«Δεινοπαθούν οι ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα - Κρίμα που χάθηκε ο Τσουμάνης»

Στον Sport Fm και στην εκπομπή του Δημήτρη Τσακίρη μίλησε ο πρώην προπονητής των Τρικάλων, Νίκος Βέκιος.

Ο Παργινός τεχνικός αναφέρθηκε στον αδικοχαμένο Τσουμάνη τον οποίο είχε ποδοσφαιριστή στην ηλικία των 15 ετών.

«Η ζωή είναι σκληρή. Μιλώντας και τώρα με πολλά παιδιά τα οποία παίξανε Α’ Εθνική αλλά δεν κατόρθωσαν να κάνουν τα πολλά λεφτά γιατί κακά τα ψέμματα είναι πολύ πιο εύκολο να γίνει κάποιος γιατρός παρά να γίνει κάποιος ποδοσφαιριστής καταξιωμένος και να πάρει και χρήματα απο το ποδόσφαιρο.

Τουλάχιστον στην Ελλάδα. Δεν έχει να κάνει με το ταλέντο. Ένα παιδί για να έχει καταξίωση στο ποδόσφαιρο αν δεν ξεκινήσει απο πολύ μικρές ηλικίες και δεν δουλέψει σκληρά αλλά και αν δεν έχει την οικογένεια του απο πάνω να τον στηρίζει ανα πάσα στιγμή, μεθοδευμένα, δεν θα γίνει ποτέ καταξιωμένος.

Το να γίνει κάποιος ποδοσφαιριστής είναι το glamour και το εύκολο. Αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο. Θέλει πολλές θυσίες. Πρώτα οι γονείς και μετά να έχει και το παιδί να έχει σωστή νοοτροπία. Δεν γίνεται τίποτα χωρίς δουλειά, χωρίς θυσίες και φυσικά να υπάρχει ταλέντο.

Στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα αυτή την στιγμή τα πάντα είναι υπό διάλυση. Είναι πολύ σύντομη η καριέρα. Αν ποδοσφαιριστής που θα φύγει απο το χωριό του στα 15, όπως ήταν το συγκεκριμένο παιδί, να καταξιωθεί, παρατάει τα πάντα δεν ξέρει τίποτα άλλο να κάνει και μέσα σε μια 10ετία, 15ετία αν δεν τραυματιστεί, αν αν, πρέπει να έχει φτιάξει τη ζωή του.

Δεν είναι μόνο οι σπουδές. Ένας ποδοσφαιριστής στα 33, 34 δεν ξέρει να κάνει τίποτα. Στην περίπτωση αυτή, φανταστείτε ένα παιδί να φεύγει απο την επαρχία, να κάνει ένα αγώνα, δεν ήταν πρωτοκλασσάτος παίκτης να πάρει τα πολλά λεφτά, συντήρηση γινόταν.

Ήταν πάρα πολύ δυναμικό παιδί, πάρα πολύ καλός χαρακτήρας, ήταν ένα παιδί που είχα δει τυχαία σε ένα φιλικό με την Δόξα Γαρδικίου, το πρότεινα στον Αχέροντα Καναλακίου την επόμενη χρονιά, κατά σύμπτωση την επόμενη σεζόν πήγα και εγώ στην ίδια ομάδα, τον είχα για δύο χρόνια μαζί μου.

Ήταν υπέρμετρα εγωιστής. Δηλαδή ήθελε παραπάνω προπόνηση. Ζητούσε παραπάνω πράγματα. Ήταν το παιδί που ήθελε να παίξει παραπάνω κατηγορία. Το ήθελε πάρα πολύ να γίνει ποδοσφαιριστής.

Είχαμε φέρει τον Ιανουάριο ένα ποδοσφαιριστή απο την Β’ Εθνική να μας βοηθήσει. Ήταν πανέτοιμος. Το πρώτο διάστημα υπερτερούσε κατά πολύ ο Μαργιόλης. Μετά απο ένα μήνα είχε έρθει στα ίσα. Δεν ήθελε να μην τρώει ντρίπλες. Να μην, να μην, να μην. Είχε φοβερό πείσμα. Δεν έκανε πίσω με τίποτα. Ήταν τύπος και υπογραμμός.

Τυχαίνει στην Πάργα να διατηρώ μια τουριστική μονάδα και δίπλα στα 200 μέτρα εργάζεται η μητέρα του σε ένα ξενοδοχείο. Μια οικογένεια πολύ σωστή με αρχές, εργασιομανείς. Ο πατέρας του δουλεύει σε μια εταιρία οδηγός.
Και ήρθε το παιδί και με χαιρέτισε, 10-15 μέρες πριν το συμβάν. Τα πάντα ήταν όλα καλά. Είχε κάνει μια κίνηση επαγγελματικά. Άνοιξε ένα δύο μαγαζιά με ένα συνέταιρο αλλά απο τι κατάλαβα καλά λόγω της κρίσης δεν πήγανε καλά. Και 5 φράγκα να είχε στην άκρη τα έριξε εκεί.

Του είχε γίνει μια πρόταση πέρυσι απο το Καναλάκι και του έδιναν και καλά λεφτά να γυρίσει αλλά είχε στρώσει τη ζωή του στη Θεσσαλονίκη. Δεν γυρνάς.

Έπεσα απο τα σύννεφα. Ξέρω πόσο αγωνιστής ήταν για τη ζωή. Αυτό το παιδί χτύπαγε το κεφάλι στον τοίχο αρκεί να πετυχει το στόχο. Και μου έκανε φοβερή εντύπωση. Για την αυτοκτονία μιλάμε. Τι να πούμε τώρα.

Έχω γνωρίσει πάρα πολλούς ποδοσφαιριστές επαγγελματίες, μου έρχονται και στο κατάλυμμα. Είναι πολύ δύσκολη η διαχείριση στο μεταβατικό στάδιο. Και πλέον τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα στην διαχείριση, ιδιαίτερα απο παιδιά που δεν έχουν μάθει να κάνουν κάτι άλλο. Όταν μαθαίνεις να έχεις την άνεση σου, να σε φωνάζουν στο δρόμο, να σε κερνάνε καφέ και ξαφνικα να μην σε υπολογίζει κανένας και να μην έχεις εσύ να πιείς τον καφέ. Μιλάμε γενικά. Είναι πολύ δύσκολα.

Είχα μιλήσει με τον πατέρα του. Το παιδί δεν είχε οικονομική ευχέρεια καλή. Μιλάμε για την αυτονομία του Νίκου Τσουμάνη. Τα λεφτά που έβγαζε ήταν ίσα να περάσει. Προσπαθούσε να του κάτσει κάτι καλό. Και όταν δεν σου κάθεται το κάτι καλό γιατί και ο Νίκος δεν ήταν κάνα σπάταλο παιδί, αγώνα έκανε, έφυγε απο το χωριό του να πάει να γίνει επαγγελματίας και να καταξιωθεί.

Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα δεινοπαθούν όλα τα παιδιά. Πρέπει να το δει και η πολιτεία αυτό. Δεν έχει καμία κατοχύρωση ο ποδοσφαιριστής. Οι καραβιές απο τριτοκοσμικές χώρες με τους μανατζαραίους έχουν γεμίσει την αγορά με αποτέλεσμα ο Έλληνας ποδοσφαιριστής να είναι δέκατη. Ακόμη και στην Γ’ Εθνική. Το θέμα είναι ότι και αυτοί στις χώρες τους πεινάνε και ρισκάρουν. Δεν έχουν επιλογή και δεν έρχονται και τίποτα παίκτες διαλογής. Παίκτης Έλληνας που παίζει στο εξωτερικό θα γυρίσει στα τελειώματα του. Στην Superleague έρχονται απο 3η κατηγορία.

Ο Νίκος ήταν πραγματικά ένα πολύ αγαπητό παιδί σε όλη την κοινωνία. Είχε σεβασμό από όλους. Έκανε ένα προσωπικό αγώνα με στερήσεις μήπως αισθανόταν ότι πήγε έκανε τον αγώνα του και τελικά δεν καρποφόρησε όλο αυτό. Είναι κρίμα γιατί χάθηκε ένα πάρα πολύ καλό παιδί. Ας μην ξανα γίνουν τέτοια περιστατικά».

*Στην φωτό ο Νίκος Βέκιος με τον αδικοχαμένο Νίκο Τσουμάνη