ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Ο Τάσος Κατσαμπής παραχώρησε συνέντευξη και μίλησε για όλους και για όλα.
Αναλυτικά όσα είπε στο «Libero 107,4»:
Με τιμούν τα παιδιά
«Με τιμά που οι παίκτες με αποκαλούν πατέρα. Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου και να μην προβάλω αυτό που κάνω γιατί έτσι έχω μάθει ως άνθρωπος. Όταν δουλεύω κάπου, προσπαθώ να το άνω με τον καλύτερο τρόπο. Έχω έρθει πολύ κοντά με τα παιδιά. Πάντα αυτό μου άρεσε να κάνω, να δημιουργώ ένα κλίμα οικογενειακό. Αυτό που έχω καταφέρει είναι να πωρώνονται οι παίκτες με την ομάδα, να μην σκέφτονται μόνο τα λεφτά όπως γίνονταν πιο παλιά χρόνια με τις προηγούμενες κακές διοικήσεις και να είναι μισθοφόροι. Αυτά τα παιδιά τραγουδούν συνθήματα της ομάδας, παίζουν για τη φανέλα και ζούνε για το επόμενο παιχνίδι».
Υπερηφάνεια
«Όταν έληξε το ματς με τον Τηλυκράτη ήρθαν στο μυαλό μου όλες οι εικόνες της προσπάθειας που κάναμε φέτος. Νιώθω πολύ υπερήφανος για αυτό που έχουμε καταφέρει όλοι μαζί. Να ξεκινήσω από τον κόσμο που δημιούργησε αυτή την ομάδα, τα παιδιά της Αυτόνομης, τα παιδιά που δεν έλειψαν σε κανένα παιχνίδι εντός και εκτός έδρας, την διοίκηση που απαρτίζεται από ανθρώπους οι οποίοι έχουν προσφέρει στο παρελθόν ως παίκτες και όχι μόνο, τον ΓΣ που ήταν πάντα δίπλα μας, τον Φώτη Θέο που ό,τι ζητήσαμε μας το έδωσε απλόχερα, τους ανώνυμους που έδωσαν λεφτά στην ομάδα, μεγάλα ποσά, τους φίλους που ήξερα ως Ηρακλειδείς και πλέον βρισκόμαστε συχνά και βοήθησαν να πληρώνονται οι παίκτες. Αυτό που πετύχαμε είναι πολύ καθαρό, πολύ αξιοπρεπές. Εξήγηση 100% για την αγωνιστική επιτυχία δεν υπάρχει. Ήρθαν παίκτες οι οποίοι είχαν πολύ ταλέντο, κάποιοι είχαν κομμάτια από προετοιμασία, κάποιοι όμως όχι. Έγινε μία σωστή διαχείρηση ώστε να μην υπάρξουν θλάσεις. Υπήρχαν τραυματισμοί όπως του Καλλιβωκά που προέκυψαν από αυτό. Τον ευχαριστώ και τον Γιάννη μέσα από την καρδιά μου όπως και όλα τα παιδιά που πέρασαν από την ομάδα που βοήθησαν για να συμμετάσχει η ομάδα στο πρωτάθλημα.
Τα παρακολουθώ όλα αυτά τα παιδιά, τα δώσαμε σε ομάδες να πάρουν ευκαιρίες και του χρόνου που θα έχουμε ξανά ομάδες Κ20 και Κ17 θα τα έχουμε κοντά μας.
Στην πρεμιέρα με Καρύτσα είχαμε μόλις μία αλλαγή, τον Κατσούλη που ήταν και τραυματίας. Δεν το περίμενα σε μεγάλο βαθμό ότι θα τα καταφέρουμε, αλλά ήξερα ότι θα βρούμε τον δρόμο μας».
Τρομερή οργή
«Δεν θα ξεχάσω την πρώτη ημέρα που πάτησα το πόδι μου στη Μίκρα, εκεί ένιωσα τρομερή οργή. Για Παπαθανάσκηδες κλπ, οι οποίοι δεν σεβάστηκαν την ιστορία της ομάδας. Ήταν καμένη γη, κάναμε προπόνηση σε γήπεδο που δεν είχε χόρτο, αλλά αγκάθια και πέτρες.
Όταν αρχίσαμε και πατούσαμε στα πόδια μας, δειλά δειλά δημιουργήσαμε τις συνθήκες για να φέρουμε την ομάδα στα αποδυτήρια και να αισθανθούν την αίγλη αυτής.
Πλέον έχει γίνει ένα κόσμημα η Μίκρα για να προπονούνται οι παίκτες.
Στο πρώτο παιχνίδι ήμουν λίγο στα χαμένα, αλλά όταν μπήκα στο γήπεδο και είδα αυτόν τον κόσμο πραγματικά πήραμε τα πάνω μας. Δεν θα μείνω στο αποτέλεσμα που χάσαμε 2-0, αλλά στο ότι αυτά τα παιδιά κλαίγανε στο τέλος και ακούγανε από τον κόσμο το ευχαριστώ. Ο κόσμος εκεί πωρώθηκε ακόμα περισσότερο, γιατί είδε αυτά τα αμούστακα παιδιά να αγωνίζονται. Μετά από 2-3 αγωνιστικές άρχισε να μπαίνει το νερό στο αυλάκι και με πολύ μεγάλο και καθημερινό αγώνα έγινε αυτό που έγινε.
Ο καθένας μας έκανε 5-6 πράγματα ταυτόχρονα για να φέρουμε παίκτες που θα βοηθήσουνε περισσότερο. Ευτυχώς υπήρχαν Ηρακλειδείς που βοήθησαν, που φρόντισαν για ξενοδοχεία παικτών, για τα αυτοκίνητα τους. Είναι τόσο πολλά που θα πρέπει να γράψω βιβλίο για όλες αυτές τις σημαντικές λεπτομέρειες. Όλος αυτός ο αγώνας που έγινε μας βγήκε σε καλό».
Ό,τι καλύτερο ο νέος προπονητής
«Η κάκιστη διαιτησία του Σιδηρόπουλου ήταν η μοναδική, στα υπόλοιπα παιχνίδια δεν θεωρώ ότι ήταν τόσο άσχημα. Οι καλές εμφανίσεις της ομάδας νικούσαν και τον διαιτητή. Εκτός από το παιχνίδι στο Λαγκαδά, νομίζω στα υπόλοιπα δεν ήταν κάτι εκ του πονηρού.
Η ήττα στον Μακεδονικό ήταν κάτι που δεν το περίμενα, ήταν καλύτερος ο αντίπαλος και εκεί χτύπησε το καμπανάκι. Με τις γνωστές κινήσεις που έγιναν, η ομάδα βρήκε ξανά τον εαυτό της. Είχαμε καλύτερη ψυχολογία και καλύτερη διαχείριση του υλικού. Αυτή η κίνηση με τον νέο προπονητή ήταν ό,τι καλύτερο για την ομάδα.
Δεν φοβήθηκα την ομάδα ότι δεν θα ανέβει. Μου το έδειχναν τα παιδιά στις προπονήσεις ότι μπορούν και το έβλεπα ότι ήμασταν περαστικοί από αυτή την κατηγορία.
Είμαι ένας άνθρωπος που με ξέρουν πως λειτουργώ. Προσπαθώ αυτά που έχω ζήσει ως ποδοσφαιριστής να μεταφέρω στους παίκτες αυτά που θέλω, με σεβασμό στον προπονητή που υπάρχει. Έχουμε έναν πολύ αξιόλογο προποονητή, συνεργαζόμαστε άψογα και δεν έχει θέμα αν πεταχτώ και πω κάτι σε έναν παίκτη μας για κάποια συγκεκριμένη φάση. Δεν θέλω να χάνουν ούτε κεφαλιά, θέλω να δαγκώνουν σίδερα και για αυτό κάνω κίνηση να πωρώσω περισσότερο τα παιδιά. Όλο αυτό με σεβασμό στον προπονητή, εγώ έχω άλλο πόστο.
Με τους διαιτητές και τους επόπτες αν εξαιρέσεις μία δυο περιπτώσεις που βγήκα εκτός εαυτού, εισπράττω τρομερό σεβασμό. Δεν βρίζω, απλά ζητάω εξηγήσεις και προσπαθώ να ακούσω τι θα μου πουν. Αυτό που ζητάω στα γραφεία των διαιτητών είναι 50-50, δεν θέλω κάτι παραπάνω. Στα περισσότερα παιχνίδια οι διαιτητές ήταν άψογοι».
Κίνητρο η πρώτη θέση στα μπαράζ- Συζητάμε το αύριο
«Είναι κίνητρο για εμάς πλέον η πρώτη θέση στα μπαράζ. Είμαι στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά βρίσκομαι στα συμβούλια της διοίκησης. Έχουνε ξεκινήσει οι διαδικασίες με τα λίγα που ξέρω και θα υπάρξει ενημέρωση για τις εκκαθαρίσεις κινήσεις και τα υπόλοιπα. Εγώ ως Τάσος θα ήθελα να υπάρξει συζήτηση με τον προπονητή και το τιμ, για το τι μέλλει γενέσθαι για την επόμενη χρονιά.
Βέβαια μπορεί να έρθει ένας επενδυτής και να φέρει τα δικά του άτομα, πάλι όμως κοντά θα είμαστε να βοηθήσουμε με τον τρόπο μας.
Θα ήθελα να κρατήσουμε τους παίκτες που θέλουμε, εγώ θα τους ήθελα όλους θα παραμείνουν. Αλλάζουμε κατηγορία και θα πρέπει να διεκδικήσουμε πράγματα και πάλι, γιατί ο Ηρακλής δεν είναι για αυτές τις κατηγορίες».
Πικραμένος ο κόσμος
«Ο κόσμος είναι πολύ πικραμένος και αυτό αλλάζει μόνο με συνεχόμενες επιτυχίες και τις ανόδους. Αυτή τη στιγμή ο Ηρακλής είναι του κόσμου, τον απαρτίζουν άνθρωποι άφθαρτοι, που έχουν προσφέρει ποδοσφαιρικά και αυτό είναι ότι πιο ωραίο. Ξαναβρήκαμε τις Κυριακές μας, πάμε γήπεδο, βλέπουμε μία ομάδα που όλοι φεύγουμε αγκαλιασμένοι στα καλά και στα άσχημα.
Είμαι σίγουρος ότι θα έρθει περισσότερος κόσμος την επόμενη χρονιά. Στο ματς με τον Βόλο ήρθαν παιδάκια από ακαδημίες της Λεπτοκαρυάς και ήταν τιμή μας. Με πήραν τηλέφωνο την επόμενη ομάδα να με ευχαριστήσουν και μου είπαν ότι πήγαν στο σχολείο με κασκόλ του Ηρακλή και φώναζαν συνθήματα. Έτσι μπορούμε να δημιουργούμε Ηρακλάκια, μου μετάφεραν ότι πήραν πολύ μεγάλη χαρά.
Πολλοί οι πονοκέφαλοι, ήμουν άνθρωπος που δεν μιλούσε ποτέ στο τηλέφωνο, αλλά το ξεπέρασα και αυτό. Τώρα που μπήκα στο χορό θα χορέψω και πωρώνομαι για αυτό που κάνω, σε μία ομάδα που αγαπώ πάρα πολύ. Τώρα αρχίζουν τα πιο δύσκολα για μένα και θέλει πολύ δουλειά».
Ντρέπομαι για το ελληνικό ποδόσφαιρο
«Το πρώτο πράγμα που πρέπει να αλλάξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι αυτοί που βρίσκονται εκεί. Μόνο αυτό που έχουν κάνει στον Ηρακλή, που τον ρίχνουν και κρατούν τον Παναθηναϊκό που δεν έχω θέμα με το ποια ομάδα είναι, αλλά για μένα όλοι πρέπει να φύγουν από εκείνες τις καρέκλες και να φέρουν ξένους να διοικήσουν το ποδόσφαιρο. Όπως έχουν παράπονο από την διαιτησία και έφεραν Ισπανό, ας φέρουν ξένους να διοικούν. Ντρέπομαι για όλο αυτό, ας βάλουν έναν κανόνα που να ισχύει επιτέλους. Πλέον έχουμε μάθει να ζούμε με αυτό, όσα και να κάνουν θα μας βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους, μας πωρώνουν ακόμα περισσότερο. Οι κανονισμοί από τη στιγμή που δεν ισχύουν για ποιο λόγο να υπάρχουν; Καλύτερα να με μισούν παρά να με λυπούνται. Έτσι έχουμε μάθει και χαιρόμαστε όλοι για αυτό που πετύχαμε. Αυτά τα τρία αστέρια ας τα κάνουμε και δέκα, πάλι εκεί θα είμαστε».
Ηρακλής Ηρακλείου, Τάι και Σιάγκας
«Η πρώτη ομάδα που ξεκίνησα να παίζω ήταν ο Ηρακλής Νέου Ηρακλείου, δεν είναι τυχαίο. Ο Τάι ήρθε αποκλειστικά για τον Ηρακλή και ήδη σκέφτεται την επόμενη χρονιά μαζί μας. Όντως έβαλε πανέμορφα γκολ και βοήθησε, αλλά όλα τα παιδιά έδωσαν τα πάντα, όπως και ο Γιώργος ο Σιάγκας ο φροντιστής μας που τον αγαπώ πολύ και είναι η ψυχή της ομάδας».
