ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Γεννήθηκε στην Κατερίνη πριν από 29 χρόνια αλλά πέρασε τα παιδικά του χρόνια και «ανδρώθηκε» ποδοσφαιρικά στη Βοιωτία. Έκανε τα πρώτα του βήματα στα τμήματα υποδομής στα Άσπρα Σπίτια και στη συνέχεια ήρθε η ώρα για την πρώτη ομάδα. Ακολούθησε μια μικρή διακοπή για σπουδές, επιστροφή στη Βοιωτία στο σύλλογο που ξεκίνησε και μετά το «Γαλατικό χωριό» του ΠΑΟ Κυριακίου.
Η ποδοσφαιρική του μοίρα όμως «έγραφε» Εύβοια και τα τελευταία 7 χρόνια αγωνίζεται σε ομάδες του νομού μας. Αρχικά η πρόκληση της Δ΄ εθνικής με τον ΑΟ Λουκισίων και σήμερα η Γ΄ εθνική με τον Απόλλωνα Ερέτριας. Ενδιάμεσα δυο ακόμη σταθμοί Τριάδα και Αυλίδα με σημαντική παρουσία.
Όπου κι αν αγωνίστηκε έδωσε ότι καλύτερο μπορούσε. Μια «ήρεμη δύναμη» στο χώρο της μεσαίας γραμμής, ένας αμυντικός μέσος με καθαρό μυαλό, έφεση στο σκοράρισμα, που παίζει πρώτα για την ομάδα και κάθε προπονητής θα ήθελε στην ομάδα του.
Ο Άκης Καλοχωρίδης κάνει ποδαρικό στο “starsports” μιλώντας για την καριέρα, αλλά και τη ζωή του:
Άκη ποια ήταν η καλύτερη σου στιγμή έως τώρα;
“Σίγουρα το να βγαίνεις και να εκπροσωπείς την Ελλάδα στο εξωτερικό με τοRegion’sCup, με την ομάδα της Εύβοιας είναι μία πρωτόγνωρη εμπειρία κι ειδικά η πρώτη φορά που πήγαμε πριν 4 χρόνια στην Σλοβενία θα την έχω να την θυμάμαι για πάντα. Ομοίως και τη δεύτερη φορά που πήγαμε στην Ουαλία είναι δύο πολύ ξεχωριστές στιγμές για μένα”.
Ξεκίνησες το ποδόσφαιρο στα Άσπρα Σπίτια από τις μικρές ομάδες.
“Ναι σωστά πρώτα στις μικρές ομάδες και στη συνέχεια μεταπήδησα στην αντρική, Δευτέρα –Τρίτη γυμνασίου, ενώ στη συνέχεια ήμουν στη Θεσσαλονίκη, λόγω σπουδών, καθώς είχα περάσει σε στρατιωτική σχολή και πήγαινα κάποιες φορές στο χωριό και έπαιζα όσο μου επέτρεπαν οι σπουδές μου κι όταν ήρθα στην Τανάγρα συνέχισα να παίζω για τα Άσπρα Σπίτια ακόμη έναν χρόνο”.
Ποιος ήταν ο προπονητής που σε έβαλε στην πρώτη ομάδα;
“Μιλάμε για την αντρική ομάδα ήταν ο Θανάσης Αθανασίου που με εμπιστεύτηκε, ξεκίνησα σαν δεξί μπακ και μετέπειτα μεταφέρθηκα στον άξονα κι εκεί καθιερώθηκα σαν εξάρι ή 8άρι αντίστοιχα”.
Πες μας λίγα λόγια τον ΠΑΟΚ Κυριακίου
“Ο ΠΑΟΚ Κυριακίου είναι μία ιστορική ομάδα της Βοιωτίας, ένα μικρό χωριό που είχε καταφέρει πριν από αρκετά χρόνια να παίξει στη Γ’ Εθνική, λέγεται χαϊδευτικά και «Γαλατικό» χωριό είναι ψηλά στους πρόποδες του Παρνασσού. Έκατσα εκεί 2 χρόνια, έκανα πάρα πολλούς φίλους , στη συνέχεια όμως λόγω των υποχρεώσεων με τη δουλειά αναγκάστηκα να μετακομίσω στη Χαλκίδα, όπου ξεκίνησα τα πρώτα μου ποδοσφαιρικά βήματα στο νομό σας”.
Κεφάλαιο Λουκίσια
Η έλευση σου στην Εύβοια ξεκίνησε στη Δ’ Εθνική με την ομάδα των Λουκισίων.
“Μία πρωτόγνωρη, θα πω πάλι κι ας γίνομαι κουραστικός, εμπειρία. Για μένα ήταν όνειρο ζωής να καταφέρω να παίξω σε αυτές τις ημιεπαγγελματικές κατηγορίες. Το κατάφερα, δυστυχώς όμως ήταν τα δύσκολα χρόνια των Λουκισίων, τα πέτρινα χρόνια. Είχαμε να κάνουμε με πολύ καλούς ανθρώπους, αλλά οι οικονομικές δυνατότητες τότε ήταν πολύ περιορισμένες.
Παρά το ότι ξεκινήσαμε με φιλοδοξίες, είχαμε πάρει και κάποιους έμπειρους παίκτες, όμως από τον Δεκέμβρη και μετά υπήρχαν αρκετές αποχωρήσεις. Μείναμε οι πιο πιτσιρικάδες , όπου και καταφέραμε, με τον κ. Λάμπρου προπονητή, να βγάλουμε τη χρονιά. Παρόλο ότι η ομάδα έπεσε κατηγορία, για εμάς ήταν πρωτόγνωρο κι ειδικά για τους μικρούς της ομάδας. Έχω κάνει αρκετές φιλίες από την ομάδα των Λουκισίων και βρίσκομαι με αρκετά παιδιά στον χώρο της Χαλκίδας.
Στα Λουκίσια έκατσα άλλη μία χρονιά, όπου και παίξαμε Α’ τοπικό, με τον κ. Ταυταρίδη εκεί μαζευτήκαμε μία παρέα πάρα πολύ καλή, πολύ καλά παιδιά. Η ομάδα χωρίς να έχει κάποιον ιδιαίτερο στόχο κατάφερε και τερμάτισε πρωταθλήτρια χειμώνα.
Στο τέλος δεν καταφέραμε να ανεβούμε , δεν ήταν άλλωστε αυτός ο στόχος μας, η ομάδα ξεκίνησε παρεΐστικα, αλλά δέσαμε τόσο πολύ μεταξύ μας, κάναμε παρέα κι εκτός αγωνιστικού χώρου κι ήρθε ένα πάρα πολύ καλό αποτέλεσμα, αν δεν κάνω λάθος τερματίσαμε τρίτοι τέταρτοι”.
Η ώρα της Τριάδας
Μετά το πέρασμα από τα Λουκίσια ο Άκης Καλοχωρίδης βρέθηκε στην Τριάδα.
“Τα παιδιά από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στην ομάδα όλοι με αγκάλιασαν, ακόμα κρατάω επαφές με το χωριό, το θεωρώ δικό μου μέρος. Πέρασα πάρα πολύ όμορφα. Έκατσα 2 χρόνια. Την πρώτη χρονιά περάσαμε λίγο δύσκολα. Ήμασταν με τον κ. Γιάννη Παπαθεοδώρου προπονητή, τον οποίο αγαπώ πάρα πολύ και τον εκτιμώ πάρα πολύ σαν άνθρωπο, όπως και τους προηγούμενους.
Την πρώτη χρονιά καταφέραμε να σωθούμε, ενώ η δεύτερη χρονιά δεν ξεκίνησε τόσο καλά για μας, υπήρχε η αποχώρηση του προπονητή μας, ήρθε ο κ. Άγγελος Βογιατζής, όπου καταφέραμε να τερματίσουμε σχετικά ψηλά και να σωθούμε πάρα πολύ άνετα. Αν δεν κάνω λάθος ήμασταν 6οι7οι.”
Την επόμενη χρονιά ο Άκης Καλοχωρίδης βρέθηκε στην Αυλίδα, όπου συναντήθηκε ξανά με τον Τάσο Ταυταρίδη.
“Εκεί φτιάξαμε μία πολύ καλή και ανταγωνιστική ομάδα, όπου είχε στόχο να κάνει μία καλή πορεία στο Κύπελλο κι αξιόλογη πορεία στο πρωτάθλημα. Τα καταφέραμε τα πετύχαμε και τα δύο. Στο Κύπελλο φτάσαμε στους 4, στο πρωτάθλημα σωθήκαμε σχετικά άνετα δεν είχαμε κάποιο θέμα και το καλοκαίρι αποχώρησα από την ομάδα, δυστυχώς για κάποιους λόγους που γνωρίζουν πολύ καλά οι άνθρωποι της περιοχής η ομάδα δεν κατέβηκε στο πρωτάθλημα.
Βέβαια από όσο ξέρω πλέον υπάρχει ξανά στο τοπικό πρωτάθλημα κι είναι πάρα πολύ καλό κι υγιές να υπάρχει αυτή η ομάδα”.
Πρωτάθλημα και Γ΄εθνική με τον Απόλλωνα Ερέτριας
Πώς βρέθηκες στην Ερέτρια;
“Στην Ερέτρια βρίσκομαι τα τελευταία δύο χρόνια. Μίλησα με τον πρόεδρο, Θέμη Κοντσιλίδη , να ναι καλά ο άνθρωπος! Μου έκανε την πρόταση στο τέλος κι ενώ ήμουν έτοιμος να καταλήξω σε κάποια ομάδα, με ιντρίγκαρε το ενδεχόμενο να κάνουμε πρωταθλητισμό. Μου αρέσει πάρα πολύ ο πρωταθλητισμός. Με ενδιέφερε πάρα πολύ η ομάδα να κατακτήσει το πρώταθλημα.
Αυτός ήταν ο στόχος μας, οπότε δεν δυσκολεύτηκα να αποφασίσω και να πω το ναι κι έτσι βρίσκομαι στην πόλη της Ερέτριας και καταφέραμε και πετύχαμε τον στόχο μας που ήταν το πρωτάθλημα και στο τέλος ευτυχίσαμε να πανηγυρίσουμε και να μαστε όλοι αγκαλιασμένοι , αγαπημένοι. Ζήσαμε πολύ όμορφες στιγμές, τις οποίες σίγουρα θα τις θυμάμαι, γιατί ήταν το πρώτο μου πρωτάθλημα που πήρα στο ερασιτεχνικό της Εύβοιας”.
Όπου και ψηφίστηκες ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του πρωταθλήματος
“Ήταν μία πάρα πολύ ιδιαίτερη στιγμή. Ήταν η χρονιά μου, χωρίς να θέλω να φανώ εγωιστής, αλλά καταφέρνοντας να πάρει η ομάδα το πρωτάθλημα, όπου ήταν ο στόχος μας, να βγούμε με την ομάδα της Εύβοιας πρώτοι και να εκπροσωπήσουμε την Ελλάδα στο εξωτερικό, στην Ουαλία και να με βραβεύσουν εδώ ως τον καλύτερο ποδοσφαιριστή, θεωρώ ότι δεν μπορώ να είμαι αχάριστος. Πέτυχα πάρα πολλά πράγματα. Πολύ γρήγορα το ένα πίσω από το άλλο. Ευχαριστώ πάρα πολύ όλους αυτούς που με ψήφισαν.
Ήταν πολύ τιμητικό και η αλήθεια είναι πως δεν το περίμενα, γιατί δεν είμαι ντόπιος και υπάρχουν σίγουρα πάρα πολλοί καλοί Ευβοιώτες ποδοσφαιριστές.
Με ξάφνιασε είναι η αλήθεια δεν το περίμενα, για να μην κρυβόμαστε και θεωρώ ότι ήταν το κερασάκι στην τούρτα, της εξαιρετικής πορείας που κάναμε με την ομάδα της Ερέτριας, αλλά και με αυτή της Εύβοιας”.
Η φετινή χρονιά της Ερέτριας δεν έχει ξεκινήσει τόσο καλά. Πού θεωρείς ότι οφείλεται αυτό;
“Κοίταξε να δεις. Ο στόχος της ομάδας εξαρχής ήταν να φτιάξουμε ένα όσο γίνεται ανταγωνιστικό σύνολο, με παίκτες από την περιοχή της Ερέτριας και 4-5 μεταγραφές από άλλες περιοχές.
Ξέραμε ότι το πρωτάθλημα στη Γ’ Εθνική θα είναι πάρα πολύ δύσκολο. Οι περισσότεροι από μας δεν έχουμε ξαναπαίξει σε τέτοια κατηγορία. Είχαμε κάποιους παίχτες πιο έμπειρους που μας βοήθησαν, ωστόσο θεωρώ η απειρία μας σε μερικά ζητήματα, μας οδήγησε να είμαστε σε αυτή τη βαθμολογική κατάσταση.
Για μένα δεν είναι αποτυχημένη χρονιά σε καμία περίπτωση. Η ομάδα κατάφερε και πήρε το SuperCup, που ήταν εξαρχής ο στόχος της. Είναι μέσα στον στόχο της που είναι το Κύπελλο και το είχαμε κι αυτό θέση από την αρχή της σεζόν κι από κει και πέρα γνωρίζαμε ότι το πρωτάθλημα θα είναι πάρα πολύ δύσκολο, άλλωστε και δεν είναι δικαιολογία, αλλά πραγματικότητα, κληρωθήκαμε με ομάδες της Αθήνας που χρόνια έχουν παίξει Α’ και Β’ Εθνική. Είναι χρόνια στις επαγγελματικές κατηγορίες. Μαζί με κάποια νησιά που έχουν την δυνατότητα και δίνουν αρκετά χρήματα για να προσεγγίσουν πάρα πολύ καλούς ποδοσφαιριστές…
Γνωρίζαμε εξαρχής το δύσκολο έργο που είχαμε, ωστόσο θεωρώ ότι η ομάδα πάλεψε όλα τα παιχνίδια. Ξέρουμε ότι είναι δύσκολο να σωθούμε, ας μην κρυβόμαστε, παρόλα αυτά όμως ο Απόλλωνας είναι μία πολύ ιστορική ομάδα και θα συνεχίσει να διεκδικεί μέχρι τέλους και με αξιώσεις ότι του αναλογεί σε κάθε παιχνίδι και στο πρωτάθλημα και στο Κύπελλο”.
Η σχέση σου με τον Δημήτρη Βαλκάνο;
“Ο Δημήτρης είναι ένας νεαρός προπονητής. Είναι ένα χρόνο μικρότερος μου. Δεν έχω συνεργαστεί με προπονητή μικρότερο από μένα. Η αλήθεια είναι όταν πρωτοήρθα εδώ κι έμαθα την ηλικία του μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Έχω πολύ καλές σχέσεις μαζί του. Μιλάμε σε καθημερινή βάση για τα θέματα της ομάδας.
Η ομάδα έχει ένα πολύ θετικό στοιχείο. Έχει παιδιά από την περιοχή της. Έχει ακαδημίες, έχει πολλά ταλαντούχα παιδιά. Οπότε δεν χρειάζεται να στηριχθεί στον ερχομό πολλών ξένων και στο να δίνει πάρα πολλά χρήματα για να κάνει 6-7 μεταγραφές, όπως δυστυχώς κάνουν κάποιες άλλες ομάδες, που αναγκαστικά παίρνουν ξένους, δεν τις κατηγορώ, καθώς δεν μπορούν να πάρουν ντόπιους κι ακολουθούν αυτό το μοτίβο.
Έχουμε μία ιδανική συνεργασία, παρόλο που φέτος έχουμε τα θέματα μας, αλλά όπως προείπα ήταν κάτι που το γνωρίζαμε εξαρχής ότι θα έχουμε δυσκολίες και προβλήματα, αλλά παρόλα αυτά συνεχίζουμε και υπάρχουμε και προσπαθούμε όσο γίνεται για το καλό της ομάδας, αλλά και για το ατομικό μας καλό”.
Η Χαλκίδα όπως και η Ερέτρια βρίσκονται στην ίδια κατηγορία. Ποια είναι η γνώμη σου για την Χαλκίδα;
“Η Χαλκίδα είναι μία παρά μα πάρα πολύ ιστορική ομάδα. Δυστυχώς κάποιες καταστάσεις που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν εκ των έσω την έχουν οδηγήσει σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση, που ίσως να είναι κι αδιέξοδη. Δεν γνωρίζω περαιτέρω πράγματα και δεν είμαι στο εσωτερικό της ομάδας, ωστόσο είναι κρίμα πραγματικά για την ΑΟ Χαλκίς να τον ταλανίζουν τέτοια προβλήματα. Είναι στην πρωτεύουσα του νομού μας. Είναι τιμή μας που μας εκπροσωπεί όλα αυτά τα χρόνια επάξια στις επαγγελματικές κατηγορίες.
Μακάρι να βρει τον δρόμο της. Είναι λυπηρό να φεύγουν παίκτες κι ιδιαίτερα Ευβοιώτες κι άλλοι παίκτες που ήρθαν το καλοκαίρι.
Γνωρίζω ότι ταλανίζεται χρόνια με διοικητικά και οικονομικά προβλήματα. Καλώς ή κακώς περνάμε δύσκολες μέρες στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει το χρήμα που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια. Ίσως ένα μοτιβό να πλαισιώνεται μία ομάδα από 11-15 παιδιά, γιατί η Εύβοια έχει πολλά αξιόλογα παιδιά και δεν μιλάω μόνο για την Χαλκίδα, αλλά γενικότερα για τις ομάδες της Εύβοιας.
Το να λειτουργούν σωστά οι ακαδημίες και να μπολιάζουν οι πιτσιρικάδες την ομάδα και μαζί με την εμπειρία των πιο μεγάλων, ίσως και κάποιων μεταγραφών 2-3 -4 μάξιμουν γιατί είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα, να βοηθούσε καλύτερα.
Βέβαια τα προβλήματα τα γνωρίζουν οι ίδιοι όπως σου προείπα εύχομαι να βρουν το δρόμο τους και να συνεχίσουν να μας εκπροσωπούν στη Γ’ Εθνική και γιατί όχι και παραπάνω, γιατί είναι μία ομάδα η οποία, μη γελιόμαστε, θα ήταν καλό για το νομό μας να αγωνίζεται και στις παραπάνω κατηγορίες και γιατί όχι και στη Β’ Εθνική”.
Άρα θεωρείς ότι η Εύβοια έχει ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να πρωταγωνιστήσουν και στη Β’ Εθνική, αλλά και γιατί όχι και στη SuperLeague;
“‘Οταν πρωτοήρθα εδώ μου έκανε μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι ασχολείται πάρα πολύς κόσμος με το ποδόσφαιρο, ερασιτεχνικό και μη, υπάρχουν πάρα πολλοί δημοσιογράφοι, σάιτ αθλητικά, υπάρχουν αθλητικές εκπομπές, όλα αυτά δυστυχώς στη Βοιωτία είναι πιο περιορισμένα, είναι και πιο μικρός σαν νομός. Δεν το περίμενα πάντως να συναντήσω κάτι τέτοιο εδώ.
Ναι όντως υπάρχουν πάρα πολλοί αξιόλογοι ποδοσφαιριστές, πάρα πολλοί ταλαντούχοι που μπορούν να παίξουν φυσικά και σε μεγαλύτερες κατηγορίες, δεν το συζητώ αυτό το πράγμα, άλλωστε μην ξεχνάμε αυτό που καταφέρνει η Εύβοια στο θεσμό του RegionCup , που τον έχω ζήσει και προσωπικά, η ομάδα κατάφερε τα τελευταία 6 χρόνια, να βρεθεί και στους τρεις τελικούς εκ των οποίων τους δύο τους κέρδισε και βγήκε στο εξωτερικό και τον έναν τον έχασε. Αυτό αν μη τι άλλο κάτι λέει για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο της Εύβοιας”.
Ο ΠΑΟΚ, η δουλειά και η οικογένεια
Έχεις παίξει σαν δεξί μπακ, εξάρι, οχτάρι για σένα ποια είναι η θέση που θεωρείς ότι σου αρμόζει;
“Η αλήθεια είναι ότι έχω παίξει και σαν στόπερ, όπως στο Κυριάκι, αλλά και σε ομάδες εδώ κατά καιρούς που έχω βρεθεί. Για μένα η θέση που νιώθω πιο άνετα θα πω ότι είναι αυτή του εξαριού. Θεωρώ εκεί πέρα ότι μπορώ να αποδώσω καλύτερα, όχι ότι δεν θα προσπαθήσω και στις άλλες θέσεις. Από κει και πέρα όπου με βάλει ο προπονητής, εγώ είμαι υποχρεωμένος να παίξω και να τα δώσω όλα. Πάνω από όλα για το καλό της ομάδας”.
Είσαι στρατιωτικός κι εργάζεσαι στην Τανάγρα. Πώς συνδυάζεις δουλειά και ποδόσφαιρο;
“Αυτό είναι μία μεγάλη ιστορία. Είμαι εργαζόμενος από τα 18 μου, από τότε που μπήκα στη σχολή. Ευτυχώς το ωράριο εργασίας μου επιτρέπει να ασχολούμαι παράλληλά με το ποδόσφαιρο, γιατί η δουλειά μου είναι πρωινή Δευτέρα έως Παρασκευή 7 με 3. Οπότε μετά τις 3 το μεσημέρι έχω τη δυνατότητα να ασχοληθώ με τη μεγάλη μου αγάπη που είναι το ποδόσφαιρο.
Η αλήθεια είναι ότι αν θες να είσαι ανταγωνιστικός , αν θες να αφήσεις κάτι αξιόλογο για το μέλλον στον εαυτό σου, θα πρέπει να στερείσαι πάρα πολλά πράγματα. Προσωπικά έχω στερηθεί πάρα πολλά πράγματα και δεν το μετανιώνω αυτό. Γιατί για μένα το ποδόσφαιρο, κυριολεκτικά, είναι η μισή μου ζωή.
Οπότε παρότι κάνω αυτές τις θυσίες, όσον αφορά την οικογένεια που είναι μακριά και τους βλέπω σπάνια, τους φίλους, κάποιες βόλτες. Γενικά καταστάσεις από την προσωπική μου ζωή που έχω περιορίσει λίγο, δεν το μετανιώνω σε καμία περίπτωση, γιατί αυτό που υπηρετώ, δηλαδή το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, προσπαθώ όσο γίνεται να το κάνω πιο σωστά.
Μπορεί στο μυαλό μου να το κάνω επαγγελματικά, έτσι το χω τουλάχιστον, από κει και πέρα δεν παύει να είμαστε άνθρωποι να έχουμε κι άλλες υποχρεώσεις , η δουλειά που είναι το βασικό στις μέρες μας. Να έχεις μία δουλειά σταθερή, βλέπεις πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα, οπότε κάπως έτσι προσπαθώ και συνδυάζω όσο μπορώ καλύτερα τη δουλειά μου με το ποδόσφαιρο”.
Ίνδαλμά σου ποιος είναι;
“Εδώ δεν χωράει συζήτηση, όντας ΠΑΟΚτζής , ποδοσφαιρικό μου ίνδαλμα είναι ο Πάμπλό Γκαρσία. Θεωρώ ότι ήταν ένας παίκτης φυσικός ηγέτης της ομάδας και σε όποια ομάδα έχει παίξει. Τα έδινε όλα.
Χωρίς δεύτερη σκέψη είναι για μένα ο συγκεκριμένος και μια μάλιστα ατάκα του, την οποία την έχει κάνει και τατουάζ στο μπράτσο του « Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς» είναι κάτι που προσπαθώ να το ενστερνιστώ και να το ακολουθώ σε όλη μου τη ζωή. Όχι μόνο ποδοσφαιρικά αλλά και γενικά στις υπόλοιπες άλλες δραστηριότητες μου”.
Είπες πριν ότι έχεις φίλους από όλες τις ομάδες που έχεις περάσει. Με ποιους είσαι όμως πιο κοντά;
“Με όλα τα παιδιά έχω καλές σχέσεις και θα βγούμε να πιούμε καφέ και να μιλήσουμε ποδοσφαιρικά, γιατί ο καθένας μας έχει ακολουθήσει τον δρόμο τους είμαστε σε άλλες ομάδες. Βρισκόμαστε μερικές φορές αντίπαλοι αγκαλιαζόμαστε δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε.
Ωστόσο εκεί που έχω μείνει και πέρασα πάλι πολύ όμορφα και με αγκάλιασαν από την πρώτη ημέρα, όχι ότι εδώ τα παιδιά στην Ερέτρια δεν με αγκάλιασαν γι αυτό άλλωστε θεωρώ ότι είμαστε μία οικογένεια με τα προβλήματά της μεν, αλλά είμαστε ένας πυρήνας που αγωνιζόμαστε και πασχίζουμε καθημερινά για την ομάδα, θεωρώ ότι τα παιδιά της Τριάδας τους έχω όλους μέσα στην καρδιά μου.
Γιατί ήταν πάρα πολύ αυθόρμητοι και ζεστοί μαζί μου, που η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα κιόλας. Γιατί εκεί συνήθως παίζουν άτομα της περιοχής κι από διπλανά χωριά. Οπότε θεωρούσα ότι ένας ξένος που έρχεται από μακριά, ότι θα τον αντιμετωπίσουν κάπως καχύποπτα.
Κάτι τέτοιο δεν το είδα το αντίθετο μάλιστα με έκαναν να αισθανθώ σαν Τριαδίτης. Επαναλαμβάνω όχι ότι με τα παιδιά από τις άλλες ομάδες που πέρασα ότι δεν έχω καλές σχέσεις ίσα ίσα έχουμε άριστες επαφές”.
Τι περιμένεις από τον νέο χρόνο;
“Καταρχήν να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο χρόνια πολλά! Καλή Χρονιά! Να έχουμε όλοι την υγεία μας, που την θεωρούμε πολλές φορές δεδομένη κι αυτό είναι μεγάλο λάθος. Τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή.
Από κει και πέρα το 2019 θα ήθελα προσωπικά να με βρει δυνατό, να έχω την υγεία μου. Να μπορώ να προσφέρω στην ομάδα που είμαι μέλος της τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και θα βάλω όλες μου τις δυνάμεις, όπως κάνω σε όποια ομάδα και να πηγαίνω, προκειμένου η ομάδα να καταφέρει να πετύχει τους στόχους της”.
Όταν φτάσεις στην ηλικία που θα σταματήσεις το ποδόσφαιρο, σκέφτεσαι να παραμείνεις στον χώρο ή θα τα παρατήσεις όλα και θα πεις άντε γεια;
” Η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές το σκέφτομαι αυτό και με παρέες μεταξύ σοβαρού κι αστείου, το κουβεντιάζουμε. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια, όπως σου ανέφερα και πριν στερήθηκα κάποια πράγματα, τα οποία θα ήθελα όταν σταματήσω κάποια στιγμή να μπορέσω και να τα κάνω πιο ανέμελα πιο ξένοιαστα. Από την άλλη όμως επειδή ο χώρος του ποδοσφαίρου είναι ένα μικρόβιο που κουβαλάμε όλοι μας και δεν μπορεί να φύγει εύκολα, από τη μια στιγμή στην άλλη, δεν σου κρύβω ότι έχω σκεφτεί ακόμα και το ενδεχόμενο της προπονητικής.
Παρόλα αυτά θεωρώ ότι είμαι πάρα πολύ νέος για να σκεφτώ κάτι τέτοιο. Αυτό όπως σου πα και πριν τα συζητάμε με την παρέα μου μεταξύ σοβαρού κι αστείου, αλλά ακόμη δεν μπορώ να σκεφτώ που θα καταλήξω ή τι θα κάνω”.
Τι έχεις χάσει πιο πολύ από το ποδόσφαιρο;
“Το να μπορούσα να περάσω περισσότερες στιγμές με την οικογένεια μου, η οποία μου δίνει πάρα πολύ μεγάλη δύναμη. Μέχρι λίγα χρόνια ήταν εδώ κοντά στα Άσπρα Σπίτια, μπορούσα να τους βλέπω πιο συχνά. Τα τελευταία χρόνια που μετακομίσανε στην Κατερίνη, στον τόπο που έχω γεννηθεί, αν κι έχω μεγαλώσει στα Άσπρα Σπίτια, είναι αλήθεια ότι υπάρχουν στιγμές που τις ζηλεύω με την καλή έννοια.
Τα παιδιά εδώ που βρίσκονται με τους γονείς τους, τους φίλους τους, τους συγγενείς τους, περνάνε στιγμές και αυτό είναι κάτι που μερικές φορές γυρνάω σπίτι και μου λείπει.
Όπως σου είπα η οικογένεια μου είναι πηγή δύναμης όλα αυτά τα χρόνια κι όταν μπαίνω στο γήπεδο κοιτάζω τρεις φορές τον ουρανό, για κάθε μέλος της οικογένειας μου, τον πατέρα μου, την μητέρα μου και τον αδερφό μου. Μπαίνω μέσα στο γήπεδο και λέω θα παίξω γι αυτούς. Οι οποίοι με πιστεύουν, με υποστηρίζουν. Γενικά τον θεσμό της οικογένειας τον έχω πάρα πολύ ψηλά, στα πιστεύω μου και στα θέλω μου.
Θα ήθελα κάποια στιγμή στο μέλλον να κάνω δική μου οικογένεια. Μία υγιή οικογένεια με τα παιδάκια μου, την γυναίκα μου και να ζήσω όταν σταματήσω το ποδόσφαιρο κάποιες άλλες στιγμές, οι οποίες για τον Α’ ή Β’ λόγο, για τον χρόνο που αφιερώνω, για όλα αυτά που υπηρετώ, όπως σου είπα προσπαθώ να υπηρετώ το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο όσο πιο καλά και αξιόλογα γίνεται, θα ήθελα να τα ζήσω κι εγώ κάποια στιγμή στο μέλλον”.
