ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Το ότι ο Πανηλειακός διανύει ποδοσφαιρική κρίση, είναι βέβαια αυτονόητο μετά και τη νέα αγωνιστική αποτυχία στο ματς με τον Πανμοβριακό.
Με την ομάδα του Πύργου να έχει πλέον τρεις αγώνες σερί μακριά από τη νίκη, με απολογισμό τις δυο εντός έδρας ισοπαλίες με θεωρητικά υποδεέστερες μάλιστα ομάδες και τη μεσολαβούσα ήττα στα Βραχνέικα.
Όσο και να προσπαθούσαν στην ομάδα οι διοικούντες να αποφύγουν την αναταραχή στον όποιο αρχικό σχεδιασμό, ήταν αδύνατον να την αποφύγουν. Το έδειχναν τα ίδια τα πράγματα από πριν…
Το πρώτο λάθος ήταν πως δεν τέθηκαν ποτέ (ξανά αυτό, ως λάθος επαναλαμβανόμενο) ΠΟΙΟΙ είναι οι στόχοι.
Το δεύτερο (που έχει κι άμεση σχέση με το πρώτο) είναι πως εκ των αποτελεσμάτων κρίνεται βέβαια πως κάποια αγωνιστικά και λοιπά θέματα δεν είχαν αξιολογηθεί σωστά. Στην πραγματική τους διάσταση, και χωρίς …υπερτιμήσεις!
Ο Πανηλειακός (αυτός), δεν είναι καμιά …υπερομάδα. Καταρχήν, αμιγώς αγωνιστικά, έχει συγκεκριμένες αδυναμίες. Όπως την (παντελή, σε όλο το ρόστερ), έλλειψη κλασικού αμυντικού χαφ, όπως επίσης στο χώρο του κέντρου που χρειάζεται και κάτι ακόμα (πέραν δηλαδή και του άκρως απαραίτητου αμυντικού χαφ) κι όπως την έλλειψη παικτών που μπορούν να έρχονται από τον πάγκο και να δίνουν κάποιες λύσεις.
Επίσης ο Πανηλειακός, διαμέσου των ανθρώπων του πάντα, μάλλον δεν αξιολόγησε καλά τη συγκυρία που έτυχε το καλοκαίρι με τη διάλυση του Αστέρα Αμαλιάδας που του επέτρεψε να πάρει έτσι πέντε παίκτες. Και να συμπληρώσει έτσι την ενδεκάδα με πέντε Ηλείους, γλυτώνοντας και κάποια επιπλέον έξοδα διαμονής, σίτισης, κ.τ.λ., αφού θα ήταν αναγκασμένος να φέρει ισάριθμους παίκτες εκτός Νομού, μιας και δεν υπήρχαν άλλοι εντός Νομού, είτε διαθέσιμοι, είτε να μπορούν να μπουν στην ενδεκάδα.
Οι προαναφερόμενοι όμως, είναι μεν καλές μονάδες, αλλά όχι … Μέσι(δες)!
Η κάθε αξιολόγηση πρέπει να γίνεται σωστά, μετρημένα, και ρεαλιστικά. Πάνω από όλα από τους ίδιους τους δικούντες.
Είναι λάθος, σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω, αλλά και με το οικονομικό κομμάτι (το οποίο ως γνωστόν δεν είναι …απεριόριστο, ούτε …τεράστιο) που δεν έχει τεθεί εξαρχής κι επίσημα ως στόχος η ΠΑΡΑΜΟΝΗ.
Και είναι λάθος που ακόμα και μέσα στις τάξεις των διοικούντων μπορεί να υπάρχει υπέρμετρη …πίεση για πολλά περισσότερα από αυτόν το στόχο.
Όπως επίσης, σε συνδυασμό των δυο παραπάνω στοιχείων, λάθος είναι και το αν “τεχνηέντως” δεν τίθεται επίσημα κάποιος στόχος, για να “αιωρούνται” ανεπισήμως και στον …αέρα διάφορα άλλα υπερτιμημένα, ως στόχοι!
Το νέο ξεκίνημα και οι συνθήκες
* Πλέον, μια αλληλουχία αποτυχιών, οδήγησε την «ερυθρόλευκη» ομάδα στον αγωνιστικό εκτροχιασμό της, από πολύ νωρίς μέσα στη σεζόν και μέχρι τώρα.
Χωρίς ουδέποτε να έχουν βρει αγωνιστικό ρυθμό και αγωνιστική ταυτότητα και χωρίς να …θαμπώνουν σε επίπεδο απόδοσης, ξεκίνησαν με ήττα (αλλά και δυο κόκκινες) στη Ραφήνα, συνέχισαν με μια διπλή ανάσα, αφενός της νίκης “στην κόψη του ξυραφιού” στην Κρεμαστή κι αφού εκεί “ευτυχώς” δεν αποβλήθηκε ο σκόρερ με δεύτερη κίτρινη ελάχιστα λεπτά πριν βάλει το νικητήριο γκολ, κι αφετέρου στο “ειδικών συνθηκών” ματς με τον ΠΑΟΒ, αλλά βέβαια ακολούθησαν οι προβληματικές – και σε αποτελέσματα και σε εμφανίσεις – αναμετρήσεις με Αχαρναικό και Βραχνέικα.
Αντιμετώπισαν ως εφαλτήριο βαθμολογικής και ψυχολογικής ανάκαμψης την εντός έδρας αναμέτρηση με τον νεοφώτιστο Πανμοβριακό Ριόλου, αλλά… “επλανήθησαν πλάνην οικτράν”…
Από την άλλη, από μόνες τους οι καταστάσεις και οι δυσάρεστες εξελίξεις, οι οποίες επέμεναν να σωρεύονται, οδηγούσαν ξεκάθαρα σε νέα, δεύτερη αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας. Αυτό επίσης, και γιατί όπως είναι αυτονόητο, κάποιοι άλλοι πρωταγωνιστές (δηλαδή ποδοσφαιριστές) δεν μπορούν να αλλαχθούν, πριν την Πρωτοχρονιά…
Η μόνη δομική αλλαγή σχεδιασμού, η οποία μπορεί να συντελεστεί άμεσα, λοιπόν, συντελείται. Ο νέος και με καλές προοπτικές, προπονητής Άγγελος Διγκόζης, από τη Δευτέρα ανέλαβε.
Με το δύσκολο έργο να συντελέσει και γρήγορα και αποφασιστικά, όσο του αναλογεί βέβαια, στην ανάκμψη της ομάδας.
Έργο βέβαια που πρέπει και οι ίδιοι οι παίκτες να συνεισφέρουν, επίσης και γρήγορα και αποφασιστικά, για να αλλάξουν την κατάσταση. Που είναι αναγκαίο να την πάρουν στα …πόδια τους.
Γενικότερα επίσης, δεν μπορεί να μην τεθεί και το θέμα ότι, υπάρχουν κάποια προβλήματα στα αποδυτήρια των «ερυθρολεύκων», η κατάσταση δεν είναι η καλύτερη, και δεν υπάρχει η πειθαρχία που θα έπρεπε.
Βέβαια, η αλήθεια είναι πως κάθε φορά που ακούμε κάτι τέτοιο για κάποια ομάδα και τα αποδυτήριά της, το πρώτο που καλούμαστε να σκεφτόμαστε είναι «πώς μπορεί να περιμένει μια ομάδα να «ελέγχονται» και να είναι ήρεμα τα αποδυτήρια, είτε όταν δεν στηρίζει άμεσα κι έμπρακτα τον εκάστοτε προπονητή της, είτε όταναφήνει να εξελίσσονται κάποια πράγματα και συμπεριφορές, μέσα και πέριξ αυτών»…
Αυτά, και τα δυο προαναφερόμενα, αποτελούν μία ενιαία και πολύ συγκεκριμένη προϋπόθεση για σωστή λειτουργία και διασφάλισης πειθαρχίας και καλού κλίματος στα αποδυτήρια: να στηρίζει, με έργα και όχι απλά στα λόγια, η διοίκηση τον προπονητή, και να μην αφήνει να εξελίσσονται κάποια πράγματα και συμπεριφορές.
Κανένας προπονητής στον κόσμο δεν μπορεί να έχει τον πρώτο λόγο στα αποδυτήρια, αν δεν τον περιβάλλει με απόλυτη εμπιστοσύνη η διοίκηση και αν δεν το δείχνει με κάθε τρόπο αυτό, αν δεν στέλνει το μήνυμα στους παίκτες ότι “αφεντικό των αποδυτηρίων είναι ο κόουτς”.
Όταν συμβαίνουν πράγματα στα αποδυτήρια, υπάρχουν παραπτώματα ή συμπεριφορές, τα οποία δεν τιμωρούνται επειδή μια διοίκηση κάνει για όποιο λόγο τα “στραβά μάτια”, τότε όσο …μάγκας κι αν είναι ο προπονητής, γρήγορα δεν έχει καμία τύχη.
Αν, λοιπόν, ένας προπονητής έχασε τα αποδυτήρια, τότε η διοίκηση στο δικό της μερίδιο που της αναλογεί, θα πρέπει να διασφαλίζει έγκαιρα πως την ίδια τύχη δεν θα έχει και ο επόμενος…
– Γενικότερα, κι ενόψει της συνέχειας: Χρόνος για δουλειά και βελτίωση, καθώς και για νέα θεώρηση κάποιων θεμάτων, υπάρχει. Καλές προϋποθέσεις, υπάρχουν. Περιθώρια για σερί άλλες – ειδικά κραυγαλέες – αποτυχίες, δεν υπάρχουν.
ΠΗΓΗ: iliaoikonomia
