Ρότσα εφ' όλης της ύλης: «Έλληνες ενωθείτε, η ζωή είναι μικρή!»

Μία από τις σπουδαιότερες μορφές που γνώρισε ποτέ το ελληνικό, αλλά και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο είναι ο Χουάν Ραμόν Ρότσα.

Ο Αργεντινός θρύλος του Παναθηναϊκού, με τον οποίο συμπλήρωσε 226 παιχνίδια ως παίκτης, έχοντας παράλληλα εκτίσει και τρεις φορές προπονητής του (1994-’96, 1999-’00, 2012-’13), κατακτώντας συνολικά 4 πρωταθλήματα Ελλάδος, 7 κύπελλα και 2 σούπερ καπ, σημειώνοντας και μία αξιομνημόνευτη πορεία μέχρι τους «4» της Ευρώπης, μίλησε για την περίοδο που διανύει φέτος το «τριφύλλι», όπως και για τον ερχομό του συμπατριώτη του, Σεμπάστιαν Παλάσιος.

Ανέλυσε τα σημαντικότερα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στην Ευρώπη στο πρώτο μισό της αγωνιστικής χρονιάς, αναφέρθηκε στην ομάδα που προπονεί την τελευταία τριετία, τον Θεσπρωτό, αλλά και στην περιπέτεια που είχαν με τον κορονοϊό, ενώ τόνισε, το πόσο λανθασμένη ήταν η απομάκρυνση του Τζον Φαν’τ Σχιπ από τον πάγκο του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος.

Για το τέλος, δεν παρέλειψε να στείλει μία δικιά του, διαφορετική ευχή για τις γιορτές που έρχονται, με τον άλλοτε «Ινδιάνο» των γηπέδων, να δείχνει πόσο εκτιμά όλα αυτά τα χρόνια που έχει περάσει στη χώρα μας, μιλώντας για την οικογενειακή σχέση που πρέπει να ανακτηθεί, σε όλα τα σπίτια ανά την Ελλάδα.

Ο Μέσι για 7η φορά στην καριέρα του κατέκτησε τη Χρυσή Μπάλα. Ο Λεβαντόφσκι ήρθε δεύτερος και ο Ζορζίνιο τρίτος, ενώ για πολλούς, η έκτη θέση στην οποία βρέθηκε ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ήταν υποτιμητική. Συμφωνείτε με την τελική κατάταξη;

«Είναι δίκαιη η συγκεκριμένη κατάταξη. Είναι μία επιβράβευση για έναν ποδοσφαιριστή, όπου εδώ 15 χρόνια στην Μπαρτσελόνα παρέμεινε χαμηλών τόνων και είναι τεράστιο ταλέντο. Αυτή είναι η διαφορά που υπάρχει με τον μεγάλο ανταγωνιστή του, τον Ρονάλντο. Εκείνος είναι αθλητής, όπου έχει φτιάξει την σωματική του κατάρτηση με πολύ κόπο και έχει δουλέψει σκληρά για να είναι εκεί που είναι. Αλλά ο Μέσι είναι ΤΑΛΕΝΤΟ. Και ενώ είχε τόσα μειονεκτήματα, δηλαδή ότι είναι κοντός, ότι είχε πρόβλημα στην ανάπτυξη, αριστερό πόδι μόνο, έχει φτάσει σήμερα να έχει 700+ τέρματα. Ασύλληπτο. Επίσης, έπαιξε ρόλο το ότι κατέκτησε ένα μεγάλο τουρνουά, που είναι το Κόπα Αμέρικα και μάλιστα μέσα στη Βραζιλία, με την ίδια αντίπαλο στον τελικό.

Κατά τη γνώμη μου, επιβραβεύεται ένα παιδί, όπου επί χρόνια παραμένει πρώτο και αυτό είναι πολύ δύσκολο. Ο κόσμος λέει “α θα ήθελα να κάνω τη ζωή του Μέσι”, αλλά δεν πάει έτσι. Πρέπει να είσαι ισορροπημένος σε όλα, δεν μπορείς να κάνει μία νορμάλ ζωή. Προφανώς δεν μπορεί να ξενυχτάει, να πάει σε ένα εστιατόριο να φάει ότι θέλει και πρέπει να αγωνίζεται στο 100% ακόμη και μετά από πολύωρα ταξίδια. Είναι πολλά πράγματα τα οποία θυσιάζει για να βρίσκεται στην κορυφή. Εγώ του βγάζω το καπέλο, αν και ο καλύτερος όλων των εποχών ήταν ο Ντιέγκο. Και αυτό δεν θα αλλάξει».

Μετά από 17 χρόνια στην Μπαρτσελόνα, τον είδαμε να αποχωρεί από το αγαπημένο του κλαμπ, για λογαριασμό της Παρί Σεν Ζερμέν. Η συγκεκριμένη μεταγραφή έχει τεράστιο αντίκτυπο στους Καταλανούς, καθώς βλέπουμε ότι παραπέουν σε Ισπανία και Ευρώπη. Η ευθύνη για αυτή την κατάρρευση, είναι αποκλειστικά του «ψύλλου»;

«Πιστεύω πως δεν ευθύνεται η αποχώρηση του Μέσι για την αγωνιστική κατάσταση στην Μπαρτσελόνα. Τα τελευταία χρόνια φαίνεται να δείχνει πως παίρνει την κάτω βόλτα. Αυτό μπορεί να συμβεί σε μία μεγάλη ομάδα. Αυτό μπορεί να συμβεί άθελα, αλλά και με θέληση, όπως κάνει ο Άγιαξ.

Την εποχή που ο Παναθηναϊκός έφτασε στα ημιτελικά, ο Άγιαξ πούλησε ολόκληρη την ενδεκάδα για να τα βγάλει πέρα. Αλλά, ήξερε ότι σε 2,3, 10 χρόνια, θα ξανανέβει στο κορυφαίο επίπεδο. Θα βρισκόταν στην αφάνεια για μερικά χρόνια, θα πούλαγε συνεχώς, όμως θα έκανε οικονομίες και αργά ή γρήγορα θα επέστρεφε εκεί που ανήκει. Άλλο σκεπτικό με τώρα βέβαια, όμως θέλω να τονίσω πως έγινε με θέληση αυτό το “ανεβοκατέβασμα”.

Η Μπαρτσελόνα άθελα της έφτασε να έχει μία τέτοια μεγάλη κάμψη. Θα πρωταγωνιστήσει ξανά, όμως το μεγάλο της πρόβλημα, είναι πως τελευταία αρχίζει να επιλέγει λάθος ποδοσφαιριστές. Πρέπει να αλλάξουν το στυλ ποδοσφαίρου που παίζουν. Εμείς αγαπήσαμε το ποδόσφαιρο που έπαιξε προ δεκαετίας. Προσπαθεί να το ακολουθήσει και σήμερα, αυτό δηλαδή που εφαρμόζει η Μάντσεστερ Σίτι, που εφάρμοσε η Εθνική Ιταλίας στο EURO και έκανε μία τεράστια αλλαγή. Το τεχνικό δηλαδή ποδόσφαιρο, με κατοχή της μπάλας, υπομονή και ταχύτητα.

Επίσης μεγαλώνουν ηλικιακά, οι προσωπικότητες που έχει η ομάδα, δηλαδή ο Πικέ, ο Τζόρντι Άλμπα, ο Μπουσκέτς. Στο παιχνίδι με τη Μπάγερν, τον Σέρχιο τον λυπήθηκα. Ήταν τόσο μεγάλη η διαφορά ποιότητας των δύο ομάδων, που τον έβλεπα αρκετές φορές, να κάνει πάσες σχεδόν πεσμένος κάτω. Και μιλάμε για ένα παίκτη που παρά τα φυσικά του μειονεκτήματα, έχει πάνω από 90% επιτυχία στις πάσες και πολύ υψηλό ποδοσφαιρικό iq.

Αυτά τα μεγάλα σωματεία ωστόσο, έχουν το όνομα και τα έσοδα τους είναι τεράστια. Όσα χρέη και αν έχει τώρα η Μπαρτσελόνα, μπορεί να τα σβήσει άμεσα με το Fan Club που έχει. Αυτό που πρέπει να κάνουν, είναι να αποφασίσουν για το αν θα συνεχίσουν να αγωνίζονται στο ίδιο στυλ ή όχι. Οι εποχές με Ινιέστα, Μέσι, Τσάβι κλπ πέρασαν. Πρέπει να βρουν παίκτες που να ταιριάζουν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Οι μεγάλες ομάδες, παρά την κάμψη τους μπορούν να το κάνουν αυτό και το ίδιο θα κάνει και η Μπάρτσα. Μια μικρή ομάδα δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Μπορεί να βγει στην τρίτη θέση μία σεζόν, αλλά δύσκολα θα το επαναλάβει. Μια Βαγιαδολίδ για παράδειγμα, δεν θα μπορεί να το καταφέρει αυτό. Μπορεί να κάνει μία χρονιά-πυροτέχνημα, αλλά μετά θα παλεύει ξανά για να μην υποβιβαστεί».

Με τον ερχομό και του Μέσι, αλλά νωρίτερα και του Σέρχιο Ράμος, η Παρί Σεν Ζερμέν βάλθηκε να δημιουργήσει τους νέους «Γκαλάκτικος», τουλάχιστον βάσει των μεγάλων ονομάτων που υπάρχουν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ωστόσο το μέχρι τώρα ποδόσφαιρο που παίζουν δεν «πείθει». Τι φταίει;

«Η Παρί παίζει με την επικαιρότητα και με το μεγάλο όνομα που έχει σαν σωματείο. Είμαι της άποψης, πως οι ομάδες δεν μπορούν να φτιαχτούν με μεγάλα ονόματα, τα οποία είναι ωστόσο προχωρημένης ηλικίας. Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει. Κοιτούσα την Bayern προχθές και πραγματικά εντυπωσιάστηκα με τον τρόπο που έπαιζαν με τον τρόπο που πρεσάρουν τον αντίπαλο, με το που βγαίνουν από την άμυνα στην επίθεση σε 8 και σε 5 δευτερόλεπτα. Είναι ασύλληπτο πώς άλλαξε το ποδόσφαιρο.

Η Παρί προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τον Ράμος και ακόμη δεν έχει αγωνιστεί ούτε στο Γαλλικό πρωτάθλημα, ούτε στο Champions League. Ένας ποδοσφαιριστής, που βασίζεται στη δύναμη και στον τσαμπουκά και για αυτόν τον λόγο αποκτήθηκε, πήγε σε μία ομάδα και εδώ και πέντε μήνες δεν έχει αγωνιστεί. Ο Μέσι είναι πλέον 34 χρονών και επίσης μεγαλώνει. Ο Νεϊμάρ το ίδιο. Ο Εμπαπέ δεν νομίζω ότι θα μείνει για πολύ εκεί. Όμως με τον ιδιοκτήτη που έχει η Παρί Σεν Ζερμέν, είναι υποχρεωμένη να κάνει τέτοιου είδους μεταγραφές. Μπορεί οι κινήσεις που κάνει να είναι μερικές φορές εις βάρος της, αλλά πρέπει να «χτυπήσει» σε τέτοιους ποδοσφαιριστές, γιατί το επιβάλλει η φήμη της. Πρέπει να έχει τα μεγάλα ονόματα στο ρόστερ της».

Εκτός από τον Μέσι, και ο άλλος σούπερ-αστέρας των τελευταίων ετών, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, άλλαξε «σπιτικό» επιστρέφοντας στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οι «κόκκινοι διάβολοι» παρ’ όλα αυτά, δεν δείχνουν κάποια αγωνιστική ανάκαμψη συγκριτικά με την τελευταία πενταετία. Είναι θέμα χρόνου για να αλλάξει αυτό;

«Μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση η φετινή πορεία της Manchester United στο Νησί, γιατί έχει από τα καλύτερα ρόστερ στην Μεγάλη Βρετανία. Έχουν δημιουργήσει έναν πολύ ωραίο συνδυασμό ανάμεσα σε έμπειρους και νέους ποδοσφαιριστές, όμως ο Σόλσκιερ, ανέκαθεν ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος ερχόταν «από πίσω». Ακόμα και ως ποδοσφαιριστής δεν ήταν βασικός και δεν ήταν αυτός που θα πατήσει στον αγωνιστικό χώρο και θα τρέμουν ακόμη και οι… καρέκλες. Δεν ήταν από τις μεγάλες προσωπικότητες. Προφανώς δεν είμαι κάθε μέρα εκεί για να ξέρω τι γίνεται στα αποδυτήρια, όμως φάνηκε πως η προσωπικότητά του δεν μπορούσε να διαχειριστεί ένα τεράστιο σωματείο, όπως είναι η Manchester United. Μπορεί ως ποδοσφαιριστής να ήταν specialistας σε αυτό το ρόλο, δηλαδή να σκοράρει ερχόμενος από τον πάγκο και αυτό το βιώσαμε και στον τελικό ενάντια στην Μπάγερν το ’99, αλλά μου φαίνεται πως ποτέ δεν είχε την προσωπικότητα του πρωτοπόρου.

Επίσης, ακόμα και οι ποδοσφαιριστές που είναι σπουδαίες προσωπικότητες χρειάζεται να έχουν ένα προπονητή ισάξιου επιπέδου. Ο Μουρίνιο, ο Αncelotti και γενικότερα οι προπονητές τέτοιου επιπέδου, μπορεί να έχουν προσωπικό επιτελείο κοντά στα 15 άτομα, επιτηρώντας τους πάντες και τα πάντα, αλλά η επιβλητική παρουσία τους είναι αυτή που παίζει ρόλο.

Όσον αφορά τον καινούργιο προπονητή, δεν γνωρίζω που έχει προπονήσει νωρίτερα, φαίνεται όμως πως κουβαλάει ένα τουπέ και έχει μία Α προσωπικότητα. Παρακολουθώ αρκετά το αγγλικό πρωτάθλημα, εξαιτίας και της συνεργασίας μου με τον Μαρσέλο Μπιέλσα και αυτό που έχω να πω, είναι πως είναι πολύ δύσκολο να προπονήσεις, έχοντας γύρω σου τόσο μεγάλες προσωπικότητες. Μπορεί ο οποιοσδήποτε που θα καθίσει στον πάγκο της United να πει “εγώ είμαι αυτός και θα περάσει το δικό μου”, όμως οι ποδοσφαιριστές που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην ομάδα, όταν θα μπεις μέσα στα αποδυτήρια, θα καταλάβουν αμέσως ποιος είσαι, σε περνάνε ακτινογραφία!»

Μετά από μία σεζόν στα «ρηχά», ίσως και λόγω των πολλών τραυματισμών, η Λίβερπουλ δείχνει ξανά έτοιμη να επαναλάβει την επιτυχία προ δύο ετών, κατακτώντας την κορυφή της Ευρώπης. Πιστεύετε θα το καταφέρει, η υπάρχει άλλο φαβορί στο νου σας;

«Το Champions League που κατέκτησε η Λίβερπουλ το 2019, είχε τη σφραγίδα του Κλοπ και ήταν τόσο μεγάλη, όσο είναι και η Μεγάλη Βρετανία! Πέρυσι δεν τα πήγε τόσο καλά στις διοργανώσεις, διότι έλειπε το μεγαλύτερο της αστέρι που είναι ο Van Dijk, ο οποίος έπεσε «θύμα» του νέου κανονισμού με το VAR και το offside. Διαθέτει όμως ένα ρόστερ, που είναι όλοι εργάτες. Έχουν ποδοσφαιριστές με τόση ταχύτητα και τόση ευφυΐα και το σημαντικότερο από όλα, όρεξη για διάκριση. Είναι αυτό που λείπει αντίστοιχα από την Μπαρτσελόνα. Σε κάθε παιχνίδι της, η Λίβερπουλ είναι επιβλητική, σημειώνοντας 3, 4 και 5 γκολ ανά ματς.

Είναι από τα φαβορί για την κατάκτηση του Champions League, αλλά να πω την αλήθεια μου, εγώ εντυπωσιάστηκα με την Bayern. Θεωρώ πως είναι ξανά η χρονιά της και δείχνει ένα πρόσωπο πάρα πολύ δυνατό. Η Τσέλσι είναι επίσης μία πάρα πολύ δυνατή ομάδα και είναι και ένα παράδειγμα για το τι μπορεί να καταφέρει ένας προπονητής. Σε μία ομάδα με το ίδιο υλικό, Λάμπαρντ και Τούχελ, κατάφεραν εντελώς διαφορετικά πράγματα. Από εκεί που ήταν απλώς μία καλή ομάδα, με καλό ρόστερ νεαρών ποδοσφαιριστών και δεν μπορούσε να καταφέρει πολλά ήρθε ο Τούχελ και έκανε αυτά που έκανε. Θεωρώ όμως πως η Μπάγερν είναι το φαβορί και χρειάζεται ξανά μεγάλο τίτλο. Βέβαια, ποτέ δεν ξέρεις. Είναι πάρα πολλές οι καλές ομάδες και όλα τα παιχνίδια θα είναι αμφίρροπα».

Ποια είναι η άποψης σας για τον φετινό Παναθηναϊκό;

«Ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερος από πέρυσι. Σαν θεατής και με τη γνώση που έχω, ο περσινός Παναθηναϊκός με τον φετινό, είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα, όσον αφορά την καθημερινότητα. Δηλαδή την καθημερινή σχέση και επαφή, τον σεβασμό, τις γνώσεις και λοιπά. Πέρυσι αυτό δεν υπήρχε, διότι οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν διαφορετικά το τεχνικό επιτελείο του Μπόλονι. Φέτος αυτό άλλαξε και για αυτό έχει μεγάλη ευθύνη ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Είναι μία μεγάλη ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό, να κάνει μία καλή χρονιά, γιατί έχει φέρει έναν προπονητή σοβαρό, που ξέρει να μιλάει στην κάμερα και ξέρει να κοουτσάρει μία ομάδα που χτίζεται.

Ίσως φανεί περισσότερο η δουλειά του, όταν έρθει η ώρα να βάλει εκείνος το χεράκι του για τις μεταγραφές. Αν για παράδειγμα θέλει ενίσχυση στο δεξί άκρο της άμυνας και πετύχει τις προδιαγραφές του παίκτη που χρειάζεται, αυτό είναι και το κλειδί ενός καλού προπονητή. Να βρει δηλαδή τις προδιαγραφές που θα πληρεί το ρόστερ του. Εάν ας πούμε πρέπει να είναι γρήγορος, δυνατός, τεχνίτης, τέτοια πράγματα. Άλλωστε πιστεύω, πως τον Ιανουάριο πρέπει να γίνουν δυο-τρεις προσθήκες. Όμως οι ομάδες δεν φτιάχνονται αγοράζοντας. Φτιάχνονται με δουλειά, γιατί η πιο δύσκολη περίοδο των μεταγραφών, είναι ο Ιανουάριος.

Φέτος είναι η χρονιά που ο Παναθηναϊκός πρέπει να δείξει εμπιστοσύνη στον προπονητή του και στο επιτελείο που διαθέτει και όταν ο Γιοβάνοβιτς, φτιάξει την ομάδα όπως την έχει στο μυαλό του, τότε ο Παναθηναϊκός σιγά-σιγά θα ανέβει και από την 7η θέση που είχε φτάσει να είναι μία χρονιά, θα πάει και στην τέταρτη και στην τρίτη. Όμως στο μέλλον δεν θα πρέπει να κάνει μόνο αυτό. Θα πρέπει και να καλύψει τη διαφορά από τον πρωτοπόρο, γιατί δεν γίνεται από Δεκέμβρη μήνα, να βρίσκεται στο -15 από τον Ολυμπιακό.

Τώρα δεν μπορεί να καλύψει αυτή τη διαφορά, όμως στο μέλλον θα πρέπει να το κάνει, βγάζοντας μία σταθερότητα. Χρειάζεται πολλά πράγματα για να ξαναγίνει ο Παναθηναϊκός πρωταγωνιστής στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, γιατί κάτι τέτοιο το χρειάζεται το ελληνικό ποδόσφαιρο. Την σεβαστή δηλαδή, παρουσία του Παναθηναϊκού εκτός συνόρων. Αν χαθεί λοιπόν η φετινή ευκαιρία τότε λυπάμαι, αλλά πιθανότατα θα ξαναζήσουμε ότι έχουμε ήδη ζήσει, για άλλα τόσα χρόνια και για τα διπλάσια».

Το καλοκαίρι οι «πράσινοι» ξόδεψαν πάνω από δύο εκατομμύρια ευρώ, για να κάνουν δικό τους τον Σεμπάστιαν Παλάσιος για μια τριετία. Ακόμη όμως δεν έχει προσφέρει τα αναμενόμενα και σίγουρα όχι αυτά που περίμενε ο κόσμος. Ως συμπατριώτης του και ως παίκτης που ακολούθησε παρόμοια καριέρα μέχρι να έρθετε στον Παναθηναϊκό, τι δυσκολίες μπορεί να αντιμετωπίσει ένας ποδοσφαιριστής, που έρχεται από τη Λατινική Αμερική, για να έρθει να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα της χώρας μας;

«Καμία. Καμιά φορά προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα. δεν μπορούμε να περιμένουμε από έναν ποδοσφαιριστή, πέντε και έξι μήνες για να προσαρμοστεί. Ένα παράδειγμα είναι ο Μπορέλι. Εκείνη την περίοδο, για να κάνει δικό του τον Μπορέλι ο Παναθηναϊκός, έδωσε 2.200.000 δολάρια, ποσό εξωφρενικό για εκείνη την εποχή, για έναν ποδοσφαιριστή μόλις 20 χρονών.

Τον κυνηγήσαμε για δύο χρόνια και ήμουνα και εγώ στη μέση για να δω την εξέλιξη του και το να τον αποκτήσουμε, ήταν μία απόφαση 5 λεπτών την οποία πήραμε μαζί με τα τρία αδέλφια Θεόδωρο, Βαρδή και Γιώργο Βαρδινογιάννη. Μόλις όμως ήρθε εδώ, οι δύο προπονητές με τους οποίους δούλεψε, δεν τον θέλανε! Τότε, για δυόμισι χρόνια χάσαμε μία επένδυση πάρα πολύ μεγάλη, γιατί ο παίκτης απογοητεύτηκε και έφυγε, ενώ για τον ίδιο λόγο, έφυγε και ο Δανιήλ και ο Όσιμ. Μετά που μου δώσανε την ευκαιρία να δουλέψω στον Παναθηναϊκό, τους είπα πως ο Μπορέλι θα πετύχει και αποδείχθηκα σωστός. Βέβαια, έκανε μεγάλο λάθος που διάλεξε την Ρεάλ Οβιέδο αντί για τον Παναθηναϊκό για να συνεχίσει την καριέρα του, αλλά νομίζω πως ο καλός ποδοσφαιριστής, δεν χρειάζεται να προσαρμοστεί. Έρχεται και παίζει. Είναι η προσωπικότητα, είναι το ταλέντο, είναι πολλά πράγματα που κάνουν τον καλό ποδοσφαιριστή.

Μπορεί να έχουμε περάσει από τις ίδιες ομάδες, μέχρι να έρθουμε στον Παναθηναϊκό, δηλαδή Νιούελς Ολντ Μπόις και Μπόκα Τζούνιορς, όμως η μεταγραφή του, μου προκάλεσε μία ανησυχία. Είναι 29 χρονών και αν κοιτάξουμε το «παλμαρέ» του, έχει αλλάξει δέκα ομάδες. Όταν σε δέκα χρόνια ποδοσφαίρου, έχεις αλλάξει αντίστοιχα τόσες ομάδες, τότε κάτι δεν με κολακεύει. Γιατί όταν κοιτάζω έναν ποδοσφαιριστή, βλέπω την ιστορία του, πόσα παιχνίδια έχει παίξει εκεί, πόσα παιχνίδια έχει παίξει άλλου και τα λοιπά.

Είναι ωστόσο ένα παιδί, που έχει το σώμα για να παίξει στη θέση που αγωνίζεται, καθώς είναι γρήγορος και δυνατός. Μακάρι το θέμα του να είναι μόνο η προσαρμογή και αυτό να διαρκέσει λίγο ακόμα. Αν και θεωρώ πως αυτό δεν είναι δικαιολογία.

Είμαι λίγο εγωιστής σε αυτά τα θέματα γιατί εγώ ήρθα στον Παναθηναϊκό 20 Δεκεμβρίου του ’79’και έπαιξα το πρώτο μου παιχνίδι δύο μέρες αργότερα, με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη, μετά από ταξίδια 50+ ωρών. Και προφανώς δεν είχαμε ούτε τη φροντίδα ούτε τα μέσα που διαθέτουν οι σημερινοί παίκτες. Επίσης, ένα μεγάλο κομμάτι που έχει αλλάξει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, είναι ο ανταγωνισμός.

Εγώ όταν ήρθα και πηγαίναμε να αγωνιστούμε στις Σέρρες, στη Λάρισα, στη Δράμα, στην Κρήτη, στην Παναχαϊκή, δεν περνούσες από τέτοιες έδρες. Μιλάμε για σωματεία που έβγαλαν μεγάλους ποδοσφαιριστές. Θυμάμαι ένα παιχνίδι μου στην Καστοριά και έπαιζα και σε ξερό χορτάρι, απέναντι σε ποδοσφαιριστές πολύ μεγάλης αξίας, όπως ο Σαργκάνης. Μετά από τρεις-τέσσερις μέρες ξανά σκληρό παιχνίδι στην Κόρινθο και πάει λέγοντας.

Και θα φέρω και ένα άλλο παράδειγμα, που είναι για την εθνική Αργεντινής όπως αντίστοιχα της Βραζιλίας. Είναι δύο χώρες, όπου παραδοσιακά όταν αγωνίζονται, το 90% τουλάχιστον των ποδοσφαιριστών που επιλέγουν, αγωνίζεται στα μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Και λέγοντας αυτό, εννοώ ότι ταξίδευαν στη χώρα τους για 12 ώρες και μετά έκαναν ένα ακόμη δωδεκάωρο ταξίδι, για να αγωνιστούν στο πρωτάθλημα τους, μέσα σε διάστημα τριών τεσσάρων ημερών. Αυτό είναι εξαντλητικό, σε σκοτώνει! Χώρια πως στη σύγχρονη εποχή, τα αεροπλάνα είναι σαν… αμάξια και όχι όπως πριν 40 χρόνια, που κατέβαινες και για μία εβδομάδα νόμιζες ότι ήσουν ακόμα στο αεροπλάνο!

Για να ολοκληρώσω λοιπόν, η ιστορία με τον Παλάσιος, αποτελεί ένα άλλοθι. Εγώ θα ήθελα πάρα πολύ να πετύχει στον Παναθηναϊκό, όπως και κάθε Αργεντίνος παίκτης, όμως η όλη ιστορία με την προσαρμογή, αποτελεί μία δικαιολογία και πρέπει να το ξεπεράσει αυτό όσο πιο γρήγορα γίνεται».

Ποιοι είναι οι στόχοι σας με την ομάδα του Θεσπρωτού;

«Έχουμε φτιάξει ένα project μαζί με τον κύριο Αραμπάκη που είναι ο ιδιοκτήτης της ομάδας. Όταν με πήρε τηλέφωνο για να αναλάβω, όταν η ομάδα είχε μόλις ανέβει στη Football League, καθίσαμε και φτιάξαμε ένα πλάνο που θα έχει διάρκεια. Γιατί εγώ δεν θα ήθελα να έρθω και να προπονήσω για 4-5 μήνες και μετά να φύγω. Βγάλαμε ένα project διάρκειας επτά χρόνων, το οποίο ωστόσο δεν είναι εύκολο, γιατί βρισκόμαστε σε μία περιοχή που είναι ανύπαρκτη ποδοσφαιρικά.

Έχει μόλις επτά ομάδες στο τοπικό πρωτάθλημα, έχει μόνο μία κατηγορία που είναι η Α’ Θεσπρωτίας και όλες οι ομάδες είναι σε πολύ μέτριο επίπεδο. Η κ-19 του Θεσπρωτού για να καταλάβετε, κερδίζει ομάδες 5-0, 6-0 και 14-0 από το τοπικό της Θεσπρωτίας. Επομένως, σε αυτό που καταλήξαμε, είναι να δουλέψουμε με νέα παιδιά, να τα αναδείξουμε, γιατί ούτε και η αγορά παικτών είναι εύκολη. Είμαστε σε ένα άκρο της Ελλάδας, όπου τα έξοδα για ένα εκτός έδρας ματς είναι αρκετά. Και όχι μόνο της αποστολής, αλλά και τα γύρω-γύρω δηλαδή, ξενοδοχεία, φαγητό, λεωφορεία και τα λοιπά.

Ο στόχος μας είναι να φέρουμε φιλότιμους ποδοσφαιριστές, που θα τους διδάξουμε μία πολύ καλή ποδοσφαιρική γνώση, αλλά και κοινωνική. Γιατί εγώ ανέκαθεν λέω στα παιδιά μου ότι δεν είμαι προπονητής σας μόνο στο γήπεδο, αλλά και στη ζωή για να βγουν έξω στο δρόμο και να είναι πάνω από όλα καλοί άνθρωποι. Αν δεν το έχουν, δεν έχουν θέση και στην ομάδα!

Έχουμε αποφασίσει με τη διοίκηση, να κάνουμε κάτι διαφορετικό, αλλιώς δεν θα ερχόμουν. Δεν έχω σκοπό να κάνουμε 18 μεταγραφές, να χρεώσουμε την ομάδα και μετά να πέσει στα τοπικά και να μην ξανανέβει ποτέ. Εγώ πάνω από όλα θέλω να προστατέψω τον επενδυτή και αν έχουμε τις δυνατότητες σαν σωματείο, να οργανωθούμε και ίσως να καταφέρουμε να κάνουμε το επόμενο βήμα, που είναι η άνοδος στην πρώτη κατηγορία. Αλλά ακόμα είμαστε «τσαντίρι» και δεν μπορούμε από το «τσαντίρι» να πάμε κατευθείαν στη «βίλα».

Αυτό πρέπει να γίνει σιγά-σιγά και για να το καταφέρουμε, θέλουμε τη βοήθεια από όλους τους τομείς σε αυτή την περιοχή. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι τους χρειαζόμαστε διαρκώς κοντά μας. Στόχος μας είναι να έχουμε ένα σύγχρονο γήπεδο και μετά να προχωρήσουμε σε πράγματα που θα ωφελήσουν τον Δήμο, όπως το να φτιάξουμε ένα γυμναστήριο κάτι που δεν μπορούσαμε να καταφέρουμε μέχρι τώρα. Όσον αφορά το φετινό στόχο, φυσικά είναι η παραμονή, αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο, γιατί έχει ανέβει το επίπεδο του πρωταθλήματος.

Εμείς είμαστε μία νεανική ομάδα και θα παίξουμε κόντρα σε πολύ μεγάλους αντιπάλους. Η Ξάνθη, η Λάρισα, ο Πανσερραϊκός, ο ΠΑΟΚ Β’ και για μένα είναι μεγάλο λάθος που σε 34 ομάδες, ανεβαίνει μόνο μία. Εάν πέφτουν τρεις από την πρώτη κατηγορία τότε και από την δεύτερη πρέπει αντίστοιχα να ανεβαίνουν τρεις. Το να ανέβει μία ομάδα στις 34 είναι εντελώς λάθος, είναι σκότωμα! Η Βέροια για παράδειγμα που έχει ένα μπάτζετ κοντά στα 3 εκατομμύρια, αν δεν ανέβει θα είναι τεράστιο πλήγμα και αυτό δείχνει το πόσο λάθος είναι διαμορφωμένο το φετινό πρωτάθλημα.

Εμείς δεν έχουμε βλέψεις για να ανεβούμε. Θα κοιτάξουμε να αναδείξουμε ποδοσφαιριστές και να έχουμε μηδαμινά έξοδα. Θέλω επίσης να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο που έρχεται στο γήπεδο και στους χορηγούς που είναι μαζί μας όλο το χρόνο, όπως και ο Δήμος. Και φυσικά σε όλο το επιτελείο που δουλεύει μαζί μας. Το καλό είναι ότι είμαστε μία καλή παρέα, ενωμένη και κάθε μας ταξίδι και κάθε μας αγώνας, είναι μία ευχάριστη εμπειρία».

Πως αντιμετωπίσατε την πολύ δυσάρεστη κατάσταση με τον Covid-19 στην ομάδα;

«Στο ποδόσφαιρο υπάρχει η νίκη ή ισοπαλία και η ήττα. Εμείς θέλουμε να πάρουμε αυτό που μας αξίζει. Πέρυσι είχαμε χτυπηθεί πολύ άσχημα από τον κορονοϊό, με συνολικά 24 κρούσματα από το επιτελείο, από παίκτες ακόμα και εγώ ο ίδιος να έχουμε νοσήσει. Αφού περάσαμε δύο εβδομάδες σε καραντίνα, αποφάσισε η διοργανώτρια αρχή να μας βάλει επτά παιχνίδια σε 22 μέρες (!) και μέσα σε αυτά τα επτά ματς, είχαμε αποτελέσματα από τα οποία αξίζαμε το κάτι παραπάνω.

Επειδή όμως το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο άθλημα μας ανταπέδωσε. Το προτελευταίο παιχνίδι με την Αριδαία, έπρεπε να τελειώσει 4-0 υπέρ της, όμως ήρθε 1-0 για εμάς με μία κεφαλιά του Γώγου στο τελευταίο λεπτό. Έτσι, το ποδόσφαιρο μας έδωσε πίσω αυτό που μας είχε πάρει στα προηγούμενα παιχνίδια. Αυτό είναι και που λέω ότι θέλουμε να πάρουμε ότι μας αξίζει.

Επίσης παρατηρώ ότι στην κατηγορία μας, έχουμε πάρα πολύ καλές διαιτησίες. Δεν ξέρω στα πιο ζόρικα τι θα γίνει, όμως ελπίζω αυτά τα παιδιά που είναι φιλόδοξα, να συνεχίσουν να διαιτητεύουν σωστά. Άλλωστε αυτό μας βοηθάει κιόλας, γιατί εμείς εδώ πέρα, δεν έχουμε οργανωμένους. Έχουμε οικογένειες, έχουμε παιδιά, έχουμε παππούδες, έχουμε γιαγιάδες και θέλουμε όταν έρθουν στο γήπεδο, να ευχαριστηθούν το ποδόσφαιρο. Εμείς θα χειροκροτήσουμε τον αντίπαλο όταν είναι καλύτερος από εμάς. Αν βέβαια έχει κακή αθλητική συμπεριφορά, φυσικά και θα δεχθεί «γιούχα» από την εξέδρα.

Τώρα όμως που θα έρθει ο ΠΑΟΚ Β’ και θα αγωνιστούμε εναντίον του, θα βραβεύσουμε τον Πάμπλο Γκαρσία γιατί είναι τεράστιο όνομα, που έχει αγωνιστεί στη Ρεάλ Μαδρίτης και στην Εθνική Ουρουγουάης και είναι τιμή μας να βρίσκεται στο πρωτάθλημα μας. Όπως άλλωστε είναι και ο Ιμπαγάσα και πολλοί άλλοι, που θα βραβεύσουμε στην πορεία. Αν πάμε βέβαια, με τη λογική που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δυστυχώς θα το… κλείσουμε το μαγαζί».

Πριν από περίπου ένα μήνα, ανακοινώθηκε το «διαζύγιο» της Εθνικής Ελλάδος με τον Τζον Φαν’τ Σχιπ. Ποιος πιστεύετε πως είναι ο ιδανικός αντικαταστάτης του;

«Ο προπονητής που πρέπει να έχει η Εθνική είναι ο Φαν’ τ Σχιπ. Δεν έπρεπε να φύγει. Το ελληνικό ποδόσφαιρο πρέπει να αλλάξει. Εμείς ζητάμε από την εθνική να προκριθεί στο Κατάρ, όταν έχεις ομάδες στον όμιλο σου όπως είναι η Ισπανία και η Σουηδία που είναι μεγάλα ονόματα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αυτόματα έρχεσαι τρίτο. Χρειαζόμαστε πολλά βήματα ποδοσφαιρικά για να φτάσουμε στο δικό τους επίπεδο. Βρισκόμαστε σε τρίτο σκαλοπάτι.

Ο κόσμος, δεν έχει πάρει χαμπάρι ακόμα, το πόσο χαμηλά βρισκόμαστε ποδοσφαιρικά. Δεν έχουμε πλέον ομάδα, που μπορούμε να τη βγάλουμε στο Champions League! Θα μείνουμε στο conference και στο Europa League με μία ομάδα. Πώς λοιπόν γίνεται, να είναι οι ομάδες μας στην τρίτη ευρωπαϊκή κατηγορία και να ζητάμε από την εθνική ομάδα να προκριθεί στο Μουντιάλ; Δεν γίνεται αυτό. Πρέπει να αλλάξουμε σκεπτικό και να αναδείξουμε τα δικά μας παιδιά. Και το λέω αυτό σαν ξένος, που είμαι 42 χρόνια εδώ πέρα και θέλω να δω στην εθνική, παίκτες από το εγχώριο πρωτάθλημα.

Από τους 18 ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στην αποστολή μόλις 5-6 είναι αυτοί που αγωνίζονται στην Ελλάδα. Η ομοσπονδία πρέπει να βάλει ένα όριο στους ξένους και στους Έλληνες ποδοσφαιριστές, που αγωνίζονται σε μία ομάδα. Δηλαδή, να αναγκάζει τις ομάδες σε κάθε αγώνα, να έχουν στην ενδεκάδα τους τουλάχιστον πέντε Έλληνες ποδοσφαιριστές. Κάτι τέτοιο πρέπει να συμβεί για να γίνει η εθνική ομάδα, γιατί τώρα στην ενδεκάδα της, παίζει με άτομα τα οποία αγωνίζονται στο εξωτερικό.

Επίσης, ένα άλλο κακό είναι το γεγονός ότι οι ακαδημίες μας έχουν πέντε μήνες ήδη και δεν έχει ξεκινήσει το πρωτάθλημα τους. Εμείς ξεκινήσαμε με ένα σωρό παρατάσεις, οι γυναίκες το ίδιο, όμως οι ακαδημίες που υποτίθεται ότι θα βγάλουμε παιδιά από εκεί, δεν έχουν ξεκινήσει. Αυτό είναι πάρα πολύ περίεργο. Πρέπει τα παιδιά να παίξουνε, για να μπορέσουμε να τα αξιολογήσουμε και εμείς και να τα βοηθήσουμε να κάνουν το επόμενο βήμα και να ανέβουν στην πρώτη ομάδα.

Για αυτό το λόγο πολύς κόσμος δεν έρχεται στα γήπεδα να δει την εθνική. Πρέπει να είναι η μοναδική φορά, όπου ομάδα κυνηγούσε πρόκριση σε μεγάλη διοργάνωση και είχε μόλις χίλιους επτακόσιους θεατές στο γήπεδο σε ματς με την Ισπανία! Θα φέρω ένα άλλο παράδειγμα.

Το παιχνίδι Τρίκαλα-Ολυμπιακός αναβλήθηκε γιατί οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τέσσερις απουσίες, για παιδιά που ήταν σε κλιμάκια των Εθνικών ομάδων. Αυτό είναι πολύ λάθος, γιατί όλες οι θυγατρικές ομάδες, ούτε πέφτουν ούτε ανεβαίνουν και έχουν δικαίωμα να φέρνουν από την πρώτη κατηγορία παίκτες και να αγωνίζονται κανονικά. Για ποιο λόγο λοιπόν να διακοπεί ένα τέτοιο παιχνίδι και να μην δώσουν ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ, την ευκαιρία σε άλλα νέα παιδιά από την Κ-19, να αγωνιστούν; Η νοοοτροπία μας είναι πολύ λάθος.

Πρέπει ο κόσμος, να αφήσει στο παρελθόν το 2004 την επιτυχία του 2004. Δεν θα επαναληφθεί. Έτυχε σε εκείνη την εποχή, η εθνική να έχει έναν άνθρωπο με μεγάλη προσωπικότητα όπως και παίκτες, παίζοντας ένα ποδόσφαιρο «παλαιάς κοπής» αποτελεσματικό. Όμως, όπως είμαστε τώρα, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ξαναγίνει. Πρέπει να το αλλάξουμε από μέσα μας. Ήδη ξεκινάει να γίνεται κάτι καλό και πρώτα από όλα με τους αγωνιστικούς χώρους. Στην πρώτη κατηγορία όλα τα γήπεδα είναι πολύ όμορφα και ειδικά το χορτάρι τους είναι χάλι. Αλλά η νοοτροπία μας έχει χειροτερέψει, δεν ήμασταν έτσι».

Για το τέλος, θα ήθελα να δώσετε μία ευχή για τις γιορτές που έρχονται

«Θέλω να αποφύγω τα κλισέ και να πω κάτι διαφορετικό. Εμένα με καθοδηγεί μία ανώτερη δύναμη όλα αυτά τα χρόνια, από το ’75 που ήρθα στην Ελλάδα σε περίοδο γιορτών. Έχω περάσει όλες τις γιορτές μακριά από τους γονείς μου γιατί συνήθως Αργεντινή πάω όταν εκεί είναι καλοκαίρι και εδώ δεν έχω αγωνιστικές υποχρεώσεις.

Επειδή λοιπόν, έχει ψιλοχαθεί η έννοια της οικογένειας, θέλω να ευχηθώ σε όλες τις οικογένειες, να είναι ενωμένες σε ένα τραπέζι, να χαμογελάνε, να συζητάνε, να αφήσουν τα κινητά σε μία άκρη κλειδωμένα σε ένα μπαούλο, τουλάχιστον για τις γιορτές. Έχω ζήσει εδώ στην Ελλάδα πολύ ωραίες γιορτές πολύ ωραία πράγματα. Με τον πατέρα, την μητέρα, τα παιδιά, όλους να συζητάνε για την καθημερινότητα, ακόμα και για πολιτική και ήταν πραγματικά το κάτι άλλο. Μου άρεσε πάρα πολύ μου άρεσε για αυτό και θέλω να πω “Έλληνες ενωθείτε”!

Χαρείτε όσο προλαβαίνετε γιατί η ζωή είναι μικρή. Κάθε χρόνο υπάρχουν κενές θέσεις στα τραπέζια, από ανθρώπους που αγαπάμε και που έχουν φύγει. Για αυτό λέω χαρείτε όσο προλαβαίνετε. Έχει χαθεί η ανθρώπινη επαφή. Πλέον βλέπω πηγαίνουν όλοι σε φίλους τους και συζητάνε ελάχιστα, είναι σε ένα κινητό όλη την ώρα. Ο Έλληνας δεν πρέπει να είναι Ευρωπαίος, πρέπει να είναι αυθόρμητος.

Επίσης, εμβολιαστείτε! Είναι πολύ σημαντικό να μην υπάρχουν απώλειες. Προστατέψτε τους μεγαλύτερους σας, γιατί θα κλάψετε όταν δεν θα είναι δίπλα σας στο τραπέζι. Δυστυχώς έτσι έχει γίνει η ζωή, δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Πρέπει να είμαστε όσο πιο ζωντανοί γίνεται και να μπορούμε να πούμε του αλλουνού από κοντά ένα “σ’ αγαπώ” και όχι μέσα από ένα μήνυμα. Γιατί το σωστό, το αληθινό το “σ’ αγαπώ”, έτσι είναι. Του το λες απευθείας, τον παίρνεις μία αγκαλιά και τον κοιτάς στα μάτια».

Πηγή: ertnews