ΜΕ ΤΗ ΛΑΡΙΣΑ, Η ΙΣΟΠΑΛΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΕΚ»
Για άλλα «σήματα κατατεθέντα» με τη φανέλα των Δραμινών, ο Μάλλιος ανέφερε: «Πέρασα και από άλλες ιστορικές ομάδες, Ηρακλή και Καβάλα, αλλά στη Δόξα ήταν το κάτι διαφορετικό. Θυμάμαι και από την Α΄ Εθνική, το γκολ μου σε νίκη με τη Λάρισα, όταν σωθήκαμε και μια ισοπαλία με την ΑΕΚ, 1-1 στην Αθήνα, και τα δυο τη δεκαετία του ’80. Από εκείνα τα χρόνια έχω κρατήσει επαφές και φιλίες με πολλούς. Κάνουμε παρέα, παρότι είμαι μακριά και όσο μπορώ παίζω σε αγώνες παλαιμάχων. Από τη σημερινή Δόξα, είχα συμπαίκτες τους Ηλία Χατζηελευθερίου, Άγγελο Τοκμακτσή και Κώστα Βασιλακάκη».
«ΔΥΝΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ, ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ»
Για το «σήμερα» της Δόξας, ο 55χρονος προπονητής ανέφερε: «Μακάρι να βρεθεί επενδυτής, για το παραπάνω βήμα, αλλά είναι πολύ δύσκολες εποχές οικονομικά. Ήταν, είναι και θα είναι καλό μαγαζί η Δόξα, αρκεί να το δουλέψει σωστά αυτοί που την απαρτίζουν και τη στελεχώνουν. Έχει τη δύναμη η Δόξα να σταθεί στα πόδια της. Έχει δυνατό κεφάλαιο, τα τμήματα υποδομής. Ήμουν δυο χρόνια προπονητής στις ακαδημίες, πριν έρθω στην Τήνο, την έζησα την κατάσταση εκ των έσω. Πιστεύω και είπα τη γνώμη μου. Η ακαδημία της Δόξας μπορεί πολύ άνετα να συντηρεί την πρώτη ομάδα. Είναι πολύ δυνατή. Θέλει οργάνωση, μπορούσε να είναι και πιο ισχυρή. Είναι πολύ εύκολο, για μια πρώτη βάση, για να πατήσει όποιος θέλει να χτίσει κάτι πιο μεγάλο. Αν πάει οπωσδήποτε για πρωτάθλημα η Δόξα, προφανώς δεν αρκεί αυτό, χρειάζεται και επενδυτή. Την έζησα πολλά χρόνια τη Δόξα, από πολλά πόστα. Το λέω και το πιστεύω, την είδα από πολλές πλευρές την ομάδα, παραπάνω από πολλούς».
Όσο για τον ίδιο; «Την τελευταία διετία βρίσκομαι προπονητής στον ΠΑΣ Τήνου, στο β΄ τοπικό Κυκλάδων, ενώ ασχολούμαι και με ακαδημίες στο νησί. Εκτός από την πρώτη ομάδα, έχω και την Κ16, αλλά και το μικρότερο ηλικιακά τμήμα. Έχω άξιους συνεργάτες, όπως ο Λευτέρης Βελαλόπουλος, είναι γηγενής, έχει πολλή όρεξη, έπαιξε χρόνια εδώ και κάνει καταπληκτική δουλειά. Είχα μια γνωριμία που με έφερε στις Κυκλάδες, προτιμούσα να φύγω πιο μακριά. Βεβαίως, στα νησιά οι μετακινήσεις είναι πολύ δύσκολες, αρκετοί παράγοντες σε αυτά τα νησιά προτιμούν το χαμηλότερο επίπεδο για περιορισμό των αντιξοοτήτων».
ΜΠΟΥΔΑΚΙΔΗΣ: «ΕΜΕΙΝΑΝ ΟΛΟΙ, ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ»
Ο Θόδωρος Μπουδακίδης
Ο έμπειρος Δραμινός αθλητικογράφος, Θόδωρος Μπουδακίδης, που διαχρονικά βρίσκεται κοντά στη Δόξα (στη «μάχη» του ρεπορτάζ από τις αρχές της δεκαετίας του ’70), είδε πολλά και έγραψε ένα όμορφο λεύκωμα για τους «Μαυραετούς» και τα πεπραγμένα τους από το 1979 ως το 1995. Ως άλλος «σύγχρονος ιστορικός» ανέφερε: «Φυσικά η Δόξα είχε «χρυσή» εποχή με τρεις τελικούς Κυπέλλου τη δεκαετία του ’50, όλοι χαμένοι με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Ήταν πρώτη επαρχιακή ομάδα που έφτασε εκεί. Η Δόξα ήταν στην Α΄ Εθνική από τη δεκαετία του ’50 και είχε αρκετές ανόδους ενδιάμεσα, με τελευταία συμμετοχή αυτή του 2011-2012, όταν έπαιξε όλα τα ματς ως γηπεδούχος σε άλλη πόλη, τη Θεσσαλονίκη και το «κρύο» Καυτανζόγλειο. Η άνοδος του 1988 είναι ιδιαίτερη, γιατί ήρθε κατευθείαν μετά την πτώση, με πρωτάθλημα και χωρίς να αλλάξει ο «κορμός». Έμειναν όλοι οι παίκτες, ακόμα και οι ξένοι. Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση από εκείνη τη χρονιά, ότι το ρόστερ δεν επηρεάστηκε αρνητικά από έναν υποβιβασμό. Προπονητές ήταν τα αδέρφια Λουκανίδη, Θανάσης και Νεοτάκης, σε εκείνη την άνοδο και υπήρχαν αρκετοί σπουδαίοι παίκτες, όπως ο Γκαμπέτας, που έβαλε 5 γκολ σε ένα 5-0 με τη Νάουσα, οι Βούλγαροι Βούλτσεφ, Τσβέτκοφ, οι Δαύκος, Μάλλιος, Βασιλακάκης, Β. Μουρατίδης και αρκετοί ακόμα. Εκείνη η σεζόν δεν άρχισε καλά, αλλά μετά ήρθαν πολλά θετικά αποτελέσματα και τελικά εύκολη άνοδος και πρωτάθλημα. Είχε πολύ κόσμο στο γήπεδο.
Μέχρι το 1995 η Δόξα είχε σπουδαίες «φουρνιές», μετά έπαιξε ακόμα και Δ΄ Εθνική. Πρόπερσι, στα 100 χρόνια της ομάδας, έγιναν δυο εκδηλώσεις, η μια με τον παλαίμαχο Βασίλη Μουρατίδη, τιμώντας αυτή την άνοδο, του 1988, και άλλη μια με τον Βασίλη Ταυλαρίδη, εκείνη ως «reunion» από άλλη εποχή της Δόξας».
Η Δόξα τιμά και μνημονεύει το «χθες» και την πλούσια και ξεχωριστή ιστορία της. Αποτελεί «πυξίδα» για το «σήμερα» και το «αύριο», για να υπάρχει παρόν και μέλλον. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
