ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Ο έμπειρος αμυντικός του Θεσπρωτού μίλησε στο “theball” και αναφέρθηκε για την απόφαση του να έρθει στην ομάδα της Θεσπρωτίας, το μυστικό της ανόδου, τον κόσμο, το προαίσθημα, τα συναισθήματα και το δικό του «ευχαριστώ» προς όλους.
Αναλυτικά:
Χρήστο, ας ξεκινήσουμε την κουβέντα μας από το πριν έρθεις στην Ηγουμενίτσα. Γνωρίζουμε ότι όταν έφυγες από τον Ολυμπιακό Βόλου τον Ιανουάριο είχες πολλές προτάσεις από αρκετές ομάδες. Τι ήταν τελικά αυτό που σε έκανε να επιλέξεις την ομάδα του Θεσπρωτού; Νιώθεις δικαιωμένος για αυτή την επιλογή σου;
«Ναι, η αλήθεια είναι ότι τον Ιανουάριο φεύγοντας από τον Ολυμπιακό Βόλου είχα αρκετές προτάσεις ακόμα και από τον όμιλό μας εδώ πέρα αλλά εγώ επέλεξα την ομάδα που με ήθελε περισσότερο και στην οποία ήξερα τους ανθρώπους που τη διοικούν. Γνώριζα ότι οι διοικούντες αγαπούν την ομάδα και αυτό που λένε το κάνουν. Σίγουρα νιώθω δικαιωμένος για την επιλογή μου, πόσο μάλλον όταν η ομάδα που ήρθα ήταν νομίζω στην 5η – 6η θέση (κάπου εκεί) και κατέληξε να καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση και να κερδίζει τα μπαράζ ανόδου με τη Νίκη Βόλου.Είναι μία προσωπική δικαίωση για μένα και είμαι πολύ ευτυχισμένος για αυτό.»
Πίστευες όταν ήρθες στην ομάδα ότι ο Θεσπρωτός θα μπορέσει να διεκδικήσει και να πάρει την άνοδο στη Football League;
«Κοίταξε να δεις, όταν ήρθα στην ομάδα με τους ανθρώπους που μίλησα στόχος ήταν να σωθεί η ομάδα. Γι΄ αυτό και εγώ ήρθα εδώ πέρα και να σου πω την αλήθεια και εγώ δεν πίστευα ότι θα γίνει ένας τόσο μεγάλος άθλος. Περνώντας όμως τα παιχνίδια και βλέποντας την πορεία μας -ειδικά στα τελευταία ματς με την εικόνα που είχε και με τα στραβοπατήματα των αντιπάλων- άρχισα να το πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι καλό.»
Ποιο ήταν το μυστικό που είχε η ομάδα και κατάφερε να πετύχει την άνοδο;
«Αυτό που είχαμε σαν ομάδα είναι ότι ήμασταν μία οικογένεια εντός και εκτός γηπέδου. Αυτό ήταν το πρώτο και κύριο συστατικό. Από εκεί και πέρα η ομάδα ήταν πάρα πολύ καλά προπονημένη, είχε πολλά τρεξίματα και σε όλα τα παιχνίδια πήγαινε για να τα κερδίσει. Όλα τα παιδιά έδιναν το 100% και αυτό φάνηκε μέσα στο γήπεδο, πιστεύω. Αυτό ήταν το μυστικό, ότι ήμασταν μία οικογένεια και ότι παλεύαμε όλα τα ματς μέχρι το τέλος για να τα κερδίσουμε.»
Πώς είδες τις υπόλοιπες ομάδες στον 3ο όμιλο; Ξεχώρισες κάποια;
«Θεωρώ ότι όλες οι ομάδες πάνω κάτω ήταν ισοδύναμες. Το είδαμε και στα αποτελέσματα. Δηλαδή ο καθένας μπορούσε να κερδίσει τον καθένα. Δε θεωρώ ότι υπήρχε ομάδα που ξεχώρισε και φαινόταν ότι θα βγει πρώτη. Όσο για το αν ήταν δίκαιη η δεύτερη θέση για τον Θεσπρωτό, πιστεύω ήταν.»
Τι είπες όταν πραγματοποιήθηκε η κλήρωση και αντίπαλό σας ήταν η Νίκη Βόλου;
«Πριν την κλήρωση είχα ένα προαίσθημα και το είχα πει και στα παιδιά, το είχα πει και στην οικογένειά μου, ότι θα κληρωθούμε με τη Νίκη Βόλου. Δεν ξέρω, αυτό πίστευα. Όταν έγινε αυτό, σίγουρα υπήρχε η σκέψη ότι θα είναι δύσκολο γιατί η Νίκη Βόλου είναι μεγάλη και ιστορική ομάδα με πολύ κόσμο. Το ξέραμε αυτό. Παρ΄όλα αυτά είπαμε ότι θα κοιτάξουμε τη Νίκη Βόλου στα μάτια και δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Θα παίξουμε αυτό που ξέρουμε και θα πάμε στα ίσια στα δύο παιχνίδια να διεκδικήσουμε ό,τι καλύτερο και το αποτέλεσμα το είδατε.»
Πες μας λίγο τα συναισθήματά σου όταν τελείωσε το πρώτο παιχνίδι στο Πανθεσσαλικό και κέρδισε η ομάδα αλλά και όταν τελικά η ομάδα κατάφερε να κατακτήσει την άνοδο;
«Πριν το πρώτο παιχνίδι έτυχε να ήμουν στο δωμάτιο με τον αρχηγό (σ.σ. Χάρη Μπίκα) και του είχα πει το εξής: «Χάρη, έχω ένα πολύ καλό προαίσθημα για σήμερα, στο λέω να το ξέρεις». Και όντως το προαίσθημά μου βγήκε αληθινό. Πήραμε τη νίκη με 0-1, θα έλεγα χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία έτσι όπως πήγε το παιχνίδι. Η χαρά ήταν μεγάλη σίγουρα αλλά η χαρά κράτησε μία μέρα γιατί από την επομένη κιόλας σκεφτόμασταν το δεύτερο παιχνίδι. Ξέραμε ότι θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο. Φυσικά μετά την επίτευξη της νίκης και στο δεύτερο παιχνίδι και γνωρίζοντας τι έχει πετύχει η ομάδα τα συναισθήματα δεν περιγράφονται με λέξεις. Ήταν τόσα πολλά αυτά που ζήσαμε πραγματικά. Αυτά αξίζουν στο ποδόσφαιρο και μένουνε στη ζωή.»
Δυο λόγια για τον κόσμο.
Εντάξει, ο κόσμος ήτανε συγκλονιστικός. Πραγματικά ήταν ο 12ος παίκτης. Δε χωρούσε στο γήπεδο και με τη Νίκη Βόλου αλλά και με τον Ναυπακτιακό Αστέρα στο παιχνίδι πρωταθλήματος. Πραγματικά μάς βοήθησε πάρα πολύ και έδειξε την πραγματική δυναμική της Ηγουμενίτσας. Έτσι πρέπει να είναι το ποδόσφαιρο, ο κόσμος να γεμίζει τα γήπεδα και να είναι δίπλα στην ομάδα.Πιστεύω ότι ακόμα και αν δεν είχαμε καταφέρει αυτό το πράγμα, ο κόσμος θα μας χειροκροτούσε γιατί είχε καταλάβει την προσπάθεια που κάναμε.»
Θα ήθελες να αφιερώσεις κάπου αυτή την άνοδο;
«Την άνοδο εννοείται την αφιερώνω σε όλο τον κόσμο του Θεσπρωτού που δεν έχει ξαναζήσει κάτι ανάλογο και φυσικά στην οικογένειά μου που στα δύσκολα και στα εύκολα είναι πάντα δίπλα μου.»
θα ήθελα λίγο να σταθώ σε αυτό που ανέφερες, γιατί και στο παιχνίδι στο Πανθεσσαλικό αλλά και την Κυριακή στο Στάδιο της Ηγουμενίτσας οι γονείς σου ήταν κοντά σου. Θες να μας πεις πώς ένιωσαν και τι σου είπαν;
«Κοιτάξτε να δείτε, εμένα οι γονείς μου έχουν έρθει σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδος. Είναι πραγματικά δίπλα μου από τότε που ξεκίνησα το ποδόσφαιρο. Οι συζητήσεις διαρκώς καθημερινά ήτανε γύρω από αυτά τα παιχνίδια. Σίγουρα η χαρά που πήρανε μπορώ να πω ήτανε μεγαλύτερη και από την δική μου. Έτσι είναι οι γονείς.»
– Το περίμεναν;
– «Ναι, το περίμεναν. Ειδικά ο πατέρας μου το πίστευε πάρα πολύ και μου το είχε πει.»
Κλείνοντας την κουβέντα μας θα ήθελες να συμπληρώσεις κάτι;
«Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τη διοίκηση της ομάδας, το προπονητικό τιμ, τους συμπαίκτες μου και φυσικά όλο τον κόσμο της Ηγουμενίτσας για την εκτίμηση, το σεβασμό και την αγάπη που δείξανε προς το πρόσωπό μου.Τους ευχαριστώ όλους και καλό καλοκαίρι!»
